Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

ΦΤΑΝΕΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΕΛΠΙΔΑΣ Σ΄ ΕΝΑ ΖΟΦΕΡΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ;

Οι προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου μπορούν να χαρίζουν μια χαραμάδα ελπίδας στο ζοφερό παρελθόν που αφήνεται πίσω από τους προκατόχους του. Μένει τώρα, η ελπίδα αυτή να γίνει πραγματικότητα και για τους πολίτες γενικότερα – κι όχι μόνο για εκείνους που ψήφισαν την πολιτική του. Ουδείς μπορεί να προδικάσει αν δεν δει τα πράγματα στην πράξη. Η διακυβέρνηση μιας χώρας, δεν αποτελεί μόνο θέμα «νοικοκυρέματος» (διάθεση που και η... «Πειραϊκή – Πατραϊκή» είχε παλαιότερα με το τρίπτυχο «ντύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει» αλλά… βάρεσε κανόνι). Προϋποθέτει και πολλές άλλες παραμέτρους όπως την ουσία της πολιτικής που θα ασκηθεί και που θα διαφανεί το επόμενο διάστημα.
Κατά τα άλλα, το κυβερνητικό σχήμα είναι ολιγομελέστερο, πολλά υπουργεία συγχωνεύθηκαν, νέα πρόσωπα που δεν είναι φθαρμένα έχουν κάνει την εμφάνισή τους και μετέχουν στην κρατική μηχανή για πρώτη φορά - όλα προσωπικές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου. Ο ίδιος κρατά και το υπουργείο Εξωτερικών (σε πρώτη φάση), θέλοντας να δείξει ότι δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στα εξωτερικά θέματα. Μένει να δούμε πώς όλα αυτά θα ισορροπήσουν και πώς θα πορευτούν στη συνέχεια.
Δύο σημαντικές αλλαγές θα μπορούσαν σε βάθος χρόνου να αποδειχθούν ακόμα και επιζήμιες. Η μία είναι η κατάργηση του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης, με τον ταυτόχρονο όμως ορισμό δύο υφυπουργών με αυξημένες αρμοδιότητες στα υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομίας που εκλέγονται στη Β. Ελλάδα και θα εγκατασταθούν στη Θεσσαλονίκη. Και η άλλη, είναι η συγχώνευση του πρώην "Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής", στο νέο υπουργείο "Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας", καθώς και το σπάσιμο της διεύθυνσης ασφαλείας Ναυσιπλοϊας, της γ.γ. Λιμένων και Λιμενικής Πολιτικής και του Λιμενικού Σώματος που εντάχθηκαν στο νεοσύστατο υπουργείο "Προστασίας του Πολίτη". Ετσι, από τη μία μεριά η ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών από τον ίδιο τoν πρωθυπουργό δείχνει την πρόθεσή του να ριχτεί το βάρος στα εξωτερικά, κι από την άλλη η έλλειψη δύο υπουργείων νευραλγικών στερεί –σημειολογικά τουλάχιστον- αυτή την δυνατότητα. Το πρώην υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης, βεβαίως, δεν ήταν επί της ουσίας άλλο από ένα υπουργείο – σφραγίδα. Είχε όμως σημειολογική αξία. Μένει να δούμε αν η ουσία – και όχι η σημειολογία, είναι αυτή που θα μετρήσει τελικά.
Οι πολίτες βρίσκονται σε στάση αναμονής. Θα πρέπει κι αυτοί, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός, να δουν πώς θα ισορροπήσουν όλες αυτές οι καινούργιες δομές και πόσο θα ενσωματωθούν στο νέο κυβερνητικό σχήμα των 36 ατόμων, 24 από τους οποίους μετέχουν για πρώτη φορά σε κυβέρνηση. Οι χειρισμοί από την πλευρά των νέων προσώπων και η ισχυρή παρουσία γυναικών (πέντε υπουργοί και τέσσερις υφυπουργοί), μαζί με τον Θ. Πάγκαλο στη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης (και με δεδομένο τον… ατίθασο χαρακτήρα του), είναι τα ζητούμενα, που στο επόμενο διάστημα θα κριθούν, καθώς θα ξεδιπλώνεται η νέα κυβερνητική πολιτική. Μένει να δούμε αν η χαραμάδα ελπίδας, θα αντικαταστήσει τα μελανά χρώματα της προσωπικής ζωής του πολίτη!

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

ΕΦΥΓΕ Η ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ ΣΟΣΑ (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ)


Εφυγε χθες από τη ζωή η μεγάλη τραγουδίστρια – σύμβολο της Αργεντινής Μερσέντες Σόσα, σε ηλικία 74 ετών.
Για πάνω από τέσσερις δεκαετίες η Μερσέντες Σόσα προσέφερε πολλά στην μουσική και πέτυχε διεθνή αναγνώριση.
Ηταν μια από τις μεγάλες φωνές της λαϊκής λατινοαμερικάνικης μουσικής και συνεργάστηκε με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες στην διάρκεια της καριέρας της.

Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΣΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΣΤΡΩΝ ΤΩΝ ΜΜΕ ΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ





(Πεδίο - Δύναμη, Lioubov Popova, 1921, "Ρωσική Πρωτοπορία")



Αυτό που αποκόμισα εγώ από το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών, δεν είναι η μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ και η επική κατάρρευση της ΝΔ. Γι αυτό και δεν θα σταθώ σε αυτά. Θα αναδείξω, όμως, έναν άλλον προβληματισμό, που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, όχι μόνον από τον νέο πρωθυπουργό, αλλά και από όλους τους αρχηγούς κομμάτων – μηδενός εξαιρουμένου.

Η σκέψη μου είναι ότι μέχρι τώρα, αυτοί που εξέλεγαν κυβερνήσεις με την ψήφο τους, ήταν οι φοβισμένοι πολίτες. Εκείνοι, που εγκλωβισμένοι στα κομματικά στρατόπεδα, έδιναν –κάθε φορά- των υπέρ πάντων αγώνα!… Εκείνων των οποίων η ψήφος τροφοδοτούσε τις κυβερνήσεις και εξουσίαζε όλους τους υπόλοιπους.

Αυτή τη φορά αναδείχτηκε μια άλλη παράμετρος: εκείνη των ευμετάβλητων πολιτών, που δεν διστάζουν να ρίξουν την ψήφο τους στο κόμμα που τους πείθει ότι μπορούν να δουν «καλύτερες μέρες». Και μην πουν κάποιοι για «οπορτουνιστική» τακτική, πριν λάβουν σοβαρά υπόψη τους, ότι οι δισταγμοί καταπίπτουν, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας καλύτερης ζωής. Και από την άποψη αυτή – ναι, είναι οπορτουνιστική, όσο ακριβώς οπορτουνιστική μπορεί να χαρακτηριστεί η συμμετοχή των υποψηφίων στις εκλογές (που όλοι γνωρίζουμε πως δεν είναι το κοινό συμφέρον, αλλά το προσωπικό τους συμφέρον). Και κανείς δεν πρέπει να διατηρεί τύψεις για την στάση του ψηφοφόρου. Κάθε άλλο!

Η στάση αυτή των πολιτών προσδίδει μιαν ιδιαιτερότητα στην Ελλάδα, που φαίνεται να αλλάζει ρότα στην πορεία της ψήφου. Η κομματική βάση (όλων των κομμάτων) φαίνεται να έχει συρρικνωθεί και καθοριστικός παράγοντας δεν είναι πλέον η κομματική συσπείρωση, αλλά το όφελος του ψηφοφόρου. Ολο και λιγότεροι ψηφοφόροι, στα επόμενα χρόνια, θα είναι διατεθειμένοι να υπακούουν στην κομματική βάση, και όλο και περισσότεροι θα ψηφίζουν με κριτήριο το «ρεύμα» ενός κόμματος. Ετσι, όπως ακριβώς οι ψηφοφόροι αυτοί έδωσαν την πλειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ, έτσι θα επιλέξουν αύριο κάτι άλλο, με την ίδια ευκολία, αν το κόμμα αυτό ως κυβέρνηση προδώσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει κάθε καλή πρόθεση. Αλλά μην ξεχνάμε, ότι και ο Καραμανλής είχε την ίδια πρόθεση σύμφωνα με τις προεκλογικές του δηλώσεις.

Αυτό που αποκτά από εδώ και πέρα μεγαλύτερη σημασία, είναι η κατανόηση από την πλευρά των κυβερνώντων, ότι έχει υπάρξει σημαντική αλλαγή νοοτροπίας των ίδιων των ψηφοφόρων. Αυτών που δεν θα ανέχονται στο μέλλον την οποιαδήποτε ολιγωρία των κυβερνώντων και θα τους τιμωρεί κοινοβουλευτικά. Νοοτροπία που αποδεικνύει ότι ο ψηφοφόρος έχει αρχίσει να εκπαιδεύεται μέσα από τα λάθη δεκαετιών… Αυτή η τακτική του πολίτη, είμαι σίγουρος ότι μοιραία θα αναβαθμίσει την στυγνή πελατειακή λογική της εξουσίας, που μέχρι τώρα πίστευε ότι απλώς μπορούσε να χειραγωγήσει μέσω της δικής της προπαγάνδας ή των φιλικά προσκείμενων ΜΜΕ, την κοινή γνώμη.

Θα ήθελα επίσης να προσθέσω, ότι αυτό το τελευταίο «κάστρο» της εξουσίας, τα ΜΜΕ δηλαδή και ο ρόλος τους, αργά και σταθερά θα πέσει. Εδώ, ακριβώς, είναι που το blogging αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Όχι μόνο γιατί είναι η φωνή των ανεξάρτητων από τα ΜΜΕ πολιτών, αλλά κυρίως γιατί οι bloggers θα καταρρίψουν την επιθυμία των «παραδοσιακών» εκπροσώπων των ΜΜΕ να παρεισφρήσουν στο blogging με τις ίδιες ιδέες που διέπουν την λογική των ΜΜΕ της εξουσίας – και φυσικά με στόχο την άλωση και του διαδικτύου. Το λέω αυτό, διότι τέτοια φαινόμενα θα αρχίσουν να διογκώνονται από εδώ και πέρα, καθώς όλο και περισσότεροι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι η δύναμη των bloggers είναι μαζική αλλά κυρίως ανεξάρτητη στην συντριπτική τους πλειοψηφία και κάποιοι θα προσπαθήσουν να την αλώσουν.

Τα blogs είναι το τελευταίο ανάχωμα, γιατί οι bloggers είναι ο ίδιος ο λαός που εκφράζει ελεύθερα (στην συντριπτική του πλειοψηφία) την γνώμη του. Και αν οι bloggers μπουν στο παιχνίδι της εξουσίας, θα πάψουν να έχουν το πλεονέκτημα της ελεύθερης φωνής τους.

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

ΧΑΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ...









(Νίκος Κεσσανλής, Το Πλήθος, 1965)




Την είδα με το καροτσάκι της στη λαϊκή. Όσο αξιοπρεπής μπορούσε να είναι. Φορούσε τζιν και χαμηλά ίσια παπούτσια. Μια μεγάλη μαύρη μαντίλα με χρυσές πούλιες σκέπαζε το κεφάλι, κι έπεφτε σχεδόν μέχρι τη μέση, πάνω από το μαύρο σφιχτά κλεισμένο ως επάνω πουκάμισο. Η σκούρα επιδερμίδα και τα όμορφα χαρακτηριστικά της είχαν κάτι το απόκοσμο. Ούτε μια σύσπαση των μυών. Ανέκφραστη – θαρρείς άδεια από κάθε συναίσθημα.

Πίσω της έσερνε ένα καρότσι λαϊκής, γεμάτο με διάφορες σακούλες. Οι ρόδες έτριζαν περίεργα από το βάρος. Δεν πρέπει να ήταν πάνω από 30 χρονών, κι ας φαινόταν από μακριά σαν γριά. Δεν γνωρίζω την εθνικότητά της. Αλλά τα μάτια μου δεν με ξεγέλαγαν. Αυτή η γυναίκα είχε μέσα της μιαν αρχοντιά που σπάνια μπορούσε να συναντήσει κανείς στο δρόμο του…
Περπατούσε σιγά, κοιτώντας δεξιά κι αριστερά τους σχεδόν άδειους πάγκους της λαϊκής, καθώς η ώρα ήταν περασμένη, κι οι μανάβηδες ξέστηναν τα αυτοσχέδια μαγαζιά τους. Κι εκείνη, ανέκφραστη, λιπόσαρκη, ευθυτενής, με αργό βήμα, στεκόταν μπροστά στους μανάβηδες. Τους κοίταζε για λίγα δευτερόλεπτα αμίλητη και προσπερνούσε.
Κάποιοι, διακρίνοντας ό,τι κι εγώ, γέμιζαν μια σακούλα με τα απούλητα απομεινάρια του μεροκάματου, και της την έδιναν. Εκείνη την έπαιρνε και την τοποθετούσε πάνω στο καροτσάκι. Ύστερα τους κοίταγε για μια στιγμή κάνοντας μιαν ανεπαίσθητη, αργή και ακαθόριστη κίνηση του κεφαλιού προς τα κάτω και απομακρυνόταν…

Δεν ήταν φυσικά η πρώτη φορά που έβλεπα ανθρώπους να ζουν από τα σκουπίδια. Μετά το τέλος της λαϊκής, πάντα κάποιες φιγούρες ξεφυτρώνουν από το πουθενά, ψάχνουν στις άκρες των πεζοδρομίων με τα σωρευμένα σκουπίδια, ή χώνοντας τα κεφάλια στους κάδους απορριμμάτων, αναμοχλεύοντας με τα χέρια το περιεχόμενό τους, αναζητώντας τροφή… Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ανθρώπινα συντρίμμια έξω από μεγάλα σουπερμάρκετ να ψάχνουν τους κάδους απορριμμάτων.
Ήταν όμως η πρώτη φορά που διέκρινα μια πρωτόγνωρη αξιοπρέπεια, σε αυτή την αθλιότητα, που όμοιά της είχα να δω πολλά χρόνια… Για μιαν ακόμα φορά σκέφτηκα: ναι, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα ψάχνουν στα απομεινάρια των άλλων να βρουν την τροφή τους! Στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένες γυναίκες. Τα «περήφανα γηρατειά» παρελθόντων πολιτικών ετών… Θυμάστε!..

Δεν είναι βεβαίως οι ίδιοι… Αλλά η στρατιά τους έχει ανανεωθεί με καταιγιστικούς ρυθμούς… Είναι οι άνθρωποι για τους οποίους δεν νοιάζεται κανείς. Αυτοί οι ίδιοι που δεν νοιάζονται για κανέναν και για τίποτα. Είναι οι "αόρατοι άνθρωποι", αυτοί που απλώς υφίστανται, αλλά δεν υπάρχουν, γιατί κανείς δεν τους βλέπει! Είναι αμφίβολο αν κάποιος από αυτούς φτάσει ως την κάλπη για να ψηφίσει…

Ναι, κυρίες και κύριοι πολιτικοί. Τα προγράμματα αναλώνονται σε αέναα ψεύδη, σε αλλοπρόσαλλες υποσχέσεις προς εκείνους που έχουν τη δύναμη να σας ψηφίσουν. Και τούτες εδώ οι ανθρώπινες φιγούρες, είναι βέβαιο πως το τελευταίο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους είναι η κάλπη… Γι αυτό και δεν γνωρίζετε την ύπαρξή τους. ΄Η κάνετε πως δεν τους βλέπετε…
Ολη αυτή τη στρατιά των αόρατων ανθρώπων που διαρκώς μεγαλώνει, είμαστε υποχρεωμένοι, εμείς οι υπόλοιποι, να την υπερασπιστούμε. Με το μόνο όπλο που διαθέτουμε: την ψήφο μας. Ξέρετε τι σας λέω...

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΜΙΑΣ ΜΝΗΜΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ (ΕΛΛΗΝΑ) ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ!

Υπήρξε καθηγητής, μεταφραστής και συγγραφέας. Ίσως όχι από τους καλύτερους της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ούτε και από τους γνωστότερους, αλλά σίγουρα ο μεγαλύτερος στην Ιαπωνία, τη χώρα όπου βρέθηκε στα 40 του χρόνια και έζησε τα τελευταία 13 χρόνια της ζωής του.

Μισός Έλληνας, μισός Ιρλανδός, πολιτογραφήθηκε Ιάπωνας και έγινε ο εθνικός συγγραφέας της Ιαπωνίας! Σαν σήμερα, πριν από 106 χρόνια πέθανε. Στη μνήμη του, πλάι στις προτομές του Βαλαωρίτη και του Σικελιανού στη Λευκάδα βρίσκεται και η δική του, ενώ στο κέντρο της πόλης, στο σπίτι που γεννήθηκε, ένας δρόμος φέρει το όνομά του στα ελληνικά και στα ιαπωνικά… Οι Ιάπωνες του χρωστούν πολλά, καθώς είναι ο πρώτος που έκανε γνωστό στη Δύση τον πολιτισμό και την λογοτεχνία τους.
                                                                       
Ο Πάτρικ Λευκάδιος Χέρν γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1850 στη Λευκάδα, απ΄ όπου και το ενδιάμεσο όνομα με το οποίο βαφτίστηκε. Ήταν γιος του στρατιωτικού γιατρού Κάρολου Χερν (υπηρετούσε στη βρετανική διοίκηση των Επτανήσων) και της Ρόζας Κασιμάτη, με καταγωγή από τα Κύθηρα. Δύο χρόνια αργότερα, ο Κάρολος και η οικογένειά του πήγε με μετάθεση στην Ιρλανδία. Εκεί ανακάλυψε την ασυμφωνία χαρακτήρων με τη γυναίκα του και ένα νομικό κενό που του επέτρεψε να θέσει εκτός ισχύος το γάμο του... Φαίνεται ότι οι γονείς του δεν ήθελαν τον μικρό Λευκάδιο, γι αυτό και τον εγκατέλειψαν στα χέρια μιας ηλικιωμένης Ιρλανδής θείας του, η οποία τον προόριζε για καθολικό ιερέα. Ο μικρός Λευκάδιος πέρασε άσχημα παιδικά χρόνια. Οι γονείς του είχαν χωρίσει και δεν τον ήθελαν, το παρουσιαστικό του δεν τον κολάκευε ιδιαίτερα, ήταν αδύνατος, μικροκαμωμένος και με εσωστρεφή χαρακτήρα. Όταν ήταν πέντε χρονών, σε ένα παιχνίδι με τους συμμαθητές του έχασε το ένα του μάτι. Την μητέρα του δεν την ξαναείδε ποτέ, και ο πατέρας του μετατέθηκε στις Ινδίες. Ωστόσο κατάφερε να πάει στο γαλλικό κολέγιο του Υβενό αρχικά και στο Ushar Roman Catholic College στη συνέχεια, ενώ στα 19 του μετανάστευσε στο Οχάιο ζώντας σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Εκεί γνώρισε τον Χένρι Γουότκιν με τη βοήθεια του οποίου βρήκε δουλειά σε μια εφημερίδα και αργότερα στην «Cincinati Daily Enquirer». Περιπλανήθηκε στη Ν. Ορλεάνη, στη Ν. Υόρκη και στις Γαλλικές Αντίλλες και το 1889 βρέθηκε ως ανταποκριτής στην Ιαπωνία. Εκεί γνώρισε τον Basil Hall Chamberlain και τον ΄Ιτζιτο Χαττόρι, που με την βοήθειά τους βρήκε θέση καθηγητή της αγγλικής γλώσσας σε κολέγιο της πόλης Ματσούε στη ΒΔ Ιαπωνία. Το 1894 ολοκλήρωσε το βιβλίο του «Glimpses of an Unfamiliar Japan». Ο Chamberlain τον βοήθησε στη συνέχεια να διδάξει Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, όπου παρέμεινε ως το 1903.
Ένα χρόνο περίπου μετά την εγκατάστασή του στην Ιαπωνία, παντρεύτηκε την κόρη ενός σαμουράι, την Σετζού Κοϊζούμι, έγινε Ιάπωνας πολίτης, υιοθετώντας μάλιστα το όνομα Κοϊζούμι Γκιάκουμο. Μαζί της έκανε τέσσερα παιδιά (τον Kazwo και τον Iwao που σπούδασαν φιλολογία και ασχολήθηκαν με την επιμέλεια και έκδοση του έργου του πατέρα τους μεταφράζοντάς το από τα αγγλικά στα ιαπωνικά, τον Kiyoshi που έγινε γνωστός ζωγράφος και την Suzuko που είχε σοβαρά προβλήματα με την υγεία της). Τον Δεκέμβρη του 1896 το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο του προσέφερε την έδρα του καθηγητή της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Στην Ιαπωνία ο Λευκάδιος Χερν έζησε συνολικά 13 χρόνια μέχρι το θάνατό του στις 26 Σεπτεμβρίου 1903 από πνευμονικό οίδημα στην πόλη Οκούμπο. Στην διάρκεια αυτών των ετών έγινε ο εθνικός συγγραφέας της Ιαπωνίας, κατέγραψε μιαν άλλη Ιαπωνία, εκείνη των θρύλων των σαμουράι και των παραδοσιακών αξιών, χαρακτηριζόμενος ως ο αυθεντικότερος ερμηνευτής της Ιαπωνίας στη Δύση.


Με τον θάνατό του έγινε γνωστό το έργο του και στην Ελλάδα, όπου το 1910 άρχισαν να δημοσιεύονται σε φιλολογικά περιοδικά και εφημερίδες τα πρώτα αποσπάσματα λογοτεχνικών κειμένων του. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1932, η ιαπωνική πρεσβεία στην Αθήνα και ο ελληνοϊαπωνικός σύνδεσμος ανέγειραν με δαπάνη τους μια αναθηματική στήλη στην κεντρική πλατεία της Λευκάδας και μια δεύτερη, με δαπάνη της ιαπωνοελληνικής εταιρείας και του Συνδέσμου Χερν στο Τόκιο. Στη βάση της στήλης (που έπεσε στον σεισμό του 1952, ξαναστήθηκε το 1984 και το 1987 συμπληρώθηκε με μια προτομή του Χερν από τον γλύπτη Σπύρο Κατωπόδη), υπήρχε η επιγραφή: «Λευκαδίω Χερν (Κοϊζούμι Ιακούμω), μεγάλω συγγραφεί, το των Ιαπώνων αληθές πνεύμα παγκοσμίως και λαμπρώς εμφανίσαντι, σήμα ευγνωμοσύνης ιαπωνικού έθνους, μηνί Οκτωβρίω 1932, έτους 259200 Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας».

Το βιβλίο του Χερν «Ματιές στην άγνωστη Ιαπωνία» διδασκόταν σε όλα τα σχολεία της χώρας επί δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι περιζήτητα, υπάρχουν οκτώ μουσεία προς τιμήν του σε όλη την Ιαπωνία, ενώ το άγαλμά του ξεχωρίζει στην κεντρική πλατεία του Τόκιο και μνημεία του έχουν στηθεί σε κάθε γωνιά τις Ιαπωνίας απ' όπου πέρασε. Στην πλάκα που έστησαν οι φοιτητές στο μνήμα του, υπάρχει το εξής κείμενο: «Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή ακόμα και από τη ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, έθνους που πιο μεγάλη τιμή του υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις αγκάλες του ως πολίτη και του πρόσφερε, αλίμονο, τον τάφο".

Τα πιο γνωστά έργα του Χερν είναι μια συλλογή από διαλέξεις με τίτλο «Japan : An Attempt at Interpretation» (1904), το «Exotics and Retrospectives» (1898), «In Ghostly Japan» (1899), «Shadowings» (1900), «A Japanese Miscellany» (1901) και «Kwaidan» (1904).

Ο Χερν εκτιμούσε την τιμιότητα, την απλοϊκότητα, την καλοκαγαθία, αρετές που αναγνώριζε στον ιαπωνικό λαό. Συλλέγοντας λαϊκές ιστορίες και διηγήματα, διέσωσε από σίγουρο χαμό τις λαϊκές παραδόσεις που συνθέτουν τον κοινωνικό ιστό της Ιαπωνίας. Γι' αυτό άλλωστε διδασκόταν και στα αναγνωστικά των σχολείων της Ιαπωνίας. Εκείνο πάντως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το ότι οι Ιάπωνες λάτρεψαν έναν συγγραφέα που ελάχιστα γνώριζε την γλώσσα τους και έγραφε μόνο στα αγγλικά. Στο Ματσούε, στην πρώτη πόλη όπου ο Χερν δίδαξε αγγλικά σε σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, δημιουργήθηκε ο «Σύνδεσμος Χερν» με αξιόλογη δράση μέχρι σήμερα. Ενεργό μέλος του συλλόγου είναι ο εγγονός του συγγραφέα Toki, ενώ ο γιος του Toki (δισέγγονος του Χερν), ο Bon, είναι σήμερα διευθυντής του Μουσείου Χερν που ιδρύθηκε το 1933, όπου εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα του συγγραφέα, σπάνιες εκδόσεις έργων του, αναμνηστικά κλπ.
Το 1990 ο δήμος Shinjuku, 50 μέτρα από τον τάφο του Χερν, δημιούργησε ένα πάρκο με αρχιτεκτονικά σύνολα εμφανώς δηλωτικά της ελληνικής καταγωγής του συγγραφέα (ένα είδος αρχαίας αγοράς, με σειρά κιόνων, κρήνη και μικρό ναό χωρίς σταυρό), καθώς και έναν χώρο ανάπαυσης δίπλα σε ένα αλσύλλιο.

Το λογοτεχνικό έργο του Χερν υπήρξε μεγάλο, όχι όμως και ενιαίο ποιοτικά. Στην Αμερική, για παράδειγμα, επί μία εικοσαετία το έργο του περιορίστηκε σε άρθρα εφημερίδων της Νέας Ορλεάνης και της Νέας Υόρκης όπου έζησε, αλλά και σε μεταφράσεις γάλλων συγγραφέων. Αλλά στην Ιαπωνία εξέδωσε 12 βιβλία (ένα κάθε χρόνο) αφιερωμένα εξ ολοκλήρου στη χώρα αυτή. Μετά το θάνατό του, ο πρωτότοκος γιος του εξέδωσε την αλληλογραφία του πατέρα του, αλλά και τις πανεπιστημιακές του παραδόσεις που συγκεντρώθηκαν από φοιτητές του σε ογκώδεις τόμους βάσει των σημειώσεων που κρατούσαν.
Ο Χερν, δεν γνώριζε ελληνικά, αλλά ήταν λάτρης της ιστορίας, των παραδόσεων και των θρύλων της γενέτειράς του. Στα έργα του συχνές είναι οι αναφορές σε αρχαίους Έλληνες λυρικούς (Ανακρέων, Θεόκριτος, Μελέαγρος). Αναμφίβολα ο Χερν ως συγγραφέας δεν ανήκε στους άριστους της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά στην Ιαπωνία τον λάτρεψαν για τον ρόλο του στην τοπική λογοτεχνία, αλλά και στην διάδοσή της στον υπόλοιπο κόσμο.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

H ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ


Οκτακόσιοι κρατούμενοι κάτω από άθλιες συνθήκες, σε επτά κελιά των 200 τετραγωνικών – 1,75 τετραγωνικό μέτρο ανά άτομο! Δύο τουαλέτες ανά κελί. Οικογένειες χωρισμένες, αλλού οι άντρες, αλλού οι μητέρες και τα παιδιά. Περιφραγμένο με κάγκελα το προαύλιο, αλλά απαγορεύεται να βγουν σ΄ αυτό. Κάποιοι αναρωτιούνται τι έκαναν και είναι φυλακισμένοι. Κάποιοι λένε ότι μοιάζει με στρατόπεδο συγκέντρωσης. Δεν έχουν άδικο. Παγανή Λέσβου. Ελλάδα. Ευρώπη. Ετος 2009.
Η χθεσινή εξέγερση ήταν αναμενόμενη. Πώς αλλιώς θα τους άκουγαν; Πώς αλλιώς θα διαμαρτύρονταν για τις άθλιες συνθήκες κράτησής τους; Εβαλαν φωτιά στους θαλάμους, τσάκισαν τα κάγκελα από τις πόρτες και βγήκαν στο προαύλιο με άγρια χαρά, φωνάζοντας “freedom”! Στη «χώρα του πολιτισμού, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του διαλόγου», υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν ακόμη την ελευθερία τους, που την στερούνται χωρίς να γνωρίζουν γιατί.
Αυτό ήταν ένα ξέσπασμα. Πολλά άλλα θα ακολουθήσουν. Ενας Παλαιστίνιος βρίσκεται 24 μέρες κρατούμενος. «Λυπάμαι γι αυτό που γίνεται, αλλά δεν έχουμε άλλο τρόπο. Δεν είμαι ζώο, είμαι άνθρωπος, θέλω την ελευθερία μου», λέει.
Η Ιωάννα Κοτσιώνη, από τους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα», βρέθηκε τον περασμένο μήνα για λίγες μέρες στην Παγανή. Είδε τα πράγματα από κοντά. «…Η κατάσταση που αντιμετώπισα όταν έφτασα ήταν σοκαριστική», λέει. «Πρόκειται για μια παλιά αποθήκη που δεν είναι κατάλληλη για να στεγάσει κόσμο. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 300 ανθρώπους, αλλά πολλές φορές φτάνει να φιλοξενεί και 900, άντρες, γυναίκες και παιδιά πολλά από τα οποία ασυνόδευτα»! Ολοι αυτοί κοιμούνται σε ασφυκτικά γεμάτα κελιά, σε βρώμικα στρώματα στο πάτωμα, χωρίς σεντόνια, χωρίς κανέναν κανόνα υγιεινής. Για να περπατήσει κανείς πρέπει να πατήσει πάνω στα στρώματα. Σε κάθε ένα από τα επτά κελιά του κέντρου κράτησης, υπάρχουν δύο τουαλέτες και ντουζιέρες για 100 έως 250 άτομα. Εκεί τρώνε, εκεί κάνουν τις ανάγκες τους και εκεί «διαβιούν», χωρίς να τους επιτρέπεται να βγαίνουν στο προαύλιο – άγνωστο γιατί. Σε ένα από αυτά τα κελιά, βρίσκονται 200 γυναίκες με 68 παιδιά, από τα οποία 36 είναι μικρότερα των πέντε ετών. Τον Αύγουστο, υπήρχαν πέντε έγκυες στον 8ο και 9ο μήνα της εγκυμοσύνης τους και δύο από αυτές γέννησαν στο τοπικό νοσοκομείο. Η ψυχολογική τους κατάσταση είναι άθλια. Ολοι κρατούνται έγκλειστοι για διάστημα πάνω από τρεις εβδομάδες. Μια γυναίκα από το Αφγανιστάν ένιωσε ανακούφιση όταν νόμισε πως έφτασε στην Ευρώπη. Πόσο λάθος έκανε. Με την ηλικιωμένη μητέρα της άρχισε να αναρωτιέται γιατί βρίσκονται φυλακισμένες. Μερικοί ασυνόδευτοι ανήλικοι κρατούνται πάνω από 50 μέρες ή και περισσότερο, χωρίς κανείς να γνωρίζει πότε θα αφεθούν ελεύθεροι.
Οι τοπικές αρχές πρότειναν να φιλοξενήσουν τις γυναίκες και τα παιδιά σε μια ανοιχτή καλοκαιρινή κατασκήνωση στη Λέσβο, όπου θα περίμεναν την απελευθέρωση των συζύγων τους. Αλλά πώς θα γινόταν αυτό, όταν η παραμονή τους εκεί θα ήταν μόνο για λίγες ημέρες και στη συνέχεια θα έπρεπε να φύγουν για τον Πειραιά κρατώντας στο χέρι το υπηρεσιακό σημείωμα που θα έλεγε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την Ελλάδα μέσα σε 30 ημέρες.
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσει η ελληνική πολιτεία, είναι ότι το πρόβλημα των μεταναστών είναι υπαρκτό, τα μέτρα ανύπαρκτα και οι συνθήκες κράτησης απαράδεκτες. Το σίγουρο είναι πως η ανυπαρξία ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής θα δημιουργήσει αργά ή γρήγορα εκρηκτικές συνθήκες που θα τις βρει μπροστά της και θα τις βιώσουμε όλοι μας…

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ "ΚΑΝΟΝΙΑ" ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝΤΕΣ ΤΗΛΕΜΑΧΗΤΕΣ...


Την ίδια ώρα που οι ανούσιες «τηλεμαχίες» έδιναν και έπαιρναν και οι δημοσιογραφικές παρεούλες συζητούσαν για το «ποιος ήταν ο καλύτερος» στις εντυπώσεις, προκαλώντας είτε αναγούλα και ανατριχίλα είτε θυμηδία στον μέσο τηλεθεατή, έξι μεγάλα «κανόνια» ηχούσαν σκορπίζοντας όλεθρο στην ντόπια αγορά, συγκλονίζοντας ξανά την πολλαπλά δοκιμαζόμενη και πολύπαθη ελληνική οικονομία. Πέντε ασφαλιστικές εταιρείες (οι τέσσερις της «Ασπίς») και μια ναυτιλιακή χρεοκόπησαν. Ετσι απλά. Λες και ουδείς γνώριζε από πριν την κατάσταση… Λες και ουδείς είχε φροντίσει την «τακτοποίηση» των πραγμάτων με πακτωλό χρημάτων… Σε κάθε περίπτωση, χαμένος είναι ο πολίτης που είχε εμπιστευθεί τις ασφαλιστικές αυτές εταιρείες, αλλά και οι δοκιμαζόμενοι κάτοικοι των άγονων γραμμών όπου η εταιρεία Αγούδημου «έκανε παιχνίδι» εισπράττοντας κρατικές επιδοτήσεις.
Η περίπτωση του Π. Ψωμιάδη, στον όμιλο του οποίου ανήκουν οι τέσσερις από τις πέντε ασφαλιστικές που «βάρεσαν κανόνι», είναι χαρακτηριστική. Οι ασφαλισμένοι στον κλάδο αυτοκινήτου που βρίσκονται πλέον στον «αέρα» είναι 837.965, ενώ επισφαλής είναι η θέση των 227.000 ασφαλισμένων στον Κλάδο Ζωής στις εταιρείες του ομίλου «Ασπίς», μαζί με εκείνη των 2.800 εργαζομένων σε αυτές και τους 3.000 ασφαλιστές… Η ανάκληση των αδειών αυτών των εταιρειών έγινε «διότι οι εν λόγω εταιρείες δεν ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις τους προκειμένου να καλύψουν τα απαιτούμενα περιθώρια φερεγγυότητας». Μπά; Δηλαδή τι μας λέτε; Οτι οι εταιρείες αυτές ήταν αφερέγγυες; Που τώρα στρέφονται δικαστικά «με κάθε νόμιμο μέσο κατά της αποφάσεως αυτής»;
Το θέμα δεν είναι ποιός θα κερδίσει δικαστικά. Αλλά τι θα πουν στους ασφαλισμένους τους και στους εργαζόμενους στις εταιρείες αυτές. Ότι όλα πάνε καλά; Οτι ο πρόεδρος της «Ασπίς Πρόνοια» πριν από δέκα ημέρες είχε καταθέσει εγγυητική επιστολή 550 εκατ. ευρώ της τράπεζας ΗSΒC, "η οποία ύστερα από έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος αποδείχθηκε ότι δεν είναι γνήσια"; Και ποιός θα εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει «δεν είναι γνήσια»;
Η δεύτερη περίπτωση είναι το «κανόνι» του γνωστού εφοπλιστή Γεράσιμου Αγούδημου, που είχε αναλάβει την διάσωση των «άγονων γραμμών» του Αιγαίου έναντι παχυλότατων επιδοτήσεων. Επιδοτήσεων που εξασφάλιζαν σταθερά μακροχρόνια έσοδα και μπορούσαν να εκχωρηθούν στις τράπεζες για ρύθμιση οφειλών ή για χρηματοδοτήσεις αγοράς νέων πλοίων. Τα επιβατηγά – οχηματαγωγά της εταιρείας του («Ροδάνθη», «Μαρίνα», «Ανθή-Μαρίνα», «Ρομίλντα» και «Δημητρούλα») χρωστούσαν διάφορα ποσά από ναυτολόγια, τέλη ελλιμενισμού και νερό (σε ΟΛΠ και ΝΑΤ), αλλά και στις εταιρείες που τα εφοδιάζουν με πετρέλαια. Αλλά ο Γεράσιμος Αγούδημος είχε εισπράξει τα τελευταία πέντε χρόνια 35.000.000 ευρώ από κρατικές επιδοτήσεις, ενώ χρωστάει 19 εκατ. ευρώ σε δύο εταιρείες πετρελαιοειδών, τρεις εταιρείες επισκευών πλοίων και στον ΟΛΠ. Την ίδια στιγμή, πολλοί ναυτικοί (από τους 100 στους οποίους χρωστάει) είχαν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας λόγω μη καταβολής των δεδουλευμένων τους. Κι ακόμα, απλήρωτοι παραμένουν 50 υπάλληλοι της GA Ferris.
Πέρα από αυτά, η όλη ιστορία έχει και άμεσα πολιτικές προεκτάσεις, καθώς οι 2.000 κάτοικοι των Φούρνων σκέφτονται να μην ψηφίσουν στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διακοπή της απευθείας ακτοπλοϊκής σύνδεσης του νησιού με τον Πειραιά και μάλιστα ενόψει της χειμερινής περιόδου. Με την κατάσχεση των πλοίων του Αγούδημου, το σύμπλεγμα των νησιών εξυπηρετείται πλέον από τη σύνδεσή του με τον Αγ. Κήρυκο της Ικαρίας και το Καρλόβασι της Σάμου. Για να πάει δηλαδή κάποιος σήμερα στους Φούρνους, θα κάνει μια ολόκληρη μέρα, λες και πάει στην Κίνα! Γιατί θα πρέπει να ταξιδέψει 7 ώρες από τον Πειραιά μέχρι την Εύδηλο Ικαρίας, όπου θα φτάσει στις 3 τα ξημερώματα και από εκεί πληρώνοντας 30 ευρώ σε ταξί θα πρέπει να πάει 35 χλμ. μέχρι τον Αγιο Κήρυκο απ΄ όπου θα πάρει (το επόμενο μεσημέρι) το καραβάκι που κάνει μιάμιση ώρα για να τον μεταφέρει στους Φούρνους! Το εισιτήριο (χωρίς επιστροφή) μέχρι την Εύδηλο είναι 41,5 ευρώ, συν 30 ευρώ το ταξί, συν 70 ευρώ αν έχει και αυτοκίνητο!
Καλές, λοιπόν, οι «τηλεμαχίες» και η δημιουργία εντυπώσεων επί «φιλοσοφικού» επιπέδου, αλλά εδώ έχουμε σοβαρότατα κοινωνικά προβλήματα. Στις οικογένειες που πεινάνε, προστίθενται κι άλλες. Και οι «αρχηγοί», που ασφαλώς δεν έχουν τα ίδια οικονομικά προβλήματα, φιλοσοφούν…

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΛΛΑΔΑ: ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ "DEJA - VU" ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ


Σήμερα έχουμε το θλιβερό debate των αρχηγών. Την θλίψη που μας έχει συνεπάρει από την άκρατη εκλογολογία των ημερών, θα επαναπροσδιορίσει μια πρόσθετη θλίψη. Γιατί τίποτα θετικό δεν μπορεί κανείς να περιμένει ούτε από το σημερινό, ούτε από το αυριανό debate.
Ζούμε στη χώρα του “deja-vu”. Στη χώρα όπου ό,τι γίνεται ξαναέγινε, κι ό,τι θα γίνει, πάντα θα θυμίζει κάτι από το παρελθόν. Ωστόσο θα παρακολουθήσω την ξύλινη γλώσσα των ξύλινων πολιτικών μας, σε μια επανάληψη που κρατάει χρόνια… Οι πανελίστες πολιτικοί αρχηγοί, θα προσπαθήσουν ξανά να προβάλουν τις θέσεις τους, με τα ανύπαρκτα οράματα, παίζοντας με τα δικά μας όνειρα… Όλα θα γίνουν «για το καλό του τόπου», για «το καλό το δικό μας». Οπως πάντοτε… Χρόνια τώρα, ακούμε τις ίδιες ιδέες που δεν αλλάζουν, κι ας είναι διαφορετικά τα πρόσωπα. Είναι τα δικά μου και τα δικά σου φαντάσματα, που αύριο ξανά θα ζωντανέψουν και θα μας διαφεντέψουν για κάποια χρόνια… Μπορεί να ζούμε την κατάρρευση των πολιτικών αξιών, αλλά θα γίνουμε και πάλι μάρτυρες πολιτικών πρακτικών που τελικά θα χωνέψουμε σαν «βαρύ για το στομάχι αλλά αναγκαίο φαγητό». Κι ας μην είναι καν νόστιμο… Θα δούμε και πάλι να νικούν οι ίδιες ακριβώς «αξίες» την βαριά αποχαύνωσή μας.
Πόσο δίκαιο είχε ο Ησίοδος, 28 αιώνες πριν, όταν πρωτοδιατύπωσε την ιδέα της παρακμής (μέσα από την διαδοχή του χρυσού, αργυρού και χαλκού αιώνα…), ιδέα που συνέχισε ο Ρουσσώ πολλούς αιώνες αργότερα (με το «Κοινωνικό Συμβόλαιό» του) βάζοντας όμως και το «κερασάκι» στην τούρτα, αποδίδοντας στα άτομα την ικανότητα να ορίσουν μέσα από κοινωνική συναίνεση, ως ισότιμοι πολίτες, τους όρους της διακυβέρνησής τους. Πόσο έχει συμβεί αυτό; Πόσο έχει συμβεί, ακόμα, η βολταιρική σταδιακή πρόοδος της ανθρωπότητας μέσα από τον διαφωτισμό;
Σήμερα, μέσα από την επιχειρηματολογία των «φαντασμάτων» θα γίνει μια τυπική «σύγκρουση» των αντιλήψεων των κομμάτων, που όχι μόνο δεν θα φέρουν την αλήθεια στο φως, αλλά αντίθετα θα δικαιώσουν τον Καντ που πίστεψε στην ιδέα ότι η ιστορία περιέχει κάποια σκόρπια δείγματα σοφίας, αλλά που στην ουσία της αποτελεί ένα άθροισμα αφελών και ανόητων πράξεων, αθλιοτήτων και πνεύματος καταστροφής… Ναι, σήμερα η μαύρη αλήθεια του ενός, θα γίνει άσπρη για τον άλλον. Οι «προσφορές» θα είναι πολλές, κόλαση και παράδεισος αντάμα, ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο κατά το δοκούν…
Ναι, σήμερα όλοι αυτοί θα προσπαθήσουν να μας πείσουν. Αλλά δεν θα πουν τίποτα –να είστε βέβαιοι- για το ότι αυτοί οι ίδιοι ήταν που το 1981 κατέγραφαν ένα δημόσιο χρέος 4,7 δις ευρώ, που το 1989 το πήγαν στα 44,4 δις, που το 2003 το «σκαρφάλωσαν» στα 167,6 δις και που πέρυσι το έφτασαν στα 228,9 δις ευρώ… Κανείς δεν θα ζητήσει συγνώμη, κανείς δεν θα αποδεχτεί την ευθύνη του για την κατάσταση της χώρας που έφτασε βήμα – βήμα ως εδώ, χώνοντάς μας στα χρέη μέχρι το λαιμό.
Το βέβαιο είναι ότι θέλουν να μας τρελάνουν. Κοντεύουν να το καταφέρουν, αν κρίνει κανείς από την υποδειγματική εναλλαγή που γίνεται σε δικομματική βάση στην αλλαγή της εξουσίας. Ποιοι βοηθούν σε αυτό το project; Μα, εμείς. Με την ψήφο μας.
Κανένα όραμα από τους πολιτικούς; Κανένα όραμα και από τους πολίτες που μοιάζουν φοβισμένοι. Και ξαναπέφτουν στην ίδια παγίδα. Η απόδειξη είναι οι «νέοι ψηφοφόροι». Χρόνια ολόκληρα υπάρχουν νέοι ψηφοφόροι. Ε, και; Δεν έχουν κι αυτοί την δική τους ευθύνη για την μη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού; Δεν είναι και αυτοί συμμέτοχοι στην εφαρμογή της «πεπατημένης»; Ολοι οι παλαιότεροι έκαναν –καθένας στον καιρό του- την δική τους «επανάσταση». Ε, και; Σήμερα είναι αυτοί που επιθυμούν την χειραγώγηση των νέων, που κι αυτοί με τη σειρά τους θα «προσαρμοστούν» στο μονοπάτι που είναι ήδη χαραγμένο από χρόνια…
Είναι ίσως η ατολμία, ο φόβος, η πολιτική και οι πολιτικοί του deja-vu, οι νέοι και οι παλαιότεροι «επαναστάτες», που πάλι θα ακροβατήσουν στην κάλπη, βολεμένοι μόλις οι συνθήκες (ή οι υποσχέσεις) το επιτρέψουν και θα δώσουν ξανά το στίγμα της παρακμής.

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ!

Οι καταστροφές που έγιναν στην Στενή Ευβοίας έπειτα από ένα 24ωρο συνεχούς βροχόπτωσης, ήταν τεράστιες, αλλά δεν φταίει μόνον ο καιρός...
Ενας νεκρός, δεκάδες ζώα πνιγμένα, χιλιάδες σπίτια και οικοσκευές κατεστραμμένα. Γεγονός είναι ότι, σύμφωνα με τους ειδικούς, τέτοιας έκτασης βροχόπτωση συμβαίνει κάθε 200 με 300 χρόνια και αποτελεί ακραίο καιρικό φαινόμενο για την περιοχή… Αλλά εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία, κατά τη γνώμη μου, βγαίνει από τη δήλωση του καθηγητή του ΕΜΠ Γιώργου Τσακίρη, που λέει ότι «είναι προφανές ότι οι λεκάνες απορροής των ρεμάτων της περιοχής λόγω και των γνωστών συνθηκών -όπως οι καμένες εκτάσεις με ό,τι αυτές συνεπάγονται- είχαν αδυναμία συγκράτησης σημαντικού μέρους αυτού του όγκου νερού, του περισσεύματος νερού, όπως λέμε. Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε σε σοβαρές καταστροφές». Αυτές, λοιπόν, είναι οι «παράπλευρες απώλειες». Πρώτα δηλαδή καιγόμαστε και μετά πνιγόμαστε! Η αυθαίρετη δόμηση και οι μπαζωμένοι και χτισμένοι χείμαρροι επιτείνουν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την απογύμνωση του εδάφους λόγω των πυρκαγιών που έπληξαν την Εύβοια το 2007. Οι καταστροφές μεγάλες και σύμφωνα με τον αντινομάρχη Ευβοίας Γιάννη Αδάμ, 1000 σπίτια πλημμύρισαν, γέμισαν λάσπες και καταστράφηκαν οι οικοσκευές τους, ενώ σε δέκα σπίτια διαπιστώθηκε πρόβλημα στατικότητας αφού μετακινήθηκαν τα θεμέλιά τους! Το όλο σκηνικό ολοκληρώνεται με εκατοντάδες νεκρά ζώα που ξεβράζονται στη θάλασσα, μαζί με σκουπίδια και δέντρα, που φτάνουν μέχρι τον Ωρωπό, τους Αγίους Αποστόλους και τον Κάλαμο.
Τώρα περιμένουν κονδύλια από το υπουργείο Εσωτερικών για τις παρεμβάσεις (κατόπιν… εορτής) που χρειάζονται στην περιοχή. Κάτι μου λέει, ότι θα περιμένουν για πολύ…

ΥΠΟΠΤΗ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΩΝ


(Το αλίευσα από το blog http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com).
Πρόκειται για τον βανδαλισμό και τη βεβήλωση 99 τάφων στο νεκροταφείο Βαλουκλή στην Κωνσταντινούπολη, είδηση που πέρασε στα ψιλά ή και… καθόλου στον ελληνικό τύπο. Το γεγονός διαπιστώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου από τους φύλακες της παρακείμενης ιστορικής Πατριαρχικής Μονής της Ζωοδόχου Πηγής του Βαλουκλή. Οι άγνωστοι που διέπραξαν το ανοσιούργημα μπήκαν από ένα τοίχο του νεκροταφείου που βρίσκεται δίπλα σε δρόμο. Βεβαίως, οι τουρκικές αρχές έχουν αναλάβει την έρευνα για την ανακάλυψη των δραστών, χωρίς βεβαίως αποτέλεσμα... Οι υπεύθυνοι των Νοσοκομείων Βαλουκλή προχωρούν στην πραγματοποίηση έργων ανέγερσης υψηλότερου και ανθεκτικότερου τοίχου. Στους τάφους αυτούς στην πλειοψηφία τους είναι θαμμένοι ομογενείς, οι οποίοι πέρασαν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους στο Γηροκομείο Βαλουκλή. Οι άγνωστοι ισοπέδωσαν τις πλάκες των τάφων, οι οποίες φέρουν πάνω τον σταυρό, τα ονόματα των αποθανόντων και χρονολογία.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το γιατί ουδείς προχώρησε σε κάποιο επίσημο διάβημα για το θέμα και γιατί αποσιωπήθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ...

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ


Η είδηση ότι μια επιχείρηση στη Θήβα κατασκεύαζε ταψιά για είδη ζαχαροπλαστικής χρησιμοποιώντας λάσπη βιολογικού καθαρισμού χαρτοβιομηχανίας, προκαλεί σοκ. Ακόμα μεγαλύτερο, όμως, είναι το σοκ από τη ρύπανση που προκαλεί η λεγόμενη βιομηχανία ανακύκλωσης χάρτου. Για την επεξεργασία του χρησιμοποιημένου χαρτιού, χρησιμοποιούνται λευκαντές και απομελανωτές που περιέχουν βαρέα μέταλλα και τοξικά που χρησιμοποιούνται στα μελάνια. Όλα αυτά τα απόβλητα, ξέρετε πού καταλήγουν; Ναι, καλά το μαντέψατε: στο υπέδαφος! Σκεφτείτε δηλαδή τη ζημιά που προκαλούν στο περιβάλλον, την ίδια στιγμή που «προστατεύουν» το περιβάλλον με την ανακύκλωση και την υποτιθέμενη διάσωση των δέντρων. Σε τελευταία ανάλυση, η ιστορία της κοπής δέντρων για κατασκευή χαρτιού, είναι εξίσου τραγική με την ιστορία της ανακύκλωσης του χαρτιού. Γιατί ανακύκλωση δεν σημαίνει απλώς μάζεμα του χαρτιού, αλλά και η επεξεργασία του για να μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί.
Η κουτοπόνηρη αστυνομία, όμως, συνέλαβε τον φορτηγατζή και έδωσε στη δημοσιότητα την είδηση! Ετσι, οι πραγματικοί ένοχοι διαφεύγουν. Γιατί σύμφωνα με την αστυνομία «δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν οι αποδέκτες, λόγω του ότι η επιχείρηση ήταν παράνομη και δεν υπάρχουν αναλυτικά παραστατικά». Δηλαδή, ρε παληκάρια, περιμένατε να βρείτε παραστατικά που να «φωνάζουν» την παρανομία; Περιμένατε ότι το πρόβλημα θα λυνόταν από μόνο του αν δεν στήνατε μια υποτυπώδη «παγίδα»; Και αν μεν η αστυνομία γνωρίζει όλα αυτά από πριν, γιατί δεν τα έπραξε; Διότι αν δεν τα γνωρίζει δεν είναι αστυνομία, είναι τσίρκο περιοδεύον. Ασφαλώς και γνωρίζει. Αλλά γιατί δεν έκανε τη δουλειά της σωστά; Γιατί δεν περίμενε να τους συλλάβει όλους; Μήπως δεν δικαιούμαστε εμείς οι πολίτες να σκεφτούμε ότι κάτι δεν πάει καλά στη συγκεκριμένη περίπτωση; Ασφαλώς δικαιούμαστε, γιατί πριν από δύο μήνες είχε γίνει ακριβώς το ίδιο περιστατικό από την ίδια βιομηχανία χάρτου. Αλλά και τότε είχαν συλλάβει τον… φορτηγατζή.
Φυσικά είναι και άλλοι υπεύθυνοι εκτός από τους αστυνομικούς. Η δαιδαλώδης γραφειοκρατία δίνει τη δυνατότητα στους πάντες, να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους και να παίζουν «πινγκ-πόνγκ» από τη μια υπηρεσία στην άλλη.
Για παράδειγμα το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει υποχρέωση στους πολίτες να δώσει στη δημοσιότητα το όνομα της βιομηχανίας χάρτου στον Ασπρόπυργο που πουλάει τα απόβλητά της! Κι ακόμα το όνομα της επιχείρησης που κατασκευάζει τα ταψιά, το όνομα του φορτηγατζή που δεν είναι κι αυτός άμοιρος ευθυνών, αλλά και τα ονόματα των ζαχαροπλαστείων που έχουν συσκευάσει τα γλυκά τους σε τέτοια ταψιά. Και φυσικά να μας πει τι κυρώσεις υπέστη ο καθένας απ΄ αυτούς.
Άλλο παράδειγμα είναι η περίπτωση του ΕΦΕΤ. Ο ΕΦΕΤ είναι υπεύθυνος σύμφωνα με τη νομοθεσία για τους ελέγχους των συσκευασιών τροφίμων. Αλλά ο ΕΦΕΤ υπολειτουργεί. Δεν έχει στελεχωθεί, δεν έχουν ενοποιηθεί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, δεν εκπαιδεύονται οι ελεγκτές – επιθεωρητές! Απόδειξη, ότι 16 ολόκληρους μήνες μετά το τεράστιο σκάνδαλο με το ηλιέλαιο, δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί ποιές εταιρείες παρανόμησαν και τι πρόστιμα τους έχουν επιβληθεί...
Δυστυχώς, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει γιατί οι αλήθειες που μαθαίνουμε είναι μισές. Γιατί η κυβέρνηση είναι ανύπαρκτη, και γιατί μια σειρά υπηρεσιών θα εξακολουθήσει να είναι ασυντόνιστη και θα δρα καθεμιά με τον... τρόπο της. Αυτό που λέμε «τσάτρα πάτρα». Κι εμείς θα εξακολουθούμε να τρώμε τον θάνατο, μέχρι να πεθάνουμε ή μέχρι να μεταλλαχθούμε και να βγάλουμε… ουρά!

ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΚΕΤΟ


Η συνέντευξη Καραμανλή στο MEGA ήταν περισσότερο απογοητευτική από όσο αναμενόταν. Η σαφής ηττοπάθεια και η πλήρης άγνοια των αποτελεσμάτων της οικονομικής του πολιτικής, έδειξαν ότι ο ίδιος έχει… προαποφασίσει την ήττα του, και προκάλεσε αμηχανία σε πολλά στελέχη της ΝΔ. Ο πρωθυπουργός έμοιαζε να αγνοεί ότι η πολιτική του ευνόησε τους ιδιοκτήτες ακριβών σπιτιών και επιβάρυνε φορολογικά μεγάλες κατηγορίες ιδιοκτητών ακινήτων. Κάλυψε τον θείο του Αχιλλέα Καραμανλή που κατεβαίνει υποψήφιος στις Σέρρες, ενώ αποδοκίμασε σχεδόν ανοιχτά τον «εξάδελφο» Μιχάλη Λιάπη. Επέμεινε δε, ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν είναι αποτέλεσμα της δικής του πολιτικής των τελευταίων πεντέμιση χρόνων – έστω και αν παραδέχθηκε «λάθη, αδυναμίες και καθυστερήσεις».
Ο Κ. Καραμανλής έχει αντιληφθεί πολύ καλά ότι βρίσκεται μπροστά στο φάσμα μιας μεγάλης ήττας. Και φρόντισε να τονίσει ότι δεν θα παραιτηθεί ακόμα και μετά την ήττα («θα είμαι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης», είπε), εφόσον βεβαίως «τον θέλει ο κόσμος της παράταξης», πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται να προχωρήσει σε συνέδριο μετά τις εκλογές.
Την ίδια ώρα, κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ άρχισαν ήδη να επιδεικνύουν αλαζονεία, μοιράζοντας… θέσεις στις ΔΕΚΟ και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, εμφανιζόμενοι περίπου σαν να είναι ήδη κυβέρνηση. Ο Γ. Παπανδρέου είναι ενοχλημένος από αυτή την κατάσταση, σε σημείο που τον ανάγκασε να προχωρήσει σε αυστηρή προειδοποίηση προς όλα αυτά τα στελέχη με την συγκεκριμένη συμπεριφορά. «Οσοι ράβουν κοστούμια να ξέρουν ότι θα τους μείνουν στην ντουλάπα», είπε χαρακτηριστικά.
Κατά τα άλλα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι στη ΔΕΘ θα παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την έξοδο της χώρας και της οικονομίας από την κρίση. Οι κύριοι άξονες της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ είναι πέντε: α) η δυναμική εξωτερική πολιτική που θα ξανακάνει την Ελλάδα δυνατή στα Βαλκάνια και στον κόσμο με αδιαπραγμάτευτα τα εθνικά μας δίκαια, β) η δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους τους πολίτες, γ) η νέα αναδιανομή του πλούτου μέσα από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, δ) η οικοδόμηση του κράτους υπέρ των πολιτών και ε) η πράσινη ανάπτυξη αφού το σημερινό οικονομικό μοντέλο έχει φτάσει στα όριά του.
Αυτό, πάντως, που αποκομίζει ο πολίτης απ΄ όλα αυτά, είναι η αίσθηση ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κουβαλούν τις ίδιες καταβολές και πολιτικές και συμπεριφέρονται με τον ίδιο αλαζονικό τρόπο μπροστά στην προοπτική της εξουσίας.

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Η ΕΜΒΡΥΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ


Οκτώ στους δέκα πολίτες είναι δυσαρεστημένοι για την έλλειψη μέτρων για την διαφθορά, για την εγκληματικότητα, για την λαθρομετανάστευση και την φοροδιαφυγή, ενώ το δημογραφικό είναι από τα πλέον σημαντικά προβλήματα της χώρας. Στο ίδιο ποσοστό, ο πολίτης πιστεύει ότι δεν υπάρχει όραμα στην πολιτική. Αυτά είναι τα αποτελέσματα έρευνας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του ραδιοσταθμού Flash 96, μεταξύ Ιουνίου και Ιουλίου. Όπως τονίζει ο πρόεδρος του τμήματος στατιστικής του Ιδρύματος Επαμεινώνδας Πανάς, περίπου το 77% των Ελλήνων, είναι δυσαρεστημένοι καθώς δεν έχουν ληφθεί μέτρα για την καταπολέμηση της φτώχειας. Τέλος, έξι στους 10 πιστεύουν ότι τα δύο μεγάλα κόμματα κάνουν μικροπολιτική και δεν μπορούν να αναδείξουν τα προβλήματα, αλλά και την ιδεολογία τους.
Το ερώτημα που μας βασανίζει, σε καθημερινή βάση, είναι ποιοι, εκτός από τους πολιτικούς είναι διεφθαρμένοι γύρω μας; Είναι οι υδραυλικοί, οι ταξιτζήδες, οι γιατροί και οι δημοσιογράφοι; Είναι οι μανάβηδες, οι αγρότες, οι δημόσιοι υπάλληλοι; Ας μην το ψάχνουμε… Είμαστε ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι, αυτοπροσώπως!… Στα πρόσωπά μας αντικατοπτρίζεται η διαφθορά. Βρίζουμε όλους τους άλλους γι αυτά που κάνουμε ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν βρίζουμε τον εαυτό μας, όταν ΕΜΕΙΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ εκείνους που θα διαφεντέψουν τις ζωές μας για τέσσερα χρόνια! Όλα φαίνεται πως δρουν σαν ψυχοθεραπεία. Πρώτα τους εκλέγουμε κι έπειτα τους βρίζουμε! Πρόκειται, άραγε, για εγγενή ανωμαλία ή για κάτι άλλο; Η απάντηση στο ερώτημα της έλλειψης οράματος, είναι νομίζω ότι παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει δώσει τα «φώτα της δημοκρατίας», εντούτοις ζούμε ακόμα στην εμβρυϊκή περίοδο της πολιτικής. Και ότι σε αντίθεση με την αθωότητα που εγγυάται κατ΄ αρχάς η εμβρυϊκή περίοδος, εμείς έχουμε επιλέξει να παραμείνουμε εσαεί στην περίοδο αυτή…

Μένει να δούμε πόσο έντιμα αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, σχετικά με τις δικές μας επιλογές. Και, τελικά, αν είμαστε σε θέση να αναρωτηθούμε και να δώσουμε μια σοβαρή απάντηση στο ερώτημα αν είμαστε άμοιροι ευθυνών για όλα αυτά που μας συμβαίνουν και τι προτιθέμεθα να κάνουμε γι αυτό…

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ



(Βίνσεντ Βαν Γκόγκ, Η Καρέκλα)



Είναι θλιβερό αυτό που συμβαίνει με την αριστερά. Δεν είναι το αν θα είναι εντός ή εκτός ψηφοδελτίου ο Αλέκος Αλαβάνος. Ούτε η αναστάτωση που θα προκληθεί. Δεν είναι καν οι «συνιστώσες» που διαφωνούν ή όχι…
Είναι «η μάχη της καρέκλας» λίγες μέρες πριν από τις εκλογές. Λες και αυτή η αριστερά έχει ως μοναδικό πρόβλημά της προς επίλυση, αυτό της... καρέκλας!
Δεν είναι ο πολιτικός λόγος που αρθρώνει, ούτε πώς αυτός θα αρθρωθεί: αλλά ΠΟΙΟΣ θα τον αρθρώσει!
Αυτή η θλιβερή αριστερά, μάχεται για την καρέκλα όταν το εκλογικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ στρέφεται ανοιχτά για να τσιμπολογήσει από τους αριστερούς ψηφοφόρους. Κάνοντας αυτό που οι συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου ονομάζουν «χτίσιμο εξωκοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας», ό,τι διάολο κι αν σημαίνει αυτό…
Η εικόνα διάλυσης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βολεύει τους πάντες. Και, κυρίως, βολεύει την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα που η αριστερά κινδυνεύει να μείνει έξω από τη Βουλή…
Η αριστερά είναι ακόμη θλιβερότερη, διότι δεν εκμεταλλεύτηκε την δυναμική του περασμένου Δεκέμβρη. Συρρικνώθηκε. Αυτό-λεηλατήθηκε. Αυτο - κατατροπώθηκε στις ευρωεκλογές. Και τώρα, πρόσωπα και "συνιστώσες" διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία, διακυβεύοντας ακόμη και το εκλογικό όριο επιβίωσης στο κοινοβούλιο...
Είναι αστείοι εκείνοι που, υποστηρίζοντας ότι «δεν έχουν αρχηγό» να αυτο - σύρονται στον αγώνα για την καρέκλα του αρχηγού! Αστείο αλλά και συνάμα τραγικό! Η ελληνική αριστερά είναι άξια της τύχης της, αλλά και φαινόμενο προς μελέτη ψυχιατρικής υφής.
Εύχομαι να εισπράξουν κάποια ποσοστά στις εκλογές. Κι όχι απλώς την μούντζα των ψηφοφόρων…

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!...


Εθνικό συμφέρον, γενναίες αποφάσεις, αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, ήταν οι -άνευ έμπνευσης- «ατάκες» των δηλώσεων Καραμανλή στη συνάντησή του με τις διοικήσεις της HELLEXPO A.E. και της ΔΕΘ Α.Ε. για να δικαιολογήσει την απόφασή του να προσφύγει σε εκλογές. Ετσι, για να μην πει το αυτονόητο: ότι έφυγε κακήν κακώς για την αποτυχημένη πορεία της –επίσης ολοκληρωτικά αποτυχημένης- πολιτικής του. Τα ίδια θα μας πει και το βράδυ. Δηλαδή, κύριε Καραμανλή, τόσα χρόνια τι κάνατε; Γιατί δεν αλλάξατε όσα έπρεπε να αλλάξουν και δεν προχωρήσατε σε μεγάλες και τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές; Ποιος σας εμπόδιζε να «νοικοκυρέψετε» το κράτος και να προχωρήσετε στην «αποφασιστική καταπολέμηση της διαφθοράς»; Ποιος σας είπε, τέλος, ότι έχουμε τη διάθεση να πειραματιστείτε με την «υλοποίηση των μεταρρυθμίσεών» σας επάνω μας; Δεν είμαστε πειραματόζωα κύριε Κώστα μας… Και το κυριότερο, κάποιοι από εμάς (γιατί κάποιοι άλλοι είναι… αμετανόητοι) δεν σε θέλουμε ρε αδερφέ!...
Το παραμύθι που κάθε χρόνο μας λες στην ΔΕΘ, το έχουμε μάθει απέξω κι ανακατωτά. Ούτε ο αγιασμός του Ανθιμου δεν σε ξεπλένει από τα ανομήματα της κυβέρνησης στην οποία προϊστασαι. Ούτε η θλιβερή κουστωδία που σε συνόδευε χαίρει της εμπιστοσύνης των πολιτών, παρά τις επευφημίες των μελών της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ που είχαν επιστρατευθεί γι αυτόν ακριβώς τον λόγο...
Ευελπιστώ ότι στις 4 Οκτώβρη θα πας σπίτι σου. Εγώ προσωπικά θα το επιδιώξω με την ψήφο μου. Ελπίζω κι άλλοι πολλοί, από εκείνους που στις ευρωεκλογές περιχαρώς ΑΠΕΙΧΑΝ και σου έδωσαν την ευκαιρία να ΚΟΜΠΑΣΕΙΣ για την (Πύρρεια) νίκη σου…
Μεταξύ μας, ευτυχώς που υπάρχει και ο γαλάζιος ελέφαντας του «Τζιάρα» για να σας υπενθυμίσει ότι δεν χρειάζονται μόνο γαλάζιοι ελέφαντες για να σωθείτε... Οσους κι αν διαθέτετε...

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΑΛΙΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!...


Οι εκλογές είναι πλέον γεγονός. Η «τελευταία ευκαιρία» του Κ. Καραμανλή παρήλθε. Ο κατήφορος δεν ανακόπηκε. Ζητώντας εκλογές στην ουσία παραιτείται, αφού το άλλοθι της αίτησης «νωπής εκλογής» δεν ισχύει (έτσι είχε πει και στις ευρωεκλογές) και αφού η όλη κατάσταση αποτελεί πλήρη ομολογία αποτυχίας του ίδιου και της κυβέρνησής του. Μιας κυβέρνησης που, τυλιγμένη μέσα στα πέπλα των σκανδάλων και στην αντιλαϊκή πολιτική της, μάλλον δεν έχει να εκστομίσει τίποτα πέρα από ψεύδη, στην Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης.
Η εξήγηση αυτής της κατρακύλας, από την πορεία της «λευκής επιταγής» και της τυφλής εμπιστοσύνης του 2004 στην απαξία του 2009, είναι δύσκολο να εξηγηθεί με πολιτικά κριτήρια. Μάλλον η εξήγηση θα πρέπει να δοθεί από την πολιτική ποιότητα του Καραμανλή, που προφανώς δεν ήταν η αναμενόμενη. Κακοί – κάκιστοι συνεργάτες, βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στα σκάνδαλα και τις ρεμούλες, κι ένα κόμμα που στην κυριολεξία του δόθηκε «δωράκι» και που δεν τόλμησε να αλλάξει ούτε στο παραμικρό. Αξιο προσοχής φαινόμενο είναι και η ενθουσιώδης υποδοχή που του έκανε το εκλογικό σώμα επιλέγοντάς τον για πρωθυπουργό της χώρας. Ένα εκλογικό σώμα, που μέσα στον ορυμαγδό των σκανδάλων, παρέδωσε «ψήφο εμπιστοσύνης» στις ευρωεκλογές, στο ίδιο αυτό κόμμα των σκανδάλων.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι τελικά ο Καραμανλής δεν ήταν φτιαγμένος για πρωταγωνιστής μεγάλων ρόλων. Με μαλθακότητα, ατολμία, ψεύδη, καταβαράθρωση της οικονομίας, φίμωση του πολίτη, ήταν προφανές ότι δεν μπορούσε να κάνει άλλο από το να παραιτηθεί – στην ουσία. Η απόφαση για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες έδειξε έναν Καραμανλή να προσπαθεί να πείσει ότι αυτό συνέβη λόγω της διεθνούς οικονομικής κατάστασης και την… ΠΡΟΘΕΣΗ του ΠΑΣΟΚ να εκβιάσει την πολιτική κατάσταση με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Για το χάλι της κυβέρνησης, δηλαδή, φταίνε η οικονομία και το ΠΑΣΟΚ – μια απέλπιδα προσπάθεια συσπείρωσης της βάσης της ΝΔ (κάτι που έχει βάση, αν κοιτάξουμε στο παρελθόν).
Στις 4 Οκτωβρίου, λοιπόν, θα γίνουν οι εκλογές. Σ΄ αυτόν τον μήνα θα προσπαθήσει να αντιστρέψει το κλίμα, ό,τι δηλαδή δεν κατάφερε να κάνει τόσον καιρό… Θα προσπαθήσει να αναστρέψει την όλη κατάσταση με στόχο την συσπείρωση της βάσης της ΝΔ αλλά και του εσωτερικού ηττοπαθούς κλίματος που επικρατεί στο κόμμα του (θα μιλήσει και στη ΔΕΘ, αλλά τι παραπάνω θα πει στην προσπάθειά του να εξηγήσει τα ανεξήγητα). Οι αισιόδοξες νότες που προσπαθούν να διαδώσουν Μπακογιάννη, Σαμαράς, Στυλιανίδης και Χατζηγάκης, μάλλον δεν πρόκειται να ευοδωθούν…
Στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει αναβρασμός και σύντομα θα γνωρίζουμε αν ο Αλέκος Αλαβάνος θα είναι ή όχι υποψήφιος.
Το ΛΑΟΣ τρίβει τα χέρια του γενικώς (ήδη προσχώρησε σε αυτό ο Δημήτρης Κωνσταντάρας στην Α΄ Αθήνας), ενώ οι «Οικολόγοι – Πράσινοι» αποκλείουν κατηγορηματικά το ενδεχόμενο κάθε προεκλογικής συνεργασίας, εμμένοντας στην διακηρυγμένη θέση τους για αυτόνομη κάθοδο. Δεν παραλείπουν δε να κάνουν εκτιμήσεις ότι θα μπουν στη Βουλή με 8-10 βουλευτές…Η δε Αλέκα Παπαρήγα χαρακτήρισε ως «καλή ευκαιρία» την προκήρυξη εκλογών για να δώσουν οι πολίτες απάντηση στον δικομματισμό, επιτιθέμενη ταυτόχρονα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τονίζοντας ότι «είναι κόμματα που υιοθετούν πλήρως τις αντιλαϊκές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Για να δούμε τι θα γίνει τελικά, μια και όλα εξαρτώνται από τους ίδιους αλλοπρόσαλλους που ψήφισαν ΝΔ στις ευρωεκλογές...

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ;



Η αποκάλυψη του μεγαλύτερου αριθμού εν ψυχρώ δολοφονηθέντων ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων, έγινε από έναν τουρκοκύπριο που δεν θέλει να αποκαλυφθεί το όνομά του, σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκοκυπριακής εφημερίδας "΄Αφρικα".
Οπως αναφέρει, ήταν ένας από τους τουρκοκύπριους συνοδούς των 320 αιχμαλώτων στρατιωτών στα τέλη Αυγούστου του 1974 (δηλαδή μετά την δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής), που τους μετέφεραν με οκτώ λεωφορεία στο σημείο όπου είχε γίνει η απόβαση, στα δυτικά της Κερύνειας, για να τους οδηγήσουν στη συνέχεια με πλοία στις τουρκικές φυλακές.
Σύμφωνα με την μαρτυρία του, όταν έφτασαν εκεί, είχε ήδη καταπλεύσει ένα πλοίο με Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι μόλις αποβιβάστηκαν και πληροφορήθηκαν ότι στα λεωφορεία βρίσκονταν Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι, τους επιτέθηκαν με ξιφολόγχες και τους σκότωσαν όλους! Τόση ήταν η αγριότητά τους, που και οι ίδιοι οι συνοδοί φοβήθηκαν ότι θα έσφαζαν και εκείνους. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι πιθανώς οι σωροί των 320 ελληνοκυπρίων ετάφησαν σε κάποιο χώρο κοντά στο ξενοδοχείο "Μάρε Μόντε", το οποίο είχε αρχίσει να λειτουργεί λίγους μόνο μήνες πριν από την εισβολή.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν και που μάλλον θα παραμείνουν αναπάντητα, είναι τι θα κάνει -επί της ουσίας- η ελληνική κυβέρνηση για το έγκλημα αυτό και με ποιόν τρόπο θα το καταδικάσει η διεθνής κοινότητα.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΪ-ΣΤΡΑΤΗ


(Το ρεπορτάζ της Πέλλης Γιακουμή είναι από ΤΑ ΝΕΑ και αναδημοσιεύεται αυτούσιο. Αφορά την Ελένη Κακαλή που πέρασε ολομόναχη τον Γολγοθά των Πανελληνίων)


Η ζωή στον Αϊ-Στράτη για την Ελένη Κακαλή δεν έχει και πολλές επιλογές. «Το πρωί πήγαινα σχολείο, μετά διάβασμα και μετά ξανά σχολείο. Τα παιδιά της ηλικίας μου δεν έχουν και πολλά πράγματα να κάνουν στο νησί, παρά μόνο το διάβασμα. Δεν υπήρχε εξάλλου στο νησί άλλο παιδί στην ηλικία μου για να κάνουμε παρέα ή να μιλήσω και έτσι έμενα σπίτι», λέει. Ήταν η μοναδική μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου στο νησί της τον Αϊ-Στράτη και η μοναδική υποψήφια στις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Η Ελένη Κακαλή είναι κάτι σαν μικρός ήρωας για τους λιγοστούς συμπατριώτες της στο ακριτικό νησί αφού φέτος πέρασε μόνη της τον Γολγοθά των Εξετάσεων και κατάφερε να βγει νικήτρια. Θέλει να γίνει δημοσιογράφος ενώ έχει αποφασίσει ότι δεν θ΄ αφήσει καμία μεγαλούπολη να την πάρει μακριά από τον τόπο που αγαπά. Η Ελένη, όπως και η Έμυ Γναφάκη, καθαρίστρια εδώ και 18 χρόνια στη Νομαρχία Χανίων και πλέον φοιτήτρια, ανήκουν στους μεγάλους νικητές των φετινών γενικών εξετάσεων.
Στον Αϊ-Στράτη υπάρχει ένα καφενείο με έναν χώρο που λειτουργεί σαν καφετέρια για τους νέους. Αυτός είναι ο μόνος χώρος εξόδου για τους λιγοστούς νέους του νησιού. Πολλοί πηγαίνουν τα Σαββατοκύριακα στη Λήμνο με το καραβάκι που συνδέει τα δύο νησιά αν θέλουν να ζήσουν τη νυχτερινή ζωή σε μια μεγαλύτερη πόλη. Η Ελένη όμως φέτος ήταν αφοσιωμένη στον στόχο της. Δεν είχε τη δυνατότητα να πηγαίνει σε φροντιστήρια, διάβαζε μόνη της και έτσι επιλογή της ήταν να μένει μόνο στο νησί. Η μητέρα της Πολυξένη και η μεγαλύτερη αδελφή της Μαρία ήταν οι άνθρωποι που είχε συνεχώς δίπλα της να τη στηρίζουν και να την εμψυχώνουν στην προσπάθειά της. «Μου έλεγαν ότι αν δεν τα καταφέρω μπορώ να προσπαθήσω ξανά, δεν θα χαθεί ο κόσμος», λέει χαρακτηριστικά. Στο σχολείο ήταν η μοναδική μαθήτρια στη Γ΄ Λυκείου και αυτή η μοναχικότητα τής προσέφερε παράλληλα την πολυτέλεια να έχει έναν καθηγητή για κάθε μάθημα μόνο για εκείνη. «Ήταν σα να κάνω ιδιαίτερα. Αυτό όμως είχε και τα αρνητικά του. Δεν μπορείς να ζεις το σχολικό κλίμα όταν είσαι μόνη στην τάξη. Δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις, να μοιραστείς την αγωνία των μαθημάτων. Ήταν άχαρο για μένα όλο αυτό και πολλές φορές ένιωθα αμήχανα όταν με ρωτούσε κάτι ο καθηγητής και δεν ήξερα ν΄ απαντήσω». Και για τους καθηγητές της όμως η Ελένη ήταν ένα στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί. «Ήμουν η μόνη υποψήφια και όλοι είχαν στηριχθεί σε μένα», λέει. «Μόλις τελειώσω τις σπουδές θα επιστρέψω στο νησί».
Η Ελένη Κακαλή πέρασε στο Τμήμα Πληροφορικής και Μέσων Ενημέρωσης στο ΤΕΙ Πύργου και σύντομα θ΄ αναγκαστεί ν΄ αφήσει το νησί για τις σπουδές της. Λέει ότι θα επιστρέψει όταν τελειώσει τις σπουδές της για να δουλέψει και να προσπαθήσει όπως μπορεί να προβάλλει τον τόπο της, να γίνει η φωνή του ΑϊΣτράτη. «Είναι καλό να επιστρέφουν οι νέοι να ασχοληθούν με κάτι καινούργιο ώστε να βοηθήσουν τον Αϊ-Στράτη όχι μόνο να μην ερημώσει αλλά και να προβληθεί. Δεν συγκρίνω την ποιότητα ζωής που προσφέρει ο Αϊ-Στράτης με καμία Αθήνα και με καμία Πάτρα ή Πύργο. Οποιαδήποτε στιγμή νιώσεις εγκλωβισμένος πας στην παραλία, βλέπεις τη θάλασσα και φεύγουν όλα. Στο νησί είναι όλα ήσυχα. Δεν υπάρχει αυτό στη μεγάλη πόλη». Η αδελφή της έχει τις ίδιες απόψεις με την Ελένη και έκανε φέτος πράξη την υπόσχεσή της να γυρίσει στο νησί. Σπούδασε στην Πάτρα νηπιαγωγός και μόλις τέλειωσε τις σπουδές της γύρισε στον τόπο της, όπου παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της. Στόχος της είναι μάλιστα να ζητήσει διορισμό στο νησί.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

ΧΟΡΟΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ







Πριν απο δύο χρόνια κάηκε η μισή Πελοπόννησος και χάθηκαν τοσες ζωές. Δεν γνωρίζω άν ήταν σχέδιο "των αμερικάνων, των μουσουλμάνων ή των νεφελίμ", εκείνο που ξέρω είναι ότι η γελοιότητα της κυβέρνησης συνεπικουρείται και από εκείνους που τελικά την ξαναψήφισαν. Οπως όλες εκείνες οι κυβερνήσεις που τόσα χρόνια υποστηρίζουν ότι "στα καμένα δεν πρόκειται να χτιστεί ούτε εκατοστό", κι αν κοιτάξουμε γύρω μας δεν θα δούμε άλλο από τσιμέντο.
Μετά την τεράστια καταστροφή που υπέστη η Αττική με το πλήγμα στον τελευταίο της πράσινο πνεύμονα, αναμένεται να υπάρξει αύξηση της θερμοκρασίας μέχρι και έξι βαθμούς Κελσίου! Και να μην ακούσω κανέναν από εκείνους που ψήφισαν αυτή την άχρηστη κυβέρνηση να διαμαρτύρεται. Είναι υπεύθυνοι περισσότερο απο την ίδια την κυβέρνηση. Γιατί μια κυβέρνηση δεν βγαίνει από μόνη της. Κάποιοι την ψηφίζουν.
Πάνε όλα, λοιπόν... Τίποτα δεν έμεινε να καεί. Πάνω από 200.000 τα καρβουνιασμένα στρέμματα δάσους σύμφωνα με την καταγραφή του Ευρωπαϊκού Πληροφοριακού Συστήματος, όταν στην Αττική μέσα στα τελευταία 28 χρόνια κάηκαν συνολικά 300.000 στρέμματα... Γραμματικό, Αγιος Στέφανος, Σταμάτα, Αμυγδαλέζα και Ροδόπολη, Δροσιά και Διόνυσος, κι ακόμα Βαρνάβας, Καλέντζι, Σέσι, Κάτω Σούλι, Μαραθώνας, Νέα Μάκρη, Νέος Βουτζάς, Ανθούσα, Ντράφι, Πικέρμι, είναι πλέον όπως ήταν στις αρχές του περασμένου αιώνα, τότε που δεν είχαν γίνει ακόμα... "φιλέτο".
Το υπουργείο Εσωτερικών έκανε λόγο για τον "στρατηγό άνεμο" που έκανε τη δουλειά του. Γελοιότητες προς κατανάλωση... Το "δια ταύτα" είναι αυτό που ενδιαφέρει τους πολίτες. Η τεράστια οικολογική καταστροφή που χτύπησε αλύπητα την Αττική. Και η αλυσίδα των ευθυνών. Εκείνων που χώρισαν σε ειδικές κατηγορίες κάποιους πολίτες, ορισμένοι απο τους οποίους φωνάζουν τώρα για τα καμένα σπίτια τους. Είναι οι ίδιοι που αγόρασαν απο τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς τα οικοπεδάκια τους και έφτιαξαν τα ημι-αυθαιρετάκια τους μέσα στο δάσος του Πεντελικού Ορους. Τώρα στο Ορος αυτό, από τα 52.000 στρέμματα κάηκαν τα 30.000, από τα οποία 5.000 ήταν παλαιό δάσος και 25.000 "αναγεννημένο" δάσος μετά τη φωτιά του 1998.
Αλλες 90.000 στρέμματα έγιναν στάχτη σε Κιθαιρώνα και Κάρυστο.
Τώρα οι μηχανικοί του ΥΠΕΧΩΔΕ και της νομαρχίας ανατολικής Αττικής βγήκαν για να καταγράψουν τις ζημιές του "στρατηγού άνεμου", με τη συμμετοχή και συνεργείων του υπουργείου Εσωτερικών και του ΕΛΓΑ, που καταγράφει ζημιές σε καλλιέργειες αγροτών.
Τώρα βγήκαν οι δήμαρχοι και οι δασάρχες, αλληλοκατηγορούμενοι για το ποιός έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για τις καταστροφές. Λες και ενδιαφέρεται ο πολίτης ποιός είναι περισσότερο υπεύθυνος, εκείνος που δεν έδωσε άδεια για να ανοίξει δρόμος και αντιπυρική ζώνη, ή εκείνος που δεν υπέβαλε προγραμματικές συμβάσεις και μελέτες στο δασαρχείο; Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο, ότι δεν μπορεί ο καθένας (ούτε ο δήμοι) να ανοίγουν δρόμους και να φτιάχνουν αντιπυρικές ζώνες ξεπατώνοντας τα δέντρα όπου γουστάρουν, χωρίς άδεια... Ποιός είναι υπεύθυνος για τον κίνδυνο που αντιμετώπισαν (και που κάθε φορά ηρωικά αντιμετωπίζουν) οι πυροσβέστες, με ελλείψεις που φθάνουν τις 3.500 οργανικές θέσεις; Η ηγεσία της πυροσβεστικής με την ολέθρια "δυσκολία συνεννόησης" ή η κυβέρνηση που φρόντισε να φέρει σε αυτή την κατάσταση της πυροσβεστική; Ποιός άραγε είναι υπεύθυνος για την εφαρμογή ενός συστήματος πυροπροστασίας που είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι χρειάζεται ριζική αλλαγή; Ποιός είναι υπεύθυνος για την παντελή πρόβλεψη και στρατηγική αν όχι η ίδια η κυβέρνηση; Και ποιός ευθύνεται γι αυτό που αναπνέουμε τόσες μέρες, ρε μπαγάσες; Που όταν βγήκαν οι άνθρωποι να κάνουν μετρήσεις από το Αστεροσκοπείο, τα όργανα δεν μπορούσαν να καταγράψουν ενδείξεις γιατί είχαν "μπουκώσει" τα φίλτρα τους; Στο Κορωπί ο σταθμός μέτρησης του ΥΠΕΧΩΔΕ κατέγραψε 211 μg/m3 (με οριακή τιμή τα 50 μg/m3) και στην Αγία Παρασκευή 62 μg/m3.
Εχετε αναλογιστεί την μόνιμη ζημιά που έχετε προκαλέσει στους ανθρώπους που ζουν στην Αττική;
ΟΙΚΟΠΕΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ
Το πιο σίγουρο που γεννιέται μέσα μας καθώς βλέπουμε τα αποκαϊδια, είναι ότι όλα αυτά έχουν ξανασυμβεί, κι ότι θα ξανασυμβούν. Γιατί αποδεικνύεται, για όσους δεν ήθελαν να το πιστέψουν, ότι όλα όσα συνέβησαν και το 1990 και το 2007, συνέβησαν και πάλι.
Βγείτε τώρα όλοι να μιξοκλάψετε. Βγείτε να μας πείτε ότι ανησυχείτε για τα δάση που κάηκαν, βγείτε και οι άλλοι να θρηνήσετε για το κάψιμο των αυθαίρετων και των ημι-αυθαίρετών σας. Κι έπειτα πηγαίνεται στο κοντινότερο real estate να αγοράσετε κι άλλο αυθαιρετάκι.
Γιατί, βασικές ευθύνες έχουν οι κυβερνήσεις, ναι, αλλά ευθύνες έχουν και κάποιοι πολίτες που μέσα απο τις δικές τους πράξεις νομιμοποιούν την αυθαιρεσία, χωρίς να δίνουν δεκάρα τσακιστή ούτε για το δάσος ούτε για οποιονδήποτε δημόσιο χώρο.
Μήπως είναι άμοιροι ευθυνών οι 28 οικοδομικοί συνεταιρισμοί που διεκδικούν 25.000 στρέμματα στο Πεντελικό Ορος, στα διοικητικά όρια των δήμων και κοινοτήτων Πεντέλης, Νέας Πεντέλης, Βριλησσίων, Γέρακα, Παλλήνης, Ραφήνας, Νέας Μάκρης, Μαραθώνα, Ροδόπολης, Αγίου Στεφάνου, Διονύσου, Δροσιάς, Ερυθραίας και Κηφισιάς; Εκεί ακριβώς δηλαδή όπου κάηκε δάσος και τώρα, αλλά και το 1995 και το 1998; Οχι, ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών. Οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί προσδοκούν στο κέρδος απο την οικοπεδοποίηση και οι πολίτες να πάρουν ένα οικοπεδάκι...
ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ
Μήπως είναι άμοιροι ευθυνών όλοι εκείνοι που καταπατούν το Σύνταγμα της Ελλάδας και την ελληνική νομοθεσία, που απαγορεύουν την δόμηση εντός των δασών και των δασικών εκτάσεων; Κάπως έτσι οι συνεταιρισμοί διεκδικούν πρωτίστως τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων, έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορούν να χτίσουν και να μεταβάλουν σε "φιλέτα" όποιες περιοχές βάλουν στο μάτι. Η φωτιά αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο και φυσικά τις περισσότερες φορές δεν μπαίνει απο μόνη της. Και είναι χρήσιμο εργαλείο, γιατί όταν καεί μια περιοχή, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει δασολόγιο (δηλαδή σαφής καταγραφή δασών και δασικών εκτάσεων), συγκεκριμένες εκτάσεις εξαιρούνται από την αναδάσωση και έτσι χάνουν τον δασικό τους χαρακτήρα και γίνονται οικόπεδα. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Την πρακτική συνέπεια της οποίας όλοι γνωρίζουν, και πάρα πολλοί είναι εκείνοι που επωφελούνται...
Κάπως έτσι εκτινάχθηκαν στα ύψη οι τιμές των οικοπέδων στον Αγιο Στέφανο, στον Μαραθώνα και στο Ντράφι.
Το 1998, για παράδειγμα, ο Αυτόνομος Οικοδομικός Συνεταιρισμός Αξιωματικών (ΑΟΟΑ) κατάφερε να εντάξει στο σχέδιο πόλης της Νέας Μάκρης έκταση 800 στρεμμάτων. Ο συνεταιρισμός «Νέα Αιολίδα» (στην περιοχή Διονύσου και Ροδόπολης) το 1950 κατείχε 2.713 στρέμματα, αλλά σήμερα εμφανίζεται να κατέχει 4.000 στρέμματα, πολλά από τα οποία έχουν ήδη οικοδομηθεί. Περίπου 10.000 στρέμματα πούλησε η Μονή Πεντέλης σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς και ιδιώτες στη δεκαετία του 1970. Ποιοί θα τα αγόραζαν αν δεν είχαν υπόψη τους τον αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων αυτών; Μήπως ήθελαν να φτιάξουν... εθνικά πάρκα;
Ετσι, φτάσαμε στο καρκίνωμα των συνολικά 128 (!) οικοδομικών συνεταιρισμών που έχουν αναπτυχθεί σε ολόκληρη την Αττική, με 113.300 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων!
Η ΗΛΕΚΤΡΟΔΟΤΗΣΗ
Αυτή λοιπόν ειναι μία παράμετρος, της "κατασκευής" δηλαδή των αυθαιρέτων και της ημι-νομιμοποίησής τους. Η άλλη είναι το πώς ηλεκτροδοτούνται αυτά τα αυθαίρετα. Το ελληνικό δαιμόνιο μπαίνει και πάλι σε δράση. Ορισμένα "παραθυράκια" τα γνωρίζουν και οι αρμόδιες υπηρεσίες. Γύρω από τα "παραθυράκια" αυτά, έχει στηθεί ένας τρελός χορός αυθαιρεσίας και εισπράξεων... Με τις "αυθαιρετουπόλεις" να έχουν πληθύνει και να έχουν γεμίσει τη βόρεια και την ανατολική Αττική.
Αλλά δεν είναι μόνον οι "ρυθμίσεις" που η ίδια η πολιτεία κάνει (όπως το 1994 και το 2003). Είναι και ο "καλός γείτονας", είναι κι εκείνος που δίνει ένα πλαστό πιστοποιητικό για πρόβλημα υγείας, είναι κι ο άλλος που δέχεται την ύπαρξη ενός... λαχανόκηπου ως λόγο ηλεκτροδότησης (για να δουλέψει η... αντλία).
Και το ΠΑΣΟΚ; Είναι άμοιρο ευθυνών; Ποιός θα ξεχάσει την Βάσω Παπανδρέου, που ως υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, έδωσε δικαίωμα ηλεκτροδότησης σε 100.000 αυθαίρετα που είχαν κτιστεί μέχρι τότε; Ποιός μπορεί να ξεχάσει ότι με βάση εκείνη τη ρύθμιση εξακολουθούν και σήμερα να ηλεκτροδοτούνται αυθαίρετα;
Και οι δήμοι και κοινότητες όλης της χώρας, γιατί δεν καταθέτουν στις πολεοδομίες τους φακέλους με τις αιτήσεις ηλεκτροδότησης αυθαιρέτων, όπως όφειλαν να κάνουν, έξι χρόνια μετά τη λήξη της προθεσμίας; Μα απλούστατα διότι οι δήμοι με τον τρόπο αυτόν "εξυπηρετούν" ημέτερους, δίνοντας στις αιτήσεις πλαστές ημερομηνίες ή αριθμούς πρωτοκόλλου του 2003-2004!
Πώς μπορεί όμως να πάρει κάποιος με πιο απλούς τρόπους ηλεκτρικό ρεύμα; Συνηθισμένος τρόπος είναι εκείνος κατά τον οποίο από ένα ρολόι της ΔΕΗ μπορούν να ηλεκτροδοτηθούν ακόμη και έξι αυθαίρετα, αρκεί να υπάρχει καλή σχέση με τον γείτονα!
Η ΔΕΗ δεν το ξέρει αυτό; Ασφαλώς! Οπως γνωρίζει πολύ καλά και το ότι οι μισοί αυθαιρετούχοι εμφανίζονται ως... καρδιοπαθείς ή νεφροπαθείς, με πλαστά φυσικά πιστοποιητικά που κάποιος τους προμηθεύει, ώστε να πάρει την άδεια ηλεκτροδότησης. Διαδεδομένη ιδιαίτερα στα Μεσόγεια, είναι και η... πρακτική του λαχανόκηπου. Ο "ξύπνιος" συμπατριώτης μας ανοίγει ένα πηγάδι (χωρίς γεώτρηση φυσικά για να μη χρειάζεται άδεια) και στη συνέχεια ζητάει άδεια απο τη ΔΕΗ για να τοποθετήσει... αντλία για να ποτίζει τα λαχανικά του! Ετσι ο "ξύπνιος" ηλεκτροδοτεί το αυθαιρετάκι του.
Αν πάμε λίγο πιο πίσω, θα καταλάβουμε πώς οι οικισμοί των Σαρακατσάνων και των Βλάχων κτηνοτρόφων, μετατράπηκαν σε ανερχόμενα προάστια της Αττικής και μέσα σε 50 χρόνια, ολόκληρη η βορειοανατολική Αττική άλλαξε πρόσωπο και από επαρχία έγινε "φιλέτο". Σε αγαστή πάντοτε σύμπνοια και με την "συμπαράσταση", βεβαίως, των οικοδομικών συνεταιρισμών. Ενας από τους παλαιούς οικισμούς ήταν η Ραπεντόσα που δημιουργήθηκε από Σαρακατσάνους βοσκούς που έπιασαν δουλειά στα λατομεία Διονύσου, ενω η Μπάλα (νυν Ροδόπολη) και η Σταμάτα έγιναν από Βλάχους που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία. Πιο βόρεια υπήρχαν Αρβανιτοχώρια, όπως και στα παράλια (Ωρωπός). Κάποιες περιοχές, όπως η Δροσιά, κατοικήθηκαν από πρόσφυγες της Μικρασίας και του Πόντου.
Ο δρόμος, όμως, της αυθαιρεσίας άνοιξε με τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς, που άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια από το 1962. Μέχρι τα μέσα του 1980 οι τιμές στη βορειοανατολική Αττική γενικά παρέμεναν χαμηλές. Στη συνέχεια, όμως, στον Διόνυσο για παράδειγμα, από 6 - 7 εκατ. δρχ. για ένα οικόπεδο χρειαζόταν πλέον 45 - 60 εκατ. δρχ.!
Οσοι δεν "εγκλωβίστηκαν" στο χρηματιστήριο και έβγαλαν πολλά χρήματα, άρχισαν να αγοράζουν μαζικά στο Ντράφι, όταν η δόμηση ήταν ακόμα αραιή. Αρχισαν να χτίζουν μεζονέτες χωρίς καν να έχουν τις βασικές υποδομές (δρόμους, αποχέτευση, σχολεία, δημόσιους χώρους). Στην απογραφή του 2001 στη βόρεια Αττική κατοικούσαν μόνιμα 94.240 άνθρωποι, ενω πρόσφατη μελέτη της σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ εκτιμά ότι το 2015 ο πληθυσμός της περιοχής θα φθάσει τις 120.000 με αυξητικές σταθερές τάσεις.
Αυτό είναι λοιπόν το πλέγμα μέσα στο οποίο η αυθαιρεσία έχει γίνει δεύτερη φύση στον Ελληνα. Οι κυβερνήσεις την επιτρέπουν και οι αυθαιρετούντες πολλαπλασιάζονται χρόνο με τον χρόνο. Κανείς μας δεν είναι άμοιρος ευθυνών, όσο πιστεύουμε ότι αρκεί να "κάνουμε τη δουλίτσα" μας, εις βάρος των πάντων...

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΑΝΕΙΣΠΡΑΚΤΩΝ ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ


Λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ανίκανους τους εφοριακούς. Μια και δεν μπορούν να αναλάβουν την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου.
Βέβαια, δεν το λένε ευθέως, αλλά η ενέργεια της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών να προσλάβει αλλοδαπή ιδιωτική εταιρεία γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνειών.
Εδωσε, λοιπόν, εντολή στους προϊστάμενους των ΔΟΥ να "συνδράμουν" στελέχη ιδιωτικής εταιρείας, της Price Waterhouse Coopers (σύμφωνα με τη "Ναυτεμπορική") ώστε να προτείνει λύσεις στο θέμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου. Η είσπραξη, βέβαια, θα γίνει από τον ελεγκτικό μηχανισμό του υπουργείου Οικονομικών. Πάλι καλά!
Αν κατάλαβα, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει ότι οι ληξιπρόθεσμοι οφειλέτες του δημοσίου χρωστάνε περί τα 35 δις ευρώ, αλλά δεν γνωρίζει τον ΤΡΟΠΟ που θα τα εισπράξει! Ετσι, πληρώνει αλλοδαπή εταιρεία, για να υποδείξει αυτή τον τρόπο...
Λέγεται ότι τις επόμενες ημέρες, οι ΔΟΥ θα αρχίσουν να "ενοχλούν" τους "μικρούς" οφειλέτες (εκείνους δηλαδή που χρωστάνε από 2.000-20.000 ευρώ) και... αργότερα τους υπόλοιπους(δηλαδή τους συνήθεις μεγαλο-οφειλέτες).
Πολύ φοβάμαι ότι αυτοί οι τελευταίοι δεν θα πληρώσουν πάλι τίποτα, μέσω ρυθμίσεων, ενω στους "μικρούς" που δεν θα καταφέρουν να πληρώσουν, θ΄ αρχίσουν να τους βγάζουν στο σφυρί όχι μόνο τα ακίνητα, αλλά τους μισθούς τους, τη σύνταξη, τα ενοίκια και ό,τι άλλο βρουν...
Το ερώτημά μου είναι: αν δεν αποτελεί σκάνδαλο η έλευση μιας αλλοδαπής εταιρείας στην Ελλάδα, προκειμένου να υποδείξει ΤΡΟΠΟΥΣ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ οφειλών, κι αν αυτούς τους τρόπους δεν είναι σε θέση να τους γνωρίζουν τα αρμόδια ελληνικά όργανα, τότε τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει η λέξη σκάνδαλο;
 

ΣΤΕΡΗΤΙΚΑ!...


Επειτα από τέσσερις ημέρες και αφού έχει καρβουνιάσει ολόκληρη η Αττική (και όχι μόνο), ο Μιχάλης Τρεμόπουλος (ξέρετε, ο ευρωβουλευτής -πλέον- των "Οικολόγων - Πράσινων") είχε άλλες δουλειές πιο σοβαρές να κάνει.
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει το θέμα, αλλά ενδιαφέρει τους ψηφοφόρους του, που άρχισαν να παρουσιάζουν στερητικά σύνδρομα...
Τέλος πάντων, το μυστήριο λύθηκε, καθώς έκανε μια δήλωση από την... Κύπρο, όπου βρίσκεται για επίσημη επίσκεψη ως προσκεκλημένος του κόμματος «Κίνημα Οικολόγων-Περιβαλλοντιστών» και του βουλευτή του Γ. Περδίκη. Ο κ. Τρεμόπουλος είχε χθες τηλεφωνική επικοινωνία με το Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας για να ζητήσει ενημέρωση σχετικά με τις εξελίξεις των πυρκαγιών.
Δεν ξέρω αν ενημερώθηκε σε βάθος, αλλά τώρα μπορούν άπαντες να ησυχάσουν!..

ΒΙΛΙΤΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ


Πάνω απο 150.000 στρέμματα έχουν γίνει στάχτη στην βορειοανατολική Αττική μέχρι στιγμής, τέταρτη μέρα της μεγάλης πυρκαγιάς που κατακαίει Σούλι, Πάντειο Πολιτεία, Ανατολή, Νέα Μάκρη, Αύρα Μαραθώνα, Διόνυσο, Παλαιά Πεντέλη. Μια τεράστια οικονομική και οικολογική καταστροφή, αν αναλογιστεί κανείς ότι την τελευταία 25ετία έχουν καεί στην Αττική πάνω απο 300.000 στρέμματα!
Πεντέλη, Διόνυσος, Σταμάτα, Ροδόπολη, Αγιος Στέφανος, Γραμματικό, Μαραθώνας, Ανθούσα, Πικέρμι, Ανω και Κάτω Σούλι, Βαρνάβας, Καλέτζι, Πάντειος Πολιτεία, Παλλήνη, Γέρακας, έχουν γίνει στάχτη.
Οι περιοχές "φιλέτα" καίγονται και αποκαλύπτουν ένα άλλο έγκλημα: μεζονέτες με πισίνες στην καρδιά του δάσους. Καμένες εκτάσεις στο παρελθόν, που μετατράπηκαν σε πανάκριβα οικόπεδα. Είναι πολλά αυτά που διακυβεύονται στα "φιλέτα". Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που μπαίνουν οι φωτιές. Γιατί κάποιοι σχεδιάζουν αυτό που οι πολλοί γνωρίζουν, ότι είναι εύκολη υπόθεση, τελικά, οι καμένες εκτάσεις να μετατραπούν σε αυθαίρετα κτίσματα.
Οι εικόνες της καταστροφής, που κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσω των διεθνών ΜΜΕ, αναδεικνύουν την ανικανότητα του ελληνικού κράτους να προστατέψει την εναπομένουσα βλάστηση, και δείχνουν με τον τραγικότερο τρόπο τον χωρισμό απο το ίδιο το κράτος των πολιτών του σε κατηγορίες. Ολους εκείνους που διαμορφώνουν την "Καλλιτεχνούπολη", εκείνους που μετέχουν στην "Δημοσιογραφούπολη", στην "Δικαστούπολη" και πρόσφατα στην απόπειρα δημιουργίας και... πόλης των πιλότων της Ο.Α. στην Πεντέλη! Βίλες έχουν ξεφυτρώσει πάνω σε παλαιότερα καμένα. Ποιοί αφήνουν να συντελείται αυτό το έγκλημα και ΓΙΑΤΙ;
Κατά τα άλλα, λίγο ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό αν ο Καραμανλής επισκέφθηκε χθες το βράδυ το Κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής, όπως ουδόλως ενδιαφέρει το αν ο Γ. Παπανδρέου πήγε στην Παλαιά Πεντέλη για... ενημέρωση. Τα ΜΜΕ δεν θα έπρεπε καν να δείχνουν τις... περιοδείες τους, που είναι προφανές ότι γίνονται μόνο για τα ΜΜΕ, αφού ουσιαστική βοήθεια δεν μπορούν να προσφέρουν ΕΚΕΙ. Αυτό που ενδιαφέρει τους πάντες είναι το ερώτημα, γιατί συνέβη αυτό που συνέβη, γιατί αλλού βρίσκονται οι επίγειες δυνάμεις και αλλού τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης. Γιατί βλέπουμε να καίγεται ο Κιθαιρώνας...
Η καταστροφή είναι τεράστια. Και αναμφίβολα θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στην καθημερινότητά μας.

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΘΗΛΩΣΑΝ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΗ!



Η "zougla.gr" αποκάλυψε και ένα κωμικοτραγικό περιστατικό. Η Κύπρος έστειλε την Κυριακή το πρωί ένα ειδικό ελικόπτερο πυρόσβεσης μισθωμένο απο τη Ρωσία, προκειμένου να βοηθήσει στην πυρόσβεση. Στη Ρόδο προσγειώθηκε το μεσημέρι για να ανεφοδιαστεί. Κι εκεί ο πιλότος (με ρωσικό διαβατήριο)... συνελήφθη, γιατί χρωστούσε στο ελληνικό δημόσιο 600 ευρώ!
Τέτοια ξεφτίλα!...
 

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ - ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ



Μόνο θλίψη προκαλούν οι εικόνες που εκτυλίσσονται σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Αττική. Ο άνεμος που είναι ιδιαίτερα ισχυρός, 5 - 7 μποφόρ, αναζωπυρώνει τις εστίες, ενω η φωτιά προχωρά και σε άλλες περιοχές.
Μετά τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές συσκέψεις, που μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν, όταν τα πάντα καίγονταν, ο Καραμανλής αποφάσισε να κάνει και μια... επιθεώρηση από αέρος, μπαίνοντας σε ελικόπτερο και κάνοντας βόλτες πάνω από την Αττική για να παρακολουθήσει την εξέλιξη και την πορεία της φωτιάς. Ωστόσο η επιθεώρηση, δεν έσωσε την κατάσταση...
Ο νομός Αττικής έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, καθώς οι φωτιές έχουν επεκταθεί λόγω των ανέμων. Από τις 9.30 το βράδυ της Παρασκευής, η φωτιά ξεκίνησε στη θέση Μαύρο Βουνό μεταξύ Σέσι και Γραμματικού, 500 περίπου μέτρα μακριά απο τον χώρο όπου πρόκειται να κατασκευαστεί ο νέος χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων. Η φωτιά έκαιγε όλο το βράδυ σε Γραμματικό και Βαρνάβα, κατακαίγοντας το πανέμορφο δάσος μεταξύ των δύο κοινοτήτων, προχωρώντας στη συνέχεια προς Μαραθώνα. Σπίτια και αποθήκες έγιναν στάχτη, ενώ άνθρωποι εγκλωβίστηκαν και στήθηκαν επιχειρήσεις για να απεγκλωβιστούν.
Πυκνοί καπνοί κάλυψαν ολόκληρη την Αττική φθάνοντας μέχρι τον Σαρωνικό.
Το Σάββατο οι άνεμοι που είχαν ένταση μέχρι 6 μποφόρ πολλαπλασίασαν τα μέτωπα της φωτιάς, που κατευθύνθηκαν στο Βαρνάβα, κατεβαίνοντας παράλληλα προς το Καλέντζι και τη λίμνη Μαραθώνα. Πολλές ήταν οι καταγγελίες για καθυστέρηση στην επέμβαση των πυροσβεστών και για έλλειψη συντονισμού.
Η Κυριακή ξημέρωσε με τις φωτιές να έχουν επεκταθεί μέχρι την Παλλήνη καίγοντας σπίτια και αυτοκίνητα, χωρίς την παρουσία πυροσβεστικής δύναμης, απειλώντας Κηφισιά και Εκάλη.
Τα πράγματα είναι ανεξέλεγκτα και η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι η φωτιά πλέον, θα σταματήσει μόνον όταν θα έχει κατακάψει τα πάντα.

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ


Δύσκολη η νύχτα του Σαββάτου, που θα περάσουν οι κάτοικοι των πυρόπληκτων περιοχών της ΒΑ Αττικής, που βλέπουν τα σπίτια τους να καίγονται και τον πύρινο εφιάλτη να απειλεί πολλές περιοχές. Από το πρωί του Σαββάτου ο συντονισμός της πυρόσβεσης, φάνηκε να είναι ανύπαρκτος. Η ολιγωρία της πολιτείας εμφανέστατη, αφού κανείς δεν φρόντισε να ρίξει το βάρος της κατάσβεσης της πυρκαγιάς στην καρδιά του προβλήματος, που ήταν το Γραμματικό (όπου πλέον έχουν μείνει ελάχιστα κομμάτια τους για να καούν). Από εκεί και πέρα, η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο. Στον Μαραθώνα κάηκαν σπίτια και θερμοκήπια. Ρεύμα δεν υπάρχει. Σταμάτα και Διόνυσος αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα.
Κάποια από τα σπίτια έπρεπε να καούν πρώτα, για να "ανακαλύψουν" οι αρχές ότι έχουν χτιστεί στην καρδιά του δάσους - άγνωστο με τι άδεια.
Πολλοί μιλούν για εμπρησμούς. Γεγονός είναι ότι οι οικοπεδοφάγοι τρίβουν τα χέρια τους. Και η ΕΥΠ έχει στείλει τα παληκάρια της να ανακαλύψουν "τρομοκράτες". Αλλά οι μεγαλύτεροι τρομοκράτες, είναι εκείνοι που με την πολιτική τους έχουν αφήσει κάποιους να δρουν ανεξέλεγκτα. Κι εκείνοι που αν και γνωρίζουν τους κινδύνους εδώ και πολλά καλοκαίρια, δεν φρόντισαν να φτάξουν ούτε μία αντιπυρική ζώνη στα σημεία που είναι γνωστό ότι κινδυνεύουν περισσότερο. Η όλη κατάσταση έχει κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω των ξένων ειδησεογραφικών, καταγράφοντας τις εικόνες, την αγωνία και την αγανάκτηση των κατοίκων.
Το μόνο που απομένει πλέον, είναι το ξημέρωμα της Κυριακής να συντονιστούν τα... ασυντόνιστα.

ΤΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ...






(Γεράσιμου Σκλάβου, Η Κλαίουσα, 1959, τερακότα, 84Χ55Χ38 εκ., Συλλογή Ν. Σκλάβου, Παρίσι)


Οι 5.677 πολίτες που σε ψήφισαν στην Α΄ Αθήνας, σε έφεραν στα βουλευτικά έδρανα. Το σπίτι σου, γεμάτο βιβλία, τασάκια με αποτσίγαρα και μπουκάλια ουίσκι. Κάπου εκεί στα Πατήσια. Ναι, έφαγες κι εσύ ξύλο στη Μπουμπουλίνας. Πολύ ξύλο. Οπως και χιλιάδες άλλοι που δεν έκαναν βιβλίο την "περιπέτειά" τους, ωστόσο έδωσαν καταθέσεις για την χούντα.
Περικλή Κοροβέση, είσαι αριστερός απο γεννησιμιού σου, κομμάτι της αριστεράς... Σήμερα, ως βουλευτής αυτής της αριστεράς, την... εγκαλείς να απαντήσει αν χρηματίστηκε την περίοδο 1989-1990 από την Siemens!
Οι φίλοι σου στο περιοδικό "Γαλέρα" σημειώνουν στο βιογραφικό σου πως "όταν είσαι μεθυσμένος, ενοχλείς τους θαμώνες του μαγαζιού, απαγγέλοντας δικά σου ποιήματα, αλλά το ανέχονται γιατί έχεις γράψει το πρώτο αντιχουντικό βιβλίο, τους "Ανθρωποφύλακες" που κυκλοφόρησε παράνομα στην Ελλάδα και νόμιμα στο εξωτερικό το 1969" ( http://galera.gr/magazine/modules/tinycontent/rewrite/tc_33.html ).
Σε ένα άλλο βιβλίο σου, την "Επιχείρηση Ιουδήθ", έκανες λόγο για την περιπέτειά σου στις αρχές του 1990, όπου κατηγορήθηκες ως εγκέφαλος της "17 Νοέμβρη". Κατέθεσες μηνύσεις, έδωσες συνέντευξη τύπου για να πείσεις πως δεν είσαι τρομοκράτης. Βέβαια αυτό το έπαθαν κι άλλοι. Δημοσιογράφοι, συγκεκριμένα, που κατηγορήθηκαν απο μεθυσμένους δημοσιογράφους (ο ένας δεν υπάρχει πια, ο άλλος είναι συνταξιούχος), που δέχθηκαν μέσα στα άγρια μεσάνυχτα την επίσκεψη των μπάτσων και του εισαγγελέα. Εκείνοι, όμως, μετά τη δικαίωσή τους, που ωστόσο τους στοίχισε πολύ ακριβά, παρέμειναν αφανείς. Δεν κατέληξαν στα βουλευτικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ για να κατηγορήσουν ενταγμένοι στις δυνάμεις της, την ίδια την αριστερά! Ουδείς πλην εσού του ιδίου γνωρίζει γιατί εντάχθηκες σε ένα κόμμα με το οποίο προφανώς απο την αρχή διαφωνούσες! Ουδείς πλην εσού γνωρίζει γιατί θα έπρεπε να κάνεις τον Καρατζαφέρη, τους συν αυτώ και τον ΛΑΟΣ να τρίβουν τα χέρια τους με τις "αποκαλύψεις" σου...
Το πολιτικό σου ατόπημα αρνείσαι να το κατονομάσεις και να το πάρεις πίσω. Αρνείσαι ακόμα και να παραιτηθείς. Αρνείσαι να δεις την αλήθεια: ότι ο ενιαίος ΣΥΝ (του 1989-1990), σφράγισε την μετέπειτα πολιτική ζωή αυτού του τόπου διαιωνίζοντας τον δικομματισμό με την συμμετοχή του στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα. Αντ΄ αυτού, όμως, ισχυρίστηκες ότι ο ΣΥΝ χρηματίστηκε!
Η αλήθεια είναι ότι η αριστερά, έδωσε τότε σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τη συναίνεση για να αναδείξει εκείνους που σήμερα έχουν την πολιτική ευθύνη της απευθείας ανάθεσης στην κοινοπραξία του Σ. Κόκκαλη και των Γερμανών συνεργατών του, των 470.000 ψηφιακών παροχών. Η αλήθεια είναι, ότι ο ενιαίος τότε ΣΥΝ αποτέλεσε το ΔΕΚΑΝΙΚΙ μέσω του οποίου διαιωνίστηκε για άλλα 20 χρόνια ο δικομματισμός, η ρεμούλα, οι μίζες από τις παντός είδους προμήθειες και φτάσαμε, εν τέλει, στην σημερινή πολιτική κατάπτωση... Ο τότε ΣΥΝ είχε την πολιτική ευθύνη για την παράδοση της τηλεόραση και των ραδιοφώνων στους εκδότες, που σήμερα λειτουργούν χωρίς άδεια, παράνομα, και χειραγωγούν την κοινή γνώμη... Αυτοί οι ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, που χρίσθηκαν τιμητές (!) της πολιτικής ζωής του τόπου.
Αλλά, για όλα αυτά, Περικλή Κοροβέση δεν είπες κουβέντα. Οπως ποτέ δεν είπε κουβέντα ούτε ο ΣΥΝ, ούτε το ΚΚΕ. Το μόνο που βρήκες να πεις ήταν ότι η αριστερά χρηματίστηκε...
Να σου θυμίσω ακόμα, ότι τα όσα είπε ο Λεωνίδας Κύρκος (στα ΝΕΑ) για την "ώρα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ", έχουν ήδη συντελεστεί από την δεκαετία του ΄80. Οταν το ΠΑΣΟΚ διέψευσε τις ελπίδες των αριστερών πολιτών, με το πλικάτσικο που έκανε στο δημόσιο χρήμα, με την διάλυση του κράτους από τους διορισμούς ημετέρων, με την οικοδόμηση ενός κράτους δημοσίων υπαλλήλων και μιας αεριτζήδικης μεσαίας τάξης - που βολευόταν να αποκαλεί τον εαυτό της "δημοκρατικές δυνάμεις".
Να σου θυμίσω ακόμα, ότι πριν απο έναν περίπου χρόνο, η αριστερά πανηγύριζε για την άνοδο της δύναμής της, αλλά η δύναμη αυτή καταβαραθρώθηκε απο την λάθος διαχείριση των στελεχών του ΣΥΝ στην οποία συμμετείχες.
Η αριστερά στην οποία μετέχεις, Περικλή Κοροβέση, είναι φοβισμένη. Φαίνεται ότι φοβάται την έλλειψη νοοτροπίας νικητή, την ανατροπή του κοινωνικού μοντέλου, την ανατροπή καταστάσεων μέσα στο ίδιο της το κόμμα!
Πού βρίσκονται τα αριστερά στελέχη που μοιάζουν να έχουν στερέψει, να έχουν αποκοπεί απο την κοινωνία, που είναι η βάση της; Πού βρίσκεται η αριστερά όταν ο κόσμος παλεύει μόνος του καθημερινά στις δικές του προσωπικές μάχες, προσπαθώντας να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Περικλή Κοροβέση, είναι καιρός να κάνεις και την δική σου αυτοκριτική. Μαζί με όλους εκείνους που ευθύνονται για το χάλι της αριστεράς. Βγείτε στο Σύνταγμα. Αυτομαστιγωθείτε. Γιατί πρέπει επιτέλους να καταλάβετε, ότι μάλλον οι ανένταχτοι είναι εκείνοι που σας ψηφίζουν κάθε τόσο, εκείνοι που δεν ασχολούνται καθόλου με τη μάχη της καρέκλας και τις ίντριγκες με τις οποίες η δική σου αριστερά ασχολείται εδώ και χρόνια...

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ - ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ!





Αντιγράφω από ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ της 3ης Αυγούστου 2009: "Εν μέσω θερινών διακοπών σημειώνονται απολύσεις συναδέλφων από εργοδότες οι οποίοι παραβιάζουν κατάφωρα την εργατική νομοθεσία. Το τελευταίο διάστημα σημειώθηκαν απολύσεις, από διάφορα ΜΜΕ, αποκαλύπτοντας το ανάλγητο πρόσωπο της εργοδοσίας, η οποία, πλέον, δεν σέβεται τίποτε και στέλνει στην ανεργία πλήθος εργαζομένων με διάφορα, κατά καιρούς, προσχήματα… Ενδεικτικές είναι οι απολύσεις δύο συναδέλφων, που βρίσκονταν σε κανονική άδεια! Άλλος συνάδελφος απολύθηκε, γιατί ζήτησε το αυτονόητο- δηλαδή, να πληρωθεί για την εργασία Κυριακής και Σαββάτου! Χαρακτηριστικότερη, όμως, είναι η απόλυση συναδέλφου, η οποία, λόγω σοβαροτάτου τροχαίου ατυχήματος, κατέστη ανάπηρη με συνέπεια να εργάζεται καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι!
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει τις μεθοδεύσεις αυτές και δηλώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι δεν θα επιτρέψει οι δημοσιογράφοι να γίνουν εξιλαστήρια θύματα και αναλώσιμο είδος στην επιδίωξη του κέρδους. Προειδοποιεί δε, ότι θα περιφρουρήσει με όλα τα μέσα που διαθέτει το δικαίωμα στην εργασία και την προστασία των συμφερόντων των συναδέλφων μας".
Αντιγράφω επίσης απο το άρθρο 6 παρ. 2β του ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ της ΕΣΗΕΑ, στις προϋποθέσεις για εγγραφή μελών: "Βεβαίωση του γιατρού πού ορίζει για το σκοπό αυτό το Διοικητικό Συμβούλιο τού ΕΔΟΕΑΠ, ότι ο υποψήφιος δεν πάσχει από ανίατο νόσημα, που μπορεί, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να εξελιχθεί σε αναπηρία και ανικανότητα για εργασία"!
Παρακαλούνται όσοι βρουν διαφορές στην πρακτική του πράγματος, να μας τις γνωστοποιήσουν!

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

PROVOCAZIONE E SINISTRA!



Ο Περικλής Κοροβέσης είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απο τον Σεπτέμβρη του 2007. Οι αγώνες και η προσφορά του που αξιολογήθηκαν από την αριστερά και τον ενέταξαν στους κόλπους της, εξανεμίστηκαν με το -πολιτικά- μέγα ατόπημα της δήλωσής του περί εμπλοκής ΚΑΙ της αριστεράς στο σκάνδαλο Siemens. Με τον τρόπο αυτόν, όχι μόνον απέκοψε τον εαυτό του απο τον χώρο στον οποίο μετέχει, αλλά επι της ουσίας έδρασε ως προβοκάτορας (ως "συμμετέχων πληροφοριοδότης", σύμφωνα με έγγραφο της Europol με την επωνυμία "Ευρωπαϊκές Βέλτιστες Πρακτικές για τον χειρισμό των Πληροφοριοδοτών")! Τα όσα είπε για το ΚΚΕ και το τότε ΕΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου, λειτούργησαν επι της ουσίας ως "νεροκαβουλητές" εκείνων που επιθυμούν να εξομοιώσουν και την αριστερά με τους διαπλεκόμενους στό σκάνδαλο της Siemens. Κάτι που δεν διανοήθηκαν να κάνουν ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ, το έπραξε ο κ. Κοροβέσης!
Ο Π. Κοροβέσης επέλεξε τον τρόπο αυτόν στο πλαίσιο μιας στρεβλής "αυτοκριτικής" βασιζόμενης σε υπαινιγμούς, φήμες και εκτιμήσεις (άλλων). Καταστάσεις δηλαδή που δεν συνάδουν με την αξιοπιστία και την πρακτική ενός πολιτικού. Τελικά, αντί να εστιάσει στην διαπλοκή του δικομματισμού, προσπάθησε να σύρει και την αριστερά (αυτός ένας άνθρωπος της αριστεράς) στο λάκο με τα σκατά! Είτε, λοιπόν, για την στρεβλή ιδέα της "αυτοκριτικής", είτε για τους ανοιχτούς λογαριασμούς και τις ιδεολογικές διαφορές με το ΚΚΕ και τον Λεωνίδα Κύρκο, ξεστόμισε αυτό που ούτε οι φορείς του δικομματισμού δεν τόλμησαν ποτέ να πουν.
Το γεγονός ότι δεν πρόκειται για έναν νεόκοπο αριστερό, δείχνει και κάτι ακόμα. Οτι το ατόπημά του δεν ήταν "στιγμιαίο", αλλά ad hoc. Δηλαδή, εν γνώσει του γνώριζε ότι λειτουργούσε ως προβοκάτορας. Οι όποιες αιχμές για Τσίπρα και για Αλαβάνο (στον οποίον καταλογίζει το "λάθος Τσίπρα"), δείχνουν τα κίνητρά του. Που εκ των υστέρων, είτε τα πάρει πίσω είτε τα "ερμηνεύσει" με τον δικό του τρόπο, τα λεγόμενά του θα παραμείνουν στην προσωπική του ατζέντα.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Ο κ. Κοροβέσης, υποστηρίζοντας οτι η ηγεσία της αριστεράς του 1990, επι κυβέρνησης Ζολώτα δηλαδή, όφειλε να δώσει έγκαιρα απαντήσεις υπερασπίζοντας τον εαυτό της απο τους υπαινιγμούς που διατυπώθηκαν περί συνενοχής της σε σκανδαλώδεις συμβάσεις του δημοσίου με τη Siemens ("Ελευθεροτυπία" 13-7-2009 Γ. Βότσης και άρθρο του Κ. Μπέη), με κάνει απλώς να αναρωτιέμαι γιατί έβαλε υποψηφιότητα και εξελέγη βουλευτής στο κόμμα του. Αραγε, περίμενε να εκλεγεί βουλευτής για να παρέμβη με αυτόν τον τρόπο υπέρ της... αριστεράς, βαφτίζοντας την προβοκάτσια του "εκκληση" ώστε να μην "αιωρούνται ερωτήματα;"
Η θερμοκέφαλη δήλωση δείχνει, τέλος, δύο πράγματα: τον απόηχο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης στο κόμμα του και την εμπάθειά του προς το ΚΚΕ.
Κι αυτά είναι που τον οδήγησαν τελικά στις χρήσιμες για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δηλώσεις του. Και μπορεί μεν η υπόθεση Κοροβέση να σηκώνει διαγραφή (που δεν θα γίνει), αλλά θα μπορούσε ο ίδιος να δηλώσει την αντίθεσή του στην αριστερά στην οποία μετέχει, απλώς με την αποχώρησή του απο αυτήν.