ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ

Η είδηση ότι μια επιχείρηση στη Θήβα κατασκεύαζε ταψιά για είδη ζαχαροπλαστικής χρησιμοποιώντας λάσπη βιολογικού καθαρισμού χαρτοβιομηχανίας, προκαλεί σοκ. Ακόμα μεγαλύτερο, όμως, είναι το σοκ από τη ρύπανση που προκαλεί η λεγόμενη βιομηχανία ανακύκλωσης χάρτου. Για την επεξεργασία του χρησιμοποιημένου χαρτιού, χρησιμοποιούνται λευκαντές και απομελανωτές που περιέχουν βαρέα μέταλλα και τοξικά που χρησιμοποιούνται στα μελάνια. Όλα αυτά τα απόβλητα, ξέρετε πού καταλήγουν; Ναι, καλά το μαντέψατε: στο υπέδαφος! Σκεφτείτε δηλαδή τη ζημιά που προκαλούν στο περιβάλλον, την ίδια στιγμή που «προστατεύουν» το περιβάλλον με την ανακύκλωση και την υποτιθέμενη διάσωση των δέντρων. Σε τελευταία ανάλυση, η ιστορία της κοπής δέντρων για κατασκευή χαρτιού, είναι εξίσου τραγική με την ιστορία της ανακύκλωσης του χαρτιού. Γιατί ανακύκλωση δεν σημαίνει απλώς μάζεμα του χαρτιού, αλλά και η επεξεργασία του για να μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί.

Η κουτοπόνηρη αστυνομία, όμως, συνέλαβε τον φορτηγατζή και έδωσε στη δημοσιότητα την είδηση! Ετσι, οι πραγματικοί ένοχοι διαφεύγουν. Γιατί σύμφωνα με την αστυνομία «δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν οι αποδέκτες, λόγω του ότι η επιχείρηση ήταν παράνομη και δεν υπάρχουν αναλυτικά παραστατικά». Δηλαδή, ρε παληκάρια, περιμένατε να βρείτε παραστατικά που να «φωνάζουν» την παρανομία; Περιμένατε ότι το πρόβλημα θα λυνόταν από μόνο του αν δεν στήνατε μια υποτυπώδη «παγίδα»; Και αν μεν η αστυνομία γνωρίζει όλα αυτά από πριν, γιατί δεν τα έπραξε; Διότι αν δεν τα γνωρίζει δεν είναι αστυνομία, είναι τσίρκο περιοδεύον. Ασφαλώς και γνωρίζει. Αλλά γιατί δεν έκανε τη δουλειά της σωστά; Γιατί δεν περίμενε να τους συλλάβει όλους; Μήπως δεν δικαιούμαστε εμείς οι πολίτες να σκεφτούμε ότι κάτι δεν πάει καλά στη συγκεκριμένη περίπτωση; Ασφαλώς δικαιούμαστε, γιατί πριν από δύο μήνες είχε γίνει ακριβώς το ίδιο περιστατικό από την ίδια βιομηχανία χάρτου. Αλλά και τότε είχαν συλλάβει τον… φορτηγατζή.
Φυσικά είναι και άλλοι υπεύθυνοι εκτός από τους αστυνομικούς. Η δαιδαλώδης γραφειοκρατία δίνει τη δυνατότητα στους πάντες, να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους και να παίζουν «πινγκ-πόνγκ» από τη μια υπηρεσία στην άλλη.
Για παράδειγμα το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει υποχρέωση στους πολίτες να δώσει στη δημοσιότητα το όνομα της βιομηχανίας χάρτου στον Ασπρόπυργο που πουλάει τα απόβλητά της! Κι ακόμα το όνομα της επιχείρησης που κατασκευάζει τα ταψιά, το όνομα του φορτηγατζή που δεν είναι κι αυτός άμοιρος ευθυνών, αλλά και τα ονόματα των ζαχαροπλαστείων που έχουν συσκευάσει τα γλυκά τους σε τέτοια ταψιά. Και φυσικά να μας πει τι κυρώσεις υπέστη ο καθένας απ΄ αυτούς.
Άλλο παράδειγμα είναι η περίπτωση του ΕΦΕΤ. Ο ΕΦΕΤ είναι υπεύθυνος σύμφωνα με τη νομοθεσία για τους ελέγχους των συσκευασιών τροφίμων. Αλλά ο ΕΦΕΤ υπολειτουργεί. Δεν έχει στελεχωθεί, δεν έχουν ενοποιηθεί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, δεν εκπαιδεύονται οι ελεγκτές – επιθεωρητές! Απόδειξη, ότι 16 ολόκληρους μήνες μετά το τεράστιο σκάνδαλο με το ηλιέλαιο, δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί ποιές εταιρείες παρανόμησαν και τι πρόστιμα τους έχουν επιβληθεί...
Δυστυχώς, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει γιατί οι αλήθειες που μαθαίνουμε είναι μισές. Γιατί η κυβέρνηση είναι ανύπαρκτη, και γιατί μια σειρά υπηρεσιών θα εξακολουθήσει να είναι ασυντόνιστη και θα δρα καθεμιά με τον... τρόπο της. Αυτό που λέμε «τσάτρα πάτρα». Κι εμείς θα εξακολουθούμε να τρώμε τον θάνατο, μέχρι να πεθάνουμε ή μέχρι να μεταλλαχθούμε και να βγάλουμε… ουρά!