PROVOCAZIONE E SINISTRA!

Ο Περικλής Κοροβέσης είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απο τον Σεπτέμβρη του 2007. Οι αγώνες και η προσφορά του που αξιολογήθηκαν από την αριστερά και τον ενέταξαν στους κόλπους της, εξανεμίστηκαν με το -πολιτικά- μέγα ατόπημα της δήλωσής του περί εμπλοκής ΚΑΙ της αριστεράς στο σκάνδαλο Siemens. Με τον τρόπο αυτόν, όχι μόνον απέκοψε τον εαυτό του απο τον χώρο στον οποίο μετέχει, αλλά επι της ουσίας έδρασε ως προβοκάτορας (ως "συμμετέχων πληροφοριοδότης", σύμφωνα με έγγραφο της Europol με την επωνυμία "Ευρωπαϊκές Βέλτιστες Πρακτικές για τον χειρισμό των Πληροφοριοδοτών")! Τα όσα είπε για το ΚΚΕ και το τότε ΕΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου, λειτούργησαν επι της ουσίας ως "νεροκαβουλητές" εκείνων που επιθυμούν να εξομοιώσουν και την αριστερά με τους διαπλεκόμενους στό σκάνδαλο της Siemens. Κάτι που δεν διανοήθηκαν να κάνουν ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ, το έπραξε ο κ. Κοροβέσης!
Ο Π. Κοροβέσης επέλεξε τον τρόπο αυτόν στο πλαίσιο μιας στρεβλής "αυτοκριτικής" βασιζόμενης σε υπαινιγμούς, φήμες και εκτιμήσεις (άλλων). Καταστάσεις δηλαδή που δεν συνάδουν με την αξιοπιστία και την πρακτική ενός πολιτικού. Τελικά, αντί να εστιάσει στην διαπλοκή του δικομματισμού, προσπάθησε να σύρει και την αριστερά (αυτός ένας άνθρωπος της αριστεράς) στο λάκο με τα σκατά! Είτε, λοιπόν, για την στρεβλή ιδέα της "αυτοκριτικής", είτε για τους ανοιχτούς λογαριασμούς και τις ιδεολογικές διαφορές με το ΚΚΕ και τον Λεωνίδα Κύρκο, ξεστόμισε αυτό που ούτε οι φορείς του δικομματισμού δεν τόλμησαν ποτέ να πουν.
Το γεγονός ότι δεν πρόκειται για έναν νεόκοπο αριστερό, δείχνει και κάτι ακόμα. Οτι το ατόπημά του δεν ήταν "στιγμιαίο", αλλά ad hoc. Δηλαδή, εν γνώσει του γνώριζε ότι λειτουργούσε ως προβοκάτορας. Οι όποιες αιχμές για Τσίπρα και για Αλαβάνο (στον οποίον καταλογίζει το "λάθος Τσίπρα"), δείχνουν τα κίνητρά του. Που εκ των υστέρων, είτε τα πάρει πίσω είτε τα "ερμηνεύσει" με τον δικό του τρόπο, τα λεγόμενά του θα παραμείνουν στην προσωπική του ατζέντα.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Ο κ. Κοροβέσης, υποστηρίζοντας οτι η ηγεσία της αριστεράς του 1990, επι κυβέρνησης Ζολώτα δηλαδή, όφειλε να δώσει έγκαιρα απαντήσεις υπερασπίζοντας τον εαυτό της απο τους υπαινιγμούς που διατυπώθηκαν περί συνενοχής της σε σκανδαλώδεις συμβάσεις του δημοσίου με τη Siemens ("Ελευθεροτυπία" 13-7-2009 Γ. Βότσης και άρθρο του Κ. Μπέη), με κάνει απλώς να αναρωτιέμαι γιατί έβαλε υποψηφιότητα και εξελέγη βουλευτής στο κόμμα του. Αραγε, περίμενε να εκλεγεί βουλευτής για να παρέμβη με αυτόν τον τρόπο υπέρ της... αριστεράς, βαφτίζοντας την προβοκάτσια του "εκκληση" ώστε να μην "αιωρούνται ερωτήματα;"
Η θερμοκέφαλη δήλωση δείχνει, τέλος, δύο πράγματα: τον απόηχο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης στο κόμμα του και την εμπάθειά του προς το ΚΚΕ.
Κι αυτά είναι που τον οδήγησαν τελικά στις χρήσιμες για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δηλώσεις του. Και μπορεί μεν η υπόθεση Κοροβέση να σηκώνει διαγραφή (που δεν θα γίνει), αλλά θα μπορούσε ο ίδιος να δηλώσει την αντίθεσή του στην αριστερά στην οποία μετέχει, απλώς με την αποχώρησή του απο αυτήν.