Οκτακόσιοι κρατούμενοι κάτω από άθλιες συνθήκες, σε επτά κελιά των 200 τετραγωνικών – 1,75 τετραγωνικό μέτρο ανά άτομο! Δύο τουαλέτες ανά κελί. Οικογένειες χωρισμένες, αλλού οι άντρες, αλλού οι μητέρες και τα παιδιά. Περιφραγμένο με κάγκελα το προαύλιο, αλλά απαγορεύεται να βγουν σ΄ αυτό. Κάποιοι αναρωτιούνται τι έκαναν και είναι φυλακισμένοι. Κάποιοι λένε ότι μοιάζει με στρατόπεδο συγκέντρωσης. Δεν έχουν άδικο. Παγανή Λέσβου. Ελλάδα. Ευρώπη. Ετος 2009.
Η χθεσινή εξέγερση ήταν αναμενόμενη. Πώς αλλιώς θα τους άκουγαν; Πώς αλλιώς θα διαμαρτύρονταν για τις άθλιες συνθήκες κράτησής τους; Εβαλαν φωτιά στους θαλάμους, τσάκισαν τα κάγκελα από τις πόρτες και βγήκαν στο προαύλιο με άγρια χαρά, φωνάζοντας “freedom”! Στη «χώρα του πολιτισμού, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του διαλόγου», υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν ακόμη την ελευθερία τους, που την στερούνται χωρίς να γνωρίζουν γιατί.
Αυτό ήταν ένα ξέσπασμα. Πολλά άλλα θα ακολουθήσουν. Ενας Παλαιστίνιος βρίσκεται 24 μέρες κρατούμενος. «Λυπάμαι γι αυτό που γίνεται, αλλά δεν έχουμε άλλο τρόπο. Δεν είμαι ζώο, είμαι άνθρωπος, θέλω την ελευθερία μου», λέει.
Η Ιωάννα Κοτσιώνη, από τους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα», βρέθηκε τον περασμένο μήνα για λίγες μέρες στην Παγανή. Είδε τα πράγματα από κοντά. «…Η κατάσταση που αντιμετώπισα όταν έφτασα ήταν σοκαριστική», λέει. «Πρόκειται για μια παλιά αποθήκη που δεν είναι κατάλληλη για να στεγάσει κόσμο. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 300 ανθρώπους, αλλά πολλές φορές φτάνει να φιλοξενεί και 900, άντρες, γυναίκες και παιδιά πολλά από τα οποία ασυνόδευτα»! Ολοι αυτοί κοιμούνται σε ασφυκτικά γεμάτα κελιά, σε βρώμικα στρώματα στο πάτωμα, χωρίς σεντόνια, χωρίς κανέναν κανόνα υγιεινής. Για να περπατήσει κανείς πρέπει να πατήσει πάνω στα στρώματα. Σε κάθε ένα από τα επτά κελιά του κέντρου κράτησης, υπάρχουν δύο τουαλέτες και ντουζιέρες για 100 έως 250 άτομα. Εκεί τρώνε, εκεί κάνουν τις ανάγκες τους και εκεί «διαβιούν», χωρίς να τους επιτρέπεται να βγαίνουν στο προαύλιο – άγνωστο γιατί. Σε ένα από αυτά τα κελιά, βρίσκονται 200 γυναίκες με 68 παιδιά, από τα οποία 36 είναι μικρότερα των πέντε ετών. Τον Αύγουστο, υπήρχαν πέντε έγκυες στον 8ο και 9ο μήνα της εγκυμοσύνης τους και δύο από αυτές γέννησαν στο τοπικό νοσοκομείο. Η ψυχολογική τους κατάσταση είναι άθλια. Ολοι κρατούνται έγκλειστοι για διάστημα πάνω από τρεις εβδομάδες. Μια γυναίκα από το Αφγανιστάν ένιωσε ανακούφιση όταν νόμισε πως έφτασε στην Ευρώπη. Πόσο λάθος έκανε. Με την ηλικιωμένη μητέρα της άρχισε να αναρωτιέται γιατί βρίσκονται φυλακισμένες. Μερικοί ασυνόδευτοι ανήλικοι κρατούνται πάνω από 50 μέρες ή και περισσότερο, χωρίς κανείς να γνωρίζει πότε θα αφεθούν ελεύθεροι.
Οι τοπικές αρχές πρότειναν να φιλοξενήσουν τις γυναίκες και τα παιδιά σε μια ανοιχτή καλοκαιρινή κατασκήνωση στη Λέσβο, όπου θα περίμεναν την απελευθέρωση των συζύγων τους. Αλλά πώς θα γινόταν αυτό, όταν η παραμονή τους εκεί θα ήταν μόνο για λίγες ημέρες και στη συνέχεια θα έπρεπε να φύγουν για τον Πειραιά κρατώντας στο χέρι το υπηρεσιακό σημείωμα που θα έλεγε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την Ελλάδα μέσα σε 30 ημέρες.
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσει η ελληνική πολιτεία, είναι ότι το πρόβλημα των μεταναστών είναι υπαρκτό, τα μέτρα ανύπαρκτα και οι συνθήκες κράτησης απαράδεκτες. Το σίγουρο είναι πως η ανυπαρξία ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής θα δημιουργήσει αργά ή γρήγορα εκρηκτικές συνθήκες που θα τις βρει μπροστά της και θα τις βιώσουμε όλοι μας…
Η χθεσινή εξέγερση ήταν αναμενόμενη. Πώς αλλιώς θα τους άκουγαν; Πώς αλλιώς θα διαμαρτύρονταν για τις άθλιες συνθήκες κράτησής τους; Εβαλαν φωτιά στους θαλάμους, τσάκισαν τα κάγκελα από τις πόρτες και βγήκαν στο προαύλιο με άγρια χαρά, φωνάζοντας “freedom”! Στη «χώρα του πολιτισμού, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του διαλόγου», υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν ακόμη την ελευθερία τους, που την στερούνται χωρίς να γνωρίζουν γιατί.
Αυτό ήταν ένα ξέσπασμα. Πολλά άλλα θα ακολουθήσουν. Ενας Παλαιστίνιος βρίσκεται 24 μέρες κρατούμενος. «Λυπάμαι γι αυτό που γίνεται, αλλά δεν έχουμε άλλο τρόπο. Δεν είμαι ζώο, είμαι άνθρωπος, θέλω την ελευθερία μου», λέει.
Η Ιωάννα Κοτσιώνη, από τους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα», βρέθηκε τον περασμένο μήνα για λίγες μέρες στην Παγανή. Είδε τα πράγματα από κοντά. «…Η κατάσταση που αντιμετώπισα όταν έφτασα ήταν σοκαριστική», λέει. «Πρόκειται για μια παλιά αποθήκη που δεν είναι κατάλληλη για να στεγάσει κόσμο. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 300 ανθρώπους, αλλά πολλές φορές φτάνει να φιλοξενεί και 900, άντρες, γυναίκες και παιδιά πολλά από τα οποία ασυνόδευτα»! Ολοι αυτοί κοιμούνται σε ασφυκτικά γεμάτα κελιά, σε βρώμικα στρώματα στο πάτωμα, χωρίς σεντόνια, χωρίς κανέναν κανόνα υγιεινής. Για να περπατήσει κανείς πρέπει να πατήσει πάνω στα στρώματα. Σε κάθε ένα από τα επτά κελιά του κέντρου κράτησης, υπάρχουν δύο τουαλέτες και ντουζιέρες για 100 έως 250 άτομα. Εκεί τρώνε, εκεί κάνουν τις ανάγκες τους και εκεί «διαβιούν», χωρίς να τους επιτρέπεται να βγαίνουν στο προαύλιο – άγνωστο γιατί. Σε ένα από αυτά τα κελιά, βρίσκονται 200 γυναίκες με 68 παιδιά, από τα οποία 36 είναι μικρότερα των πέντε ετών. Τον Αύγουστο, υπήρχαν πέντε έγκυες στον 8ο και 9ο μήνα της εγκυμοσύνης τους και δύο από αυτές γέννησαν στο τοπικό νοσοκομείο. Η ψυχολογική τους κατάσταση είναι άθλια. Ολοι κρατούνται έγκλειστοι για διάστημα πάνω από τρεις εβδομάδες. Μια γυναίκα από το Αφγανιστάν ένιωσε ανακούφιση όταν νόμισε πως έφτασε στην Ευρώπη. Πόσο λάθος έκανε. Με την ηλικιωμένη μητέρα της άρχισε να αναρωτιέται γιατί βρίσκονται φυλακισμένες. Μερικοί ασυνόδευτοι ανήλικοι κρατούνται πάνω από 50 μέρες ή και περισσότερο, χωρίς κανείς να γνωρίζει πότε θα αφεθούν ελεύθεροι.
Οι τοπικές αρχές πρότειναν να φιλοξενήσουν τις γυναίκες και τα παιδιά σε μια ανοιχτή καλοκαιρινή κατασκήνωση στη Λέσβο, όπου θα περίμεναν την απελευθέρωση των συζύγων τους. Αλλά πώς θα γινόταν αυτό, όταν η παραμονή τους εκεί θα ήταν μόνο για λίγες ημέρες και στη συνέχεια θα έπρεπε να φύγουν για τον Πειραιά κρατώντας στο χέρι το υπηρεσιακό σημείωμα που θα έλεγε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την Ελλάδα μέσα σε 30 ημέρες.
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσει η ελληνική πολιτεία, είναι ότι το πρόβλημα των μεταναστών είναι υπαρκτό, τα μέτρα ανύπαρκτα και οι συνθήκες κράτησης απαράδεκτες. Το σίγουρο είναι πως η ανυπαρξία ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής θα δημιουργήσει αργά ή γρήγορα εκρηκτικές συνθήκες που θα τις βρει μπροστά της και θα τις βιώσουμε όλοι μας…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου