Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

ΜΗΝ ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΤΕ - ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ



Μην ξεχνάτε τον Θόδωρο Τενέζο. Χωρίς εμάς, είναι ολότελα μόνος. Οπως και νά΄ χει, ό,τι και να λένε, αγωνίζεται.
Σήμερα στις 20.30 - Πατησίων 70. ΜΗΝ ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΤΕ...





Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΑ!..

Συγχωρείστε με γι αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω, αλλά έχω ένα χούι: είμαι άτομο αντιδραστικό – κι αυτό τα εξηγεί όλα. Επιπλέον, έχω μάθει «να διυλίζω τον κώνωπα», χωρίς ταυτόχρονα να «καταπίνω την κάμηλο».
Αφορμή παίρνω από τον συμβολισμό της κίνησης για την «ώρα της Γης». Και σε τι ακριβώς στοχεύει. Λέγεται ότι έτσι στέλνεται ένα μήνυμα (στο… υπερπέραν) για την μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρισμού, ώστε να ωφεληθεί το περιβάλλον. Αυτό που με προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι το γιατί μου αμφισβητείται το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ως πολίτη να καταναλώνω ενέργεια; Ποιος καθορίζει, άραγε, και με ποια κριτήρια, ότι η ενέργεια αποτελεί προνόμιο των ολίγων; Και ποιος μπορεί να με πείσει ότι κάποιοι μπορούν να περνάνε μπέικα ενώ εγώ θα πρέπει να επιστρέψω στην εποχή των σπηλαίων! Γιατί εκεί θέλουν να με πάνε. Ας σταματήσουμε όλοι να καταναλώνουμε ενέργεια, επ΄ αόριστον… Να δούμε τι θα γίνει. Σας φαίνεται παρατραβηγμένο; Γιατί;
Κάποιοι, λοιπόν, μας υποβάλλουν στην ιδέα ότι μία ώρα σβησίματος των φώτων των σπιτιών μας εξοικονομεί ενέργεια (τώρα για ποιόν την εξοικονομεί, είναι άλλο θέμα). Αλλά ας το αναλύσουμε: αν ο φωτισμός αντιπροσωπεύει το 4% της τελικής οικιακής κατανάλωσης ενέργειας και αν σβήσουμε τα φώτα για μια ώρα, θα κερδίσουμε –λέει- στον λογαριασμό της ΔΕΗ όσα χρήματα κερδίζουμε για ένα βράδυ που βγαίνουμε έξω για φαγητό. Μα, αγαπητοί μου, έτσι κι αλλιώς, όταν πηγαίνουμε έξω για φαγητό, τα φώτα στο σπίτι τα σβήνουμε!…
Ο Έλληνας ενθουσιάζεται με κάθε μπαρούφα που ακούει. Και επιπλέον, πρωτοστατεί στις μπαρούφες! Και δεν αναρωτιέται ποιος θα ωφεληθεί (πέρα από την καραμέλα του περιβάλλοντος). Άραγε, θα κατεβάσουν διακόπτες και τα εργοστάσια; Γιατί αν δεν κατεβάσουν, τότε εγώ θα έχω μειώσει την κατανάλωσή μου για την πάρτη τους. Κι αυτό δεν μπορώ να το επιτρέψω. Αρνούμαι δηλαδή να μπω στην λογική της μείωσης της ΔΙΚΗΣ μου ηλεκτρικής κατανάλωσης (που στο φινάλε είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ κι όχι προνόμιο), για να στείλω ένα… μήνυμα που ποτέ δεν θα το πάρει εκείνος που πρέπει.
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι η ηλεκτρική ενέργεια αποτελεί δικαίωμα του κάθε πολίτη. Η διαχείριση της κατανάλωσης της ηλεκτρικής ενέργειας, αποτελεί ευθύνη των κυβερνήσεων. Και σε τελική ανάλυση, η μείωση της οικιακής κατανάλωσης (του 4% της συνολικής ενέργειας που καταναλώνεται) για μία φορά, δεν αποκλείει το υπόλοιπο 96%. Το «μήνυμα» έτσι όπως το εννοούμε, δεν πρόκειται να πάει πουθενά.
Θα πείτε: τι πρέπει να γίνει; Να χρησιμοποιώ λιθάνθρακα επειδή είναι φθηνός και να ρυπαίνω το περιβάλλον; Σαφώς όχι. Θέλω να χρησιμοποιώ ακριβή ενέργεια, ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ, όπως θέλετε πείτε την. Θέλω να χρησιμοποιώ ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ ενέργεια. Αρκεί, βέβαια, κάποιος να μου την πληρώνει. Έτσι; Κι επειδή στα δικαιώματά μου δεν θέλω κεχαγιάδες και φιλανθρωπίες, θέλω τριπλασιασμό του μισθού μου για να μπορώ να αντέξω την ΑΚΡΙΒΗ ενέργεια.

Μια άλλη παράμετρος που όλοι «ξεχνάμε» είναι η καθημερινότητα του υπολογιστή, που όλοι εμείς χρησιμοποιούμε. Ξέρετε τι περιέχει ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής και τα περιφερειακά του; Βαρέα μέταλλα, μόλυβδο και κάδμιο, υδράργυρο και χρώμιο, βάριο και αντιμόνιο, μη βιοδιασπώμενα πλαστικά, μπαταρίες, δοχεία μελάνης και toners… Η οθόνη ενός υπολογιστή μονάχα, περιέχει μέχρι και τρία κιλά μολύβδου, που μπορεί να μολύνει μια μικρή λίμνη! Πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε υπολογιστές; Όχι βέβαια. Απλώς οι κυβερνήσεις πρέπει να μεριμνήσουν για την διαχείρισή τους ώστε να μην καταλήξουν στο περιβάλλον, κι απο εκεί σε μας. Όχι με happenings, αλλά με πράξεις. Μην ξαναψηφίσετε κοθόνι που δεν έχει στο πρόγραμμά του τη διαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας και τους τρόπους για φθηνή ενέργεια στον καταναλωτή. Τόσο απλά! 

Και για να καταλήξουμε σε κάτι θετικό, γιατί η άρνηση από μόνη της δεν έχει νόημα. Προσωπικά πιστεύω ότι ο ήλιος μπορεί να μας λύσει όλα τα προβλήματα. Ο ήλιος παρέχει 1000 watt ενέργειας ανά ώρα στο τετραγωνικό μέτρο! Απίστευτο, αλλά αληθινό. Η δε ηλιακή ενέργεια που φθάνει σε ολόκληρη τη γη μέσα σε μία ώρα, μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη για ένα έτος! (http://www.iqsolarpower.com). Ποιος, όμως θα προωθήσει μια τέτοια λύση και γιατί δεν την προωθεί με καταιγιστικούς ρυθμούς; Μα απλούστατα, γιατί οι μεγαλοπετρελαιάδες πρέπει να έχουν τον χρόνο τους (όπως και τα διυλιστήρια που ενώ πέφτει η τιμή του πετρελαίου, η τιμή της βενζίνης… αυξάνεται) και οι οικολογικές οργανώσεις τον δικό τους για να προωθήσουν τις οικολογικές ιδέες τους. Τα «οικολογικά» αυτοκίνητα (που στοιχίζουν διπλάσια από τα συμβατικά), τις «οικολογικές» λάμπες (επίσης με τεράστιο κόστος, που ο έρημος ο Νίκολας Τέσλα είχε εφεύρει και κατασκευάσει στις αρχές του… περασμένου αιώνα, αλλά μόλις τα τελευταία χρόνια οι μπίζνεσμεν ξεκίνησαν να τις προωθούν). Και, ναι, πολύ θα ήθελα πανίσχυρα και πανάκριβα laptops που δεν έχουν οθόνες με μόλυβδο, αλλά έλα που δεν μπορώ να τα αγοράσω γιατί τα οικονομικά μου δεν το επιτρέπουν.
Εν κατακλείδι, και για να μη γινόμαστε όλο και πιο αστείοι, ο πολιτισμός έχει τις επιπτώσεις του και θα τις έχει πάντοτε. Η διαχείριση του πολιτισμού είναι θέμα προσώπων που πραγματικά ενδιαφέρονται για τη ΛΙΓΟΤΕΡΗ ζημιά που ο πολιτισμός επιφέρει.
Έτσι, λέω όχι στα happenings, γιατί γνωρίζω ότι δεν επιφέρουν τα αποτελέσματα που επιδιώκονται για το δικό μου όφελος, κι επιπλέον κοστίζουν ακριβά…






Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

ΤΑ ΚΑΡΤΕΛ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ!



Ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης μας έπεισε οτι ενδιαφέρεται για τα καρτέλ. Αν και κάποιες πληροφορίες, οτι θα βρεθεί στο πλευρό του απεργού πείνας Θ. Τενέζου για να διαδηλώσει κατά των καρτέλ, εξετάζονται ως ανακριβείς... 




Η είδηση λέει ότι οι εκπρόσωποι δέκα αλυσίδων σουπερμάρκετ ήρθαν σε συμφωνία για μειώσεις τιμών σε βασικά είδη διατροφής, έπειτα από συνάντηση που είχαν με τον υπουργό Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη. Καλοσύνη σας, παλικάρια μου!...

Αλλά ποιος άραγε μπορεί να πιστέψει ότι εσείς που μειώσατε τις τιμές των βασικών αγαθών χάνετε από την ενέργειά σας αυτή; Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι το κάνετε για την «μαμά πατρίδα»; ΄Η γιατί έτσι ξαφνικά σας πήρε το παράπονο και η πονοψυχιά για όλους εμάς;

Τίποτε απ΄ όλα αυτά. Απλώς μας δουλεύετε ψιλό γαζί. Τα υπερκέρδη σας μειώσατε και τίποτα παραπέρα! Χώρια που οι μειώσεις θα ισχύσουν τον επόμενο μήνα, κι ως τότε θα έχετε βγάλει τα άντερά σας…

Αυτές οι συμφωνίες μυρίζουν από μακριά καρτέλ. Κι αντί ο Χατζηδάκης να κοιτάξει πιο σοβαρά το όλο θέμα, εκλιπαρεί (στην ουσία) τους μεγαλομαγαζάτορες για μειώσεις τιμών. Αυτό κι αν είναι υποκρισία. 

Την ίδια ώρα που ένας συνάνθρωπός μας, ο Θόδωρος Τενέζος, αργοπεθαίνει συνεχίζοντας την απεργία πείνας του, διαμαρτυρόμενος ακριβώς για τον λόγο αυτόν: την ύπαρξη καρτέλ! 


Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

DEDICATED TO OUR NATIONAL INDEPENDENCE


A live hunger strike of a Greek businessman that gives the world a spectacle of a slow public death. Thodoros Telezos, 39 years old, protesting against the Cartels.

SUPPORT THE FIRST ANTI-TRUST HUNGER STRIKER IN THE WORLD

 



Click here http://www.stopcartel.org/tv.php to watch live the hunger strike.

 

The live hunger strike of Th. Tenezos from February the 13th  is going on. Tenezos protesting against the cartels, namely the Government and the Greek Competition Commission. They all are responsible for his life. The big Greek Media are completely silent about this anti-trust protest, that concerns all citizens in every country. Worldwide, big Corporations have formed international cartels, leading to the present international finance crisis. The Greek politicians are remaining silence. The Cartels controls the whole Greek economy and the result is the dramatic high cost of living, small businesses are closing and leads to despair a huge part of Greek population, that lives below the poverty level.

Send your protest and support to the hunger striker by e-mail to info@stopcartel.org or to the Greek Minister of Development Kostis Hatzidakis info@khatzidakis.gr and the Greek Undersecretary of Development Giorgos Vlahos yfyp-anap@gge.gr                

 

 

ΦΑΝΕΡΑ ΣΧΟΛΕΙΑ - ΚΡΥΦΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ή όταν η μυθοπλασία μπλέκεται με την ιστορική πραγματικότητα


Ο πίνακας του Νικολάου Γύζη, Το Κρυφό Σχολειό, (ελαιογραφία 1885/86), που ανήκει στην ιδιωτική συλλογή του Πρ. Εμφιετζόγλου, που τον αγόρασε σε δημοπρασία των Cristie's τον Δεκέμβρη του 1993 έναντι 187,5 εκατ. δρχ.




 

Μια και φθάσαμε στην (συμβατική) ημερομηνία της 25ης Μαρτίου, κατά την οποία γιορτάζουμε την (188η φέτος) επέτειο της ανεξαρτησίας του νέου ελληνικού κράτους από τον τουρκικό ζυγό, λέω να ασχοληθώ με ένα θέμα που έχει τροφοδοτήσει ένα μέρος της εθνικής μας παραφιλολογίας.

Πρόκειται για την περίφημη ύπαρξη ή όχι του «κρυφού σχολειού».   

Πρώτα απ΄ όλα πρέπει να πω ότι εμένα προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου η αναφορά σε ένα τέτοιου είδους σχολειό – αν και θα ήταν πολύ δύσκολο να εξηγήσεις σε ένα παιδάκι τι είδους δάσκαλοι δίδασκαν: … κρυφοί;

Τέλος πάντων, οι μόνοι που μπορεί να θίγονται είναι οι εκπρόσωποι της εκκλησίας, μια και θα έχαναν την πρωτοκαθεδρία ΚΑΙ στον τομέα αυτόν (δηλαδή της ελληνικής παιδείας επί τουρκοκρατίας). Αυτή που σίγουρα δεν θίγεται, είναι η ιστορική έρευνα. Η στάση της εκκλησίας γενικότερα, και η ειδική συμβολή της στον απελευθερωτικό αγώνα, δεν έχει να χάσει στο παραμικρό με την αποδοχή της πραγματικότητας. Που δεν είναι άλλη, από εκείνη στην οποία μας οδηγεί η παντελής έλλειψη στοιχείων (προεπαναστατικών) για την ύπαρξη του «κρυφού σχολειού»: ότι πρόκειται δηλαδή για έναν ωραίο μύθο, ενισχυτικό (εκ των υστέρων) του απελευθερωτικού μας αγώνα. Ίσως μάλιστα να είναι η πρώτη φορά που μας δίνεται η ευκαιρία να αποκρυσταλλώσουμε πλήρως, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι μύθοι κατασκευάζονται στη λαϊκή παράδοση. Είναι προφανές, ότι μια τέτοια παραδοχή, ούτε υποβαθμίζει την αξία του απελευθερωτικού αγώνα, αλλά ούτε και την αξία του μύθου ως ενισχυτικού της λαογραφικής πορείας ενός έθνους. Ο μύθος του «κρυφού σχολειού», εν τέλει, έχει τη βάση του σ΄ εκείνο που έλεγε ο άγγλος κριτικός Ian Watt (στο έργο του “Myths of Modern Individualism”) και που θεωρούσε ως πραγματικότητα, ότι δηλαδή «η σύγχυση ανάμεσα στις ρομαντικές επιθυμίες και στην ιστορική αλήθεια αποτελεί παγκόσμια τάση».

Το «κρυφό σχολειό» (αν αντιπαρέλθουμε τον σκόπελο της ύπαρξης και… «κρυφών δασκάλων»), είναι οπωσδήποτε ένας όμορφος συμβολισμός για τα παιδιά μας και τίποτα παραπάνω. Αυτό που είναι βέβαιο, είναι το ότι δεν αποτελεί ιστορική πραγματικότητα. Λειτούργησε δε εκ των υστέρων ενισχυτικά, όπως ακριβώς και ο πίνακας του Ν. Γύζη με τον ομώνυμο τίτλο, όπου ο μεγάλος ζωγράφος χωρίς αμφιβολία δεν είχε «ζωντανά» παραδείγματα στο μυαλό του όταν ζωγράφιζε τον περίφημο πίνακα που έμελλε κι αυτός να μπει άθελά του στο χορό της ενίσχυσης του μύθου. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που λειτούργησε και το πασίγνωστο -παιδικό- ποιηματάκι «φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ…κλπ.» (η παραπομπή στη νύχτα -το φεγγάρι- δεν είναι τίποτε άλλο απο την αναγκαιότητα «αποδεικτικής ισχύος» για τη νυχτερινή ενασχόληση των μικρών μαθητών). Όπως ακριβώς έτσι λειτούργησε και το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη («Απ΄ έξω μαυροφόρα απελπισιά…κλπ.).

Στο βιβλίο του «Το κρυφό σχολειό - χρονικό ενός μύθου» ο καθηγητής του ΑΠΘ Αλκης Αγγέλου είχε υποστηρίξει το 1997 (αν και το είχε πρωτοπαρουσιάσει πολλά χρόνια νωρίτερα καλυμμένα -λόγω χούντας- σε ένα λήμμα της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους) ότι καμιά ιστορική μαρτυρία δεν υπάρχει που να βεβαιώνει την ύπαρξη «κρυφού σχολειού». Το ίδιο υποστήριξε και ο Γιάννης Βλαχογιάννης (το 1945) και πλέον κατηγορηματικά ο Μανουήλ Γεδεών ο οποίος έγραφε ότι σε ομαλή κατάσταση, κανείς βεζίρης ή αγιάνης ή σουλτάνος, δεν εμπόδισε τη σύσταση σχολείου ή την οικοδόμησή του, παρά μόνο κατόπιν παραγγελίας χριστιανού (απερίτμητου Τούρκου όπως τους ονόμαζαν), κι αυτό για να αποκομίσει οφέλη και να το… ξανανοίξει!

Αν το «κρυφό σχολειό» είχε γίνει πραγματικότητα για κάποια περίοδο, σε περιορισμένη έστω έκταση, δεν συνέτρεχε κανένας λόγος η σχετική μαρτυρία να μείνει σκόπιμα στην αφάνεια. 

Τον 19ο αιώνα, όταν οι Τούρκοι έδειξαν σαφή δείγματα ανεξιθρησκείας, υπήρχε ήδη τεράστιος αριθμός μοναστηριών, πράγμα που καταδεικνύει την πλήρη αδιαφορία των Τούρκων για την θρησκεία των Ελλήνων. Στο δίτομο έργο του «Τα μοναστήρια της Ηπείρου» (εκδ. του 1996), ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Καμαρούλιας αναφέρει την ύπαρξη 374 μοναστηριών! Σε 38 από αυτά, λειτουργούσαν σχολεία ενώ άλλα συντηρούσαν με δικά τους χρήματα σχολεία κοινοτήτων. Όλα δηλαδή γίνονταν φανερά! Και ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την απρόσκοπτη λειτουργία της (φανερής) Μεγάλης του Γένους Σχολής, που λειτούργησε ελεύθερα από το 1454 μέσα στη Κωνσταντινούπολη για αιώνες; Από αυτή τη σχολή δεν προήλθαν και οι Φαναριώτες;

Τα τελευταία χρόνια, όμως, έχει γίνει συστηματική προσπάθεια να εμφανιστούν διάφορες «συνθέσεις» - κατασκευάσματα της δικής μας εποχής, όπου «εικονίζεται» το «κρυφό» σχολειό, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι μέχρι τη δεκαετία του 1960 τα «κρυφά σχολειά» που είχαν ανακαλυφθεί ήταν 10, αλλά από την επόμενη δεκαετία, πολλαπλασιάστηκαν σε… 102! Κάποιοι μάλιστα υπέρμαχοι της ύπαρξης του «κρυφού» σχολειού, φθάνουν στο σημείο να λένε ότι όχι μόνο λειτουργούσαν πολλά τέτοια σχολεία στις περισσότερες ελληνικές πόλεις και ότι οι πιο μορφωμένοι δάσκαλοι – ιερείς μάθαιναν στα παιδιά να γράφουν και να διαβάζουν το Ψαλτήρι, αλλά τους δίδασκαν και… αρχαίους συγγραφείς!.. Κανένας όμως σοβαρός ιστορικός δεν μπορεί να υποστηρίξει τη λειτουργία «κρυφού σχολειού» κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Ο συστηματικός ερευνητής του θέματος Γιάννης Βλαχογιάννης σε σχετική μελέτη που δημοσιεύτηκε το 1945 κάνει την παρακάτω διαπίστωση: «Όμως ούτ΄ εγώ μέσα στον αμέτρητο σωρό ανέκδοτου υλικού για της σκλαβιάς τα σκολειά, που έχω συναγμένο, δεν απάντησα τίποτε που να κάνει λόγο για το σκολειό έξω απο το τραγούδι». Και σε άλλη μελέτη του, τη «Βιογραφία του Καραϊσκάκη», γράφει: «...Οι Τούρκοι ποτέ δεν απαγόρευσαν τα σκολειά. Θα τ΄ απαγορεύαν αν ήτανε κρυφά, σε χώρες βέβαια, όπου ζούσανε μαζί με Χριστιανούς και Τούρκοι». Απο τις εκτιμήσεις του Βλαχογιάννη φαίνεται ξεκάθαρα ότι η δημιουργία κρυφού σχολειού θα δημιουργούσε περισσότερες υποψίες για συνωμοσία.

Ο Δημητσανίτης Μιχαήλ Οικονόμου (και γραμματικός του Κολοκοτρώνη) που σπούδαζε στη Μονή Φιλοσόφου (στην οποία φέρεται ότι λειτουργούσε «κρυφό σχολειό»), υποστηρίζει ότι «η λατρεία των χριστιανών εξησκείτο ελευθέρως και δημοσία και επροστατεύετο μάλιστα και απο τους Τούρκους (...) επροστατεύετο δε και ελευθέρως ενηργείτο και η εκπαίδευσις». Η μαρτυρία αυτή, έχει ιδιαίτερη αξία, απο έναν άνθρωπο που φοίτησε σε μιά σχολή όπου θρυλείτο η ύπαρξη κρυφού σχολειού (χωρίς εντούτοις σε κανένα επίσημο έγγραφο της μονής να αναφέρεται κάτι τέτοιο). Η Μονή Φιλοσόφου στη Δημητσάνα είχε την εποχή εκείνη πολλούς λόγιους μοναχούς. Εκεί κατέφευγαν νέοι που προορίζονταν να γίνουν ιερείς. Στη Γορτυνία, όπως είναι γνωστό, οι Τούρκοι δεν πλησίαζαν εύκολα γιατί έβγαζε μπαρούτι (από εκεί και ο όρος «βρωμάει μπαρούτι»…). Εκεί κατέφευγαν πολλοί νέοι που αφού μάθαιναν μερικά πράγματα, εχειροτονούντο και πήγαιναν ως ιερείς στα χωριά. Στη Μονή Φιλοσόφου, λοιπόν, λειτουργούσε ένα είδος σχολείου, το οποίο όμως δεν το γνώριζαν οι Τούρκοι γιατί απλούστατα δεν πατούσαν εκεί. Ισως εδώ ακριβώς βρίσκεται και η έμπνευση του όρου «κρυφό σχολειό». Αλλά στις περισσότερες μονές, κάποιοι πήγαιναν να μάθουν λίγα γράμματα από τους ολιγογράμματους ιερείς. Στην προεπαναστατική περίοδο λειτουργούσαν πολλά σχολεία στα οποία επειδή οι δάσκαλοι ήταν εργαζόμενοι το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, συγκέντρωναν τους μαθητές στην εκκλησία τα βράδια. Και όχι γιατί απαγορευόταν. 

Ο μύθος, εν κατακλείδι, δεν πρέπει να πέσει, γιατί είναι ωραίος. Αρκεί να γνωρίζουν τα παιδιά μας ότι πρόκειται για ένα παραμυθάκι, που απευθύνεται σε αυτά. Και, σίγουρα, δεν πρέπει να μπλέκουμε την ιστορική πραγματικότητα με την μυθοπλασία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

-προλεγόμενα Αλκη Αγγέλου στον «Πολυπαθή» του Γρηγορίου Παλαιολόγου, εκδ. ΕΡΜΗΣ, 1989

-προλεγόμενα Αδ. Κοραή στα Αιθιοπικά του Ηλιοδώρου, 1807

-Αλκη Αγγέλου, Το κρυφό σχολείο – Χρονικό ενός μύθου, εκδ. ΕΣΤΙΑ, 1997)

-Αναφορά του Ηπειρώτη λογίου Γεωργίου Χρ. Χασιώτη, φιλόλογου στην Κωνσταντινούπολη (1881) για μαθητές σε σχολεία της κοινότητας που καθόταν οκλαδόν σε ψάθες και διδάσκονταν τα κολλυβογράμματα από ιερείς, κανδηλανάφτες, ράφτες, υποδηματοποιούς, ενώ οι μαθητές ήταν διαφόρων ηλικιών.

-Αναφορά Καμπούρογλου ότι πρόκειται για μύθο.

-Ο πίνακας του Ν. Γύζη «Κρυφό Σχολειό» φαίνεται ότι ήταν προαποφασισμένος.

-Δημ. Καμαρούλιας, καθηγητής Παν/μίου, στο δίτομο έργο του «Τα μοναστήρια της Ηπείρου» (έκδ. 1996) αναφέρει 374 μοναστήρια και λειτουργία 38 σχολείων που είχαν ιδρυθεί η συντηρούνταν από τα μοναστήρια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν χρειάζονταν η ύπαρξη «κρυφών» σχολειών. 

-Ο Μακρυγιάννης πίστευε ότι οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονταν για τα γράμματα στην Ελλάδα, αλλά μόνο για την αγροτική παραγωγή.

-Μαρτυρία Νεόφυτου Βάμβα (στο γυμνάσιο Χίου) που είναι χαρακτηριστική για την αδιαφορία των Τούρκων για την παιδεία.

-Μαρτυρία μητροπολίτη Αθηνών Μισαήλ Αποστολίδη (υποστήριζε ότι οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να εξαλείψουν το αίσθημα της φιλομαθείας των Ελλήνων).

-Αλκη Αγγέλου, λήμμα στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδοτική Αθηνών, τόμος Ι΄, σελ. 366.

-Γιάννη Βλαχογιάννη, τόμ. ΛΗ΄, στη Νέα Εστία, 1945.

-Χάρτης με τα ρωμαίικα Γυμνάσια την περίοδο 1620-1821 όπως παρατίθεται στο G.P.Henderson, στο The Revival of Greek Thought (1620-1830), 5-6, State University of New York Press, Albany, New York, 1970 (για την λειτουργία ελληνικών σχολείων σε πολλές περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας).

 

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Ξημερώνει...

Αφιερωμένο!...

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

The Cure - This is a lie (LIVE!)

Παλιό, αλλά καλό. Αφιερωμένο σε μια κυβέρνηση ψευδόμενη στους πολίτες της...

Ο ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ


Ο μοναδικός εφησυχασμένος πολίτης (μαζί με τον Γιώργο Καρατζαφέρη) σ΄ αυτή τη χώρα...
Όσο δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τον τόπο, τόσο η εμπλοκή της παραδοξότητας της «κουκούλας» με το «ιδιώνυμο» του Καρατζαφέρη και μιας σειράς άλλων μέτρων που βρίσκονται επί θύραις, θα αποτελούν ομολογία αδυναμίας μιας ισχνής κυβέρνησης που προσπαθεί με ψεύδη να χειραγωγήσει μια κοινή γνώμη που έχει την εντύπωση ότι θα αποδεχθεί τελικά τις απαγορεύσεις που της ετοιμάζει…
Οι κουκουλοφόροι, έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμοι σ΄ αυτή την κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό είναι αυταπόδεικτο, αφού χρόνια ολόκληρα τώρα ουδείς από αυτούς έχει συλληφθεί. Οι κουκουλοφόροι είναι χρήσιμοι γιατί αποτελούν τον δούρειο ίππο, το άλλοθι της κυβέρνησης. Η εφαρμογή των μέτρων που τεκταίνονται, δεν θα στραφεί κατά των κουκουλοφόρων, αλλά τελικά εναντίον όλων των υπολοίπων πολιτών.
Τι βλέπουμε; Μια σειρά μέτρων που, με αφορμή τους κουκουλοφόρους, θα καταλύσουν το άσυλο, θα ενσπείρουν τον φόβο στις ψυχές των πολιτών, θα απομακρύνουν κι άλλο τον κοινωνικό ρόλο της αστυνομίας και θα επιτείνουν την παραβατική συμπεριφορά των αστυνομικών φέρνοντάς τους ακόμα περισσότερο απέναντι στον πολίτη κι όχι δίπλα του όπως θα έπρεπε.
Η τυχόν εφαρμογή αυτεπάγγελτης δίωξης για «εξύβριση δημοσίων λειτουργών», νεκρανασταίνει τον ξεπερασμένο νόμο της «περιύβρισης αρχής».
Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη γιατί πιστεύει ότι οι χειρισμοί της δεν βρίσκονται σε δυσαρμονία με το κοινό αίσθημα. Κι ακόμα, γιατί θέτει πλαστά διλήμματα του τύπου «ή είστε με τους κουκουλοφόρους ή με τον κόσμο» - ταυτίζοντας τον εαυτό της με τον κόσμο…
Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη διότι ο εκπρόσωπός της δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι αυτό που θέλει ο πολίτης είναι η ηρεμία του, όχι μόνο από τα σπασίματα κάποιων ηλιθίων, αλλά από την ανασφάλεια που η ίδια η κυβερνητική πολιτική της ρεμούλας και της λαμογιάς έχει δημιουργήσει στον κοινωνικό ιστό.
Η κυβέρνηση αυτή είναι άκρως επικίνδυνη, επειδή άφησε τον Γιώργο Καρατζαφέρη να κομπάζει για την «αναγκαιότητα του ιδιώνυμου», επειδή ακόμα ετοιμάζει στους πολίτες της άγρια επιβολή καταστολής και προωθεί καθεστώς αλληλοχαφιεδισμού μέσω της «οργάνωσης των κατοίκων» και με στόχο –υποτίθεται- την καταπολέμηση της εγκληματικότητας.
Είναι επικίνδυνη ακόμα, γιατί δεν είναι σε θέση να καταλάβει τις αντιρρήσεις του νομικού κόσμου και της Ένωσης Εισαγγελέων σ΄ αυτά που προωθεί και κυρίως γιατί δεν είναι σε θέση να κατανοήσει σε τι κατηφόρα έχει οδηγήσει τη χώρα, όπου ο μόνος πολίτης που αισθάνεται δικαιωμένος είναι ο… Γιώργος Καρατζαφέρης!
Τέλος είναι επικίνδυνη γιατί επιτρέπει σε ξένους πράκτορες να… φροντίζουν για την ασφάλειά μας, ενώ ταυτόχρονα επιθυμούν την κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου αλλά και την χρήση καμερών – όλα για το «καλό» των πολιτών…
Μια τέτοια κυβέρνηση, είναι παντελώς άχρηστη για τον τόπο.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

VOX POPULI, VOX DEI (: Φωνή λαού, οργή θεού)





Ο 68χρονος παιδεραστής Ελευθέριος Αναστασόπουλος, ηγούμενος της μονής Αγίας Σκέπης Κερατέας, που οδηγήθηκε στον Κορυδαλλό. Αλλο ένα παράδειγμα προς αποφυγή, για το τι συνωστίζεται (και) στους κόλπους της εκκλησίας.




ΑΝ Η σεξουαλική παρενόχληση αποτελεί κατάπτυστη «πρακτική» εκβίασης για όλους όσοι την εξασκούν προκειμένου να «βγάλουν»… γκόμενα στη δουλειά τους (κάτι που δυστυχώς γίνεται κατά κόρον), σκεφτείτε πόσο χειρότερη περίπτωση είναι ένας παπάς – παιδεραστής, που ασελγεί εις βάρος ανηλίκων μοναχών με το ίδιο σκεπτικό! Και βεβαίως φέρνει στο προσκήνιο ένα πολύ σοβαρό θέμα, το αίσχος με τους ανήλικους δόκιμους στις μονές, που κάποτε πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Και να δει σοβαρά η εκκλησία πόσοι άλλοι τέτοιοι άρρωστοι τύποι κρύβονται στους κόλπους της.
Τελευταίο κρούσμα ήταν η περίπτωση του 68χρονου παιδεραστή – ηγούμενου της Μονής Αγίας Σκέπης Κερατέας Νήφωνα (κατά κόσμον Ελευθέριου Αναστασόπουλου). Που ήδη βρίσκεται στον Κορυδαλλό με την κατηγορία «κατάχρησης ανηλίκου σε ασέλγεια κατ΄ εξακολούθηση από κληρικό με τον οποίο ο ανήλικος διατηρεί πνευματική σχέση» σε βαθμό κακουργήματος.
ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ στην όλη ιστορία είναι οι «αυθορμήτως προσελθέντες» μαυροφορεμένοι πιστοί (καμιά εκατοστή στον αριθμό) στα δικαστήρια της Ευελπίδων, που φώναζαν για σκευωρία. Ο,τι δηλαδή υποστήριζε και αυτός ο τύπος στην απολογία του…
Ένας 18χρονος αποφάσισε να μιλήσει και το κουβάρι ξετυλίχτηκε. Από το 1998 μέχρι πριν από δύο χρόνια, αυτός ο μπερμπάντης ασελγούσε στους ανήλικους μοναχούς – 17 συνολικά – απειλώντας τους να μη μιλήσουν. Την ίδια ώρα η γεροντεία της Μονής εξέδωσε δελτίο τύπου που υπογράφεται από 18 μοναχούς, ότι οι καταγγελίες είναι «αβάσιμες, ψευδείς και συκοφαντικές, προϊόν εκδικητικότητας ατόμων που απομακρύνθηκαν από την Ι.Μ. λόγω της κακής διαγωγής τους».
Τι έλεγε στα παιδιά αυτός ο αχρείος; Ότι για να πάρουν το χρίσμα, έπρεπε πρώτα να μυηθούν στη χριστιανική απάθεια, στην εγκράτεια δηλαδή απέναντι στους πειρασμούς. Κι ότι αν έλεγαν κάτι θα έχαναν το χρίσμα και θα υπήρχε Θεία τιμωρία!
Αυτός ο ελεεινός τύπος, όχι μόνο εκτόνωνε την ανωμαλία του στα ανήλικα αγόρια της μονής, αλλά είχε επεκταθεί και σε παιδιά περιοχών της δυτικής Αττικής που τα ξεμονάχιαζε για να τα… εξομολογήσει.
ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΑΠΑΣ
Το σιχαμένο αυτό άτομο είναι μεγαλοπαπάς - ιδιοκτήτης και διαχειριστής, εκτός από τη μονή Αγίας Σκέπης, στο μετόχι του Αιγάλεω (όπου φιλοξενείται το αντρικό ησυχαστήριο του Αγίου Δημητρίου) στο οποίο υπάρχουν κελιά μοναχών, ενώ υπο την εποπτεία του βρίσκεται ο ναός της Αγίας Μαρίνας στον Κορυδαλλό και μια ακόμα εκκλησία στη Σαλαμίνα. Δηλαδή μιλάμε για εκατομμύρια. Τον υπηρετούν δε τυφλά πλήθος ιερωμένων. Μέχρι το Νοέμβρη 1998 ο Αναστασόπουλος ήταν αρχιμανδρίτης και βρισκόταν στην υπακοή του σημερινού αρχιεπισκόπου μιας από τις πολλές παρατάξεις των ΓΟΧ (των λεγόμενων γνήσιων ορθόδοξων χριστιανών – αλήθεια, υπάρχουν και… ψευδεπίγραφοι;) με έδρα της την πλατεία Κάνιγγος. Και προοριζόταν για διάδοχος του 90χρονου σήμερα Χρυσοστόμου. Τότε ήταν που κάθισε στο εδώλιο της Ιεράς Συνόδου με τις κατηγορίες της «εξυβρίσεως, διαβολής, απειθαρχίας, τυρείας, φατρίας και αποτειχίσεως» από την Εκκλησία (σ.σ.: ο όρος τυρεία προέρχεται από το ρήμα τυρεύω που είναι συνώνυμο του «τυρβάζω» και του «κυκάω» που σημαίνει «παράγω μπέρδεμα, σύγχυση, αναταραχή» και κατ΄ επέκταση η οργανώμένη με σκληρούς δεσμούς σύνδεση στασιαζομένων προσώπων εναντίον του επισκόπου τους. Επίσης η λέξη αποτείχιση έχει εκκλησιαστική σημασία και σημαίνει την έξοδο κάποιου από ένα περιχαρακωμένο χώρο). Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Νήφων παρουσίαζε επεκτατικές διαθέσεις αποστασίας, προχωρούσε σε διαρπαγή ενοριών και τις ιδιοτικοποιούνταν. Μιλούσε με ανώτατους κληρικούς της Αρχιεπισκοπής Αμερικής βάζοντας «πνευματικοπαίδια» του να μαζεύουν υπογραφές για να τον ανακηρύξουν νέο Αρχιεπίσκοπο των παλαιοημερολογιτών. Η ποινή που του επιβλήθηκε τότε ήταν η καθαίρεση και η απειλή του αναθεματισμού αν συνέχιζε τις ιερατικές πράξεις. Επειτα όμως από λίγο καιρό, προσχώρησε στις τάξεις του έτερου Αρχιεπισκόπου των παλαιομηρελογιτών Μακάριου Καβακίδη και χειροτονήθηκε από τον ίδιο «επίσκοπος Πειραιώς». Το 2006 τσακώθηκε με τον Καβακίδη και έφτιαξε το δικό του ανεξάρτητο «κρατίδιο» των εκατομμυρίων ευρώ, στους κόλπους των ΓΟΧ.
Μετά τη σύλληψή του, η Ιερά Σύνοδος των ΓΟΧ που τον είχε εκδιώξει το 1998 εξέφρασε με ανακοίνωσή της τη θλίψη της για τον καθαιρεθέντα κληρικό που «ακολουθεί ίδιαν οδό». Ολη αυτή η ιστορία, δείχνει τη διάβρωση και της εκκλησίας, όχι ότι προσωπικά ενδιαφέρομαι για την εκκλησία –διότι δηλώνω άθρησκος- αλλά διότι αυτή ακριβώς η διάβρωση δείχνει την κατάπτωση στην οποία έχουμε περιέλθει. Και δεν πρόκειται για «μεμονωμένο περιστατικό», αλλά σχεδόν για κανόνα!
Όταν η κακοποίηση ανηλίκων, η παιδεραστία, ο παράνομος πλουτισμός, οι ίντριγκες και οι συνωμοσίες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος μέσα στους κόλπους της εκκλησίας, τότε το πράγμα είναι πάρα πολύ σοβαρό. Δηλαδή τύφλα να΄ χει «Το όνομα του Ρόδου», καθώς υπάρχουν επιπλέον πληροφορίες που μιλούν για «μισογερμένες πόρτες, πίσω από τις οποίες κρυφοκοίταζαν μοναχοί που ηδονίζονταν από το θέαμα» και για «τσιλιαδόρους» για να μη γίνει γνωστή η όλη φάση…

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΙΑ ΜΟΙΡΑΣΜΑ...


(Henri Cartier Bresson, 1908-2004, Στιγμές)
ΣΗΜΕΡΑ νοιώθω λίγο ποιητής, λίγο φιλόσοφος, λίγο μόνος… Αλλωστε η νύχτα είναι κακός σύμβουλος – κι ας κάνει μερικούς από εμάς να αισθανόμαστε καλύτερα…
Σήμερα θέλω να αφιερώσω μερικές αράδες σε όλους τους bloggers, ίσως γιατί νοιώθω αλληλέγγυος σε ένα σύγχρονο κομμάτι ζωής, όπως αυτό…
Ακόμα, θέλω να τις αφιερώσω σε όσες αγάπες χάθηκαν για πάντα. Σε όσους έρωτες λησμονήθηκαν για να τους βρουν κάποιοι άλλοι. Σ΄ όλους εκείνους και εκείνες, που κατοικούν ακόμα σε ερείπια καπνισμένων αναμνήσεων, σε μαυρισμένους τοίχους από καπνούς τσιγάρων – μπορεί κι από χαμένα όνειρα. Σ΄ όσους λένε τους καημούς τους στη blogoσφαιρα, γνωρίζοντας πως δεν είναι μόνοι – όπως η απολαυστική Ιουστίνη Καρρά, ο άρτι ανανήψας από την ίωση Skroytzakos, ο έντονα προβληματισμένος giorgoskappa, ο ευαίσθητος mavrosgatos, η συνάδελφος koptoraptou, ο Odiporos που ξεκλέβει στιγμές ανάμεσα στα συνέδρια, το προβληματισμένο και σεμνό hamomilaki, η ποιητική thalassa – η Φαίδρα Φις και ο promitheas της με τις σουρεαλιστικές εικόνες, η ekfrasis της Κατερίνας και οι σκέψεις της καθώς κυνηγά το όνειρο, ο αγαπημένος μου Κώστας Βλουτής που παλεύει ακούραστα τη ζωή, η ομάδα των Ανεργων Δημοσιογράφων (που τώρα ξέρουν ότι πολλά έχουν να διδαχθούν από τη bloggo-σφαιρα), η νομικός Αθηνά Μαλαγαρδή και η «αρρώστια» της με την πολιτική, η… unisex ομάδα Hakis με τη φρέσκια φοιτητική ματιά της καθημερινότητας, ο φίλος και ιστορικός Παύλος Γιαννάκαινας πάντα… «κολλημένος» με την ιστορία, η αγαπημένη μου και ευαίσθητη ΚΙΡΚΗ, η Anastasia και η Pandora με Αρωμα Γυναίκας και τόσοι ακόμα που μου.. «τρώνε» δημιουργικά τις ώρες…. Ολοι εμείς, δηλαδή...
ΘΕΛΩ ακόμα να αφιερώσω αυτές τις αράδες σε όσες αγάπες χάθηκαν για πάντα, σ΄ όσους λησμονημένους έρωτες που κάποιοι άλλοι βρήκαν… Σ΄ εκείνους – κι εκείνες- που κατοικούν ακόμα σε ερείπια καπνισμένων τοίχων… Και σ΄ όσους επιδιώκουν την ατομική ευτυχία και –μάλλον- δεν την βρήκαν ακόμα, ας μην αφήσουν την απογοήτευση να τους συνεπάρει.
Κι ακόμα στη φίλη μου Φανή, που δεν είναι blogger αλλά μας παρακολουθεί όλους μας – κι έχει μυαλό ξυράφι.
ΣΕ ΟΣΟΥΣ blog-άρουν μέρα αλλά κυρίως νύχτα για την πάρτη τους, αποτυπώνοντας τις στιγμές τους, που θα μείνουν στην αιωνιότητα. Είναι κι αυτή μια μορφή τέχνης. Που φεύγει και ξανάρχεται μόλις νυχτώνει. Κι όπως το χειροκρότημα, ο έρωτας, η μάταιη κι αέναη ικανοποίηση – κρατούν μονάχα μια στιγμή, έτσι κι εμείς, κρατάμε μικρές ευτυχισμένες στιγμές που τις αναπολούμε. Κι ίσως αυτό να είναι το νόημα της ζωής: οι μικρές μας αναπολήσεις. Η προσπάθεια αποτύπωσης κάθε φορά και ΜΙΑΣ στιγμής. Καλύτερης ή χειρότερης - δεν έχει σημασία. Εκείνο που μετράει είναι η ΑΦΙΕΡΩΣΗ των δικών μας στιγμών σε όλους τους άλλους, καθένας μας με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Είναι πράγματι συναρπαστικό να βγάζουμε τα σώψυχά μας σε κοινή θέα. Δεν είναι άραγε αυτό μια μεγάλη ΣΤΙΓΜΗ – κάθε φορά; Δεν είναι αυτός ένας ΥΜΝΟΣ της αυτόνομης προσωπικότητας; Ιδιαίτερα, όταν καταλαβαίνεις ότι κάποιοι μοιράζονται μαζί σου τις σκέψεις σου, τις σχολιάζουν – ή όχι, τις διαβάζουν, σκέφτονται, συμμετέχουν καθένας με τον τρόπο του – ακόμα και ΔΙΑΦΩΝΩΝΤΑΣ…
ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΠΑ: σήμερα νοιώθω λίγο ποιητής, λίγο φιλόσοφος και λίγο μόνος. Γι αυτό παραληρώ, λέγοντας πως είναι πολύ ωραίο όλο αυτό να γενικευθεί τόσο, ώστε όλοι να έχουν πρόσβαση σε όλους. Και δεν πρόκειται για τη χυδαιότητα του BIG BROTHER πού καραδοκεί… Πρόκειται για εκείνο που ο Henri Cartie Bresson αποδεχόταν μέσα από τη διαίσθηση στην αποτύπωση της στιγμής, θεωρώντας ότι η επαναστατημένη στάση απέναντι σε κάθε κατεστημένο τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή, είναι αυτό που αξίζει να μας κάνει να ζούμε. Ο Bresson αφιερώθηκε στη φωτογραφία μια ολόκληρη ζωή, μέχρι τα 96 του που πέθανε. Κι έκλεισε τον κύκλο της ζωής του, αποτυπώνοντας ΣΤΙΓΜΕΣ που θα παραμείνουν αθάνατες.

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ "ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ"


H 20χρονη Omer Goldman. Φυλακισμένη απο την τελευταία τάξη του λυκείου μέχρι τα 21 της, κόρη υψηλόβαθμου αξιωματούχου της Μοσάντ, γιατί αρνείται τη στράτευση στον ισραηλινό στρατό.
Αφιερωμένο στη σημερινή Ημέρα της Γυναίκας, για να θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να είναι αυτή η μοναδική Ημέρα της Γυναίκας…
Αφιερωμένο επίσης στις 20χρονες Omer Goldman, Mia Tamarin και στην Sahar Vardi, ισραηλινές που αρνήθηκαν την στράτευση και φυλακίστηκαν από τις ισραηλινές αρχές. Και δεν είναι οι μόνες…
Παρατίθεται συνέντευξη της Goldman που έδωσε στην εκπομπή του Σωτήρη Δανέζη (24-2-2008) και μία επιστολή της στα αγγλικά (που δημοσιεύθηκε στις 12-8-2008 στο http://www.afterdowningstreet.org/node/38128 ) και η μετάφρασή της.

Η συνέντευξη:
-Πότε κλήθηκες να πας στο στρατό;
-Μετά την τελευταία τάξη στο λύκειο, πρέπει να καταταγείς στον Ισραηλινό στρατό. Εμείς (οι "Σμινίστιμ") πριν καταταγούμε στον στρατό συντάξαμε μια επιστολή προς την κυβέρνηση εξηγώντας γιατί δε θα συμμετάσχουμε ποτέ στον ισραηλινό στρατό, με αποτέλεσμα εννέα από εμάς να φυλακιστούμε κάμποσες φορές.Κλήθηκα να πάω στον στρατό στις 23 Σεπτεμβρίου. Αρνήθηκα γιατί ο ισραηλινός στρατός είναι το εκτελεστικό όργανο μιας πολύ βίαιης και παράνομης πολιτικής η οποία λέγεται «Κατοχή».Στην ουσία τώρα ο στρατός έχει υπό τον έλεγχό του πολίτες, Παλαιστίνιους, σε αυτά τα εδάφη. Καταστρέφει ζωές, δεν τους δίνει την ευκαιρία να προχωρήσουν, να έχουν το δικό τους κράτος.Σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, καταστρέφουν σπίτια, παίρνουν τη γη, προστατεύουν τους εποίκους. Και εγώ δε θα γίνω ποτέ μέρος αυτού του συστήματος, ακόμη και μικρό μέρος, που κάνει τέτοια εγκλήματα καθημερινά εναντίων ανθρώπων, των γειτόνων μου.
-Πώς σε αντιμετώπισαν οι φίλοι σου όταν έμαθαν για την απόφασή σου;
-Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι στρατιώτες. Πολλοί ήταν πολύ θυμωμένοι μαζί μου, γιατί (η πράξη μου) ήταν κάτι σαν καθρέπτης. Είπα πράγματα για τα οποία όχι μόνο διαφωνούσαν, αλλά δεν είχαν καν σκεφτεί. Ασκώ κριτική σε οποιονδήποτε πηγαίνει στον στρατό χωρίς να το σκεφτεί, να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει μια δυνατότητα να μην πας και ότι υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό.Οι περισσότεροι φίλοι μου δεν το είχαν καν σκεφτεί αυτό πριν πάνε στο στρατό. Απλά το κάνουν γιατί πρέπει. Γιατί σε όλη σου τη ζωή σου λένε ότι αυτό πρέπει να κάνεις. Και το είδαν σα μια προσωπική κριτική.Γιατί εγώ βγήκα στα ΜΜΕ και μίλησα ανοιχτά λέγοντας ότι η τυφλή υπακοή δεν είναι καλό πράγμα. Και ότι πρέπει να σκέφτεσαι πριν πράττεις.
-Η οικογένειά σου πως αντέδρασε σε αυτή σου την απόφαση;
-Η μητέρα μου με υποστήριξε γιατί κατάλαβε ότι αυτό που κάνω είναι σωστό και πολύ σημαντικό. Μου είπε πως δεν μπορείς να ξεφύγεις από την πίσω πόρτα. Πρέπει να το πεις δυνατά, να δεχτείς την ποινή και να παραμείνεις με τα πιστεύω σου.Ο πατέρας μου είναι εντελώς αντίθετος με τις απόψεις μου. Έχει σταματήσει να μου μιλάει.
-Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;
-Είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος του στρατού που εργαζόταν για τη μεγαλύτερη υπηρεσία κατασκοπείας στο Ισραήλ. Πολέμησε σε όλους τους πολέμους.
-Θύμωσες που δεν το δέχτηκε σε αντίθεση με τη μητέρα σου;
-Φυσικά. Εγώ τον αποδέχομαι. Δεν υπάρχει λόγος να σε ακυρώνουν ως άνθρωπο εξαιτίας των απόψεών σου. Είναι το ίδιο πράγμα για παράδειγμα όταν κάθομαι μαζί με «δεξιούς». Έχουμε ενδιαφέρουσες συζητήσεις διότι έχουν κάτι να πουν.Μου είναι δύσκολο να καθίσω μαζί με έναν έφηβο τον οποίο δεν τον νοιάζει τίποτα.Προτιμώ να συζητώ με ανθρώπους ακόμη και με αντίθετες απόψεις από εμένα γιατί είναι ενδιαφέρον και ξέρετε υπάρχει ένα όριο, υπάρχει το άτομο και υπάρχουν οι απόψεις του. Και αν δεν είναι ρατσιστής ή βίαιος, δεν υπάρχει λόγος να τον ακυρώσεις επειδή εμμένει στις απόψεις του.
-Πόσο δύσκολη ήταν η λήψη της απόφασης να αρνηθείς;
-Καθόλου δύσκολη. Γιατί όταν βλέπεις, καταλαβαίνεις. Τι άλλο να σκεφτόμουν; Όταν πας στα Κατεχόμενα, όταν πας στη Δυτική Όχθη και δεις πώς ζει ο κόσμος εκεί και δεις τι κάνουν εκεί οι στρατιώτες ή ακόμα κι όταν βλέπεις τις ειδήσεις, π.χ. μετά τον δεύτερο πόλεμο στον Λίβανο.Φυσικά και δε θα το κάνεις. Φυσικά και δε θα βομβαρδίσεις μια πόλη. Δε θα το κάνεις.
-Μπορείς να μου περιγράψεις ποιο ήταν το περιστατικό που σε έκανε να αλλάξεις γνώμη;
-Μετά το δεύτερο πόλεμο στο Λίβανο αποφάσισα ότι δε θα πάω στο στρατό. Αφότου είδα ότι ο Ισραηλινός στρατός βομβάρδισε χωριά με πολύ επικίνδυνα μη συμβατικά όπλα, κάνοντας από την άλλη τη Χεζμπολάχ πιο δυνατή.Και συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει κάποια λύση με αυτές τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, είπα ότι δε θα καταταγώ. Έπειτα επισκέφθηκα τα Κατεχόμενα, ένα χωριό που λέγεται Σούφα. Και οι στρατιώτες άρχισαν να μου ρίχνουν.
-Τι έγινε εκεί;
-Πραγματοποιούσαμε μια διαδήλωση εκεί με μια οργάνωση που λέγεται «Πολεμιστές για την Ειρήνη», εναντίον ενός σημείου ελέγχου το οποίο είχε τοποθετήσει ο στρατός στη μέση του χωριού απλά για να παρενοχλεί τους κατοίκους του χωριού. Και όταν προσπαθήσαμε να το καταστρέψουμε επειδή ήταν παράνομο και δεν υπήρχε καμία δικαιολογία για εκείνο το σημείο ελέγχου, οι στρατιώτες άρχισαν να μας ρίχνουν σαν τρελοί. Με δακρυγόνα, με πλαστικές σφαίρες, με χειροβομβίδες κρότου, τα πάντα.Άρχισα να τρέχω και δεν καταλάβαινα Τι σκέφτονται; Είναι δημοκρατικό να διαδηλώνεις. Το να μιλάς ανοιχτά, υποτίθεται ότι είμαστε δημοκρατική χώρα.Είναι πολύ δύσκολο το να συνειδητοποιείς ότι η χώρα στην οποία ζεις δεν είναι μια δημοκρατική χώρα και ότι η ελευθερία λόγου δίνεται μόνο σε όσους προτιμά η κυβέρνηση.
-Ένιωσες ότι ήσουν στην λάθος πλευρά; Ως μια ισραηλινή που έχει απέναντί της ισραηλινούς;
-Ένιωσα ότι δεν υπήρχαν πλευρές πια. Τα πάντα ήταν τόσο μπερδεμένα, δεν καταλάβαινα. Μετά από λίγο κατάλαβα ότι οι δύο πλευρές δεν είναι οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι, είναι οι αθώοι και αυτοί που τους βλάπτουν και τους τραυματίζουν.Οι βίαιοι, που είναι η Χαμάς κι ο ισραηλινός στρατός και οι αθώοι άνθρωποι, στη Σντερότ και στη Γάζα τώρα. Αυτές είναι οι πλευρές. Η πλευρά που πλήττεται και η πλευρά που πλήττει.
-Πότε έμαθες πως θα πας στη φυλακή και τι έγινε μετά;
-Ήταν η μέρα στρατολόγησης μου και όταν αρνείσαι να στρατολογηθείς, καταδικάζεσαι σε φυλάκιση, είναι ξεκάθαρο. Στη δίκη ήταν ένας πολύ υψηλόβαθμος στρατηγός και μου μιλούσε σχετικά με την αλλαγή του συστήματος εκ των έσω και πως πρέπει να φέρεσαι καλά στους ανθρώπους στα σημεία ελέγχου. Κι εγώ του είπα πως δε θα έπρεπε να υπάρχουν σημεία ελέγχου, δεν έχει σημασία αν είσαι ευγενικός ή όχι αν παρόλα αυτά δεν αφήνεις ένα παιδί να περάσει.Μου μίλησε για περίπου 10 λεπτά, για το να αλλάξεις το σύστημα από μέσα. Και μετά μου είπε «δεν ανήκεις στη φυλακή και δε θέλω να σε στείλω εκεί».Του είπα «τότε μη μου μιλάς για την αλλαγή του συστήματος από μέσα, γιατί είσαι ένας πολύ σημαντικός στρατηγός και με δικάζεις ενάντια στη θέληση σου». Και μετά μου είπε «ΟΚ, 21 μέρες».
-Πως νιώθεις βιώνοντας τα τωρινά γεγονότα στη Γάζα;
-Φοβάμαι, φοβάμαι γιατί τα εγκλήματα πολέμου έγιναν στο όνομα μου, για τη δική μου χώρα από τους φίλους μου. Και φοβάμαι πως οι άνθρωποι εκεί θα νομίζουν πως υποστηρίζω αυτού του είδους την επιχείρηση και αν όχι, γιατί δεν το σταμάτησα.Αλλά δεν υπάρχει δημοκρατία, δεν έχουμε πραγματική δύναμη εδώ.Έκανα μια συνέντευξη για μια ραδιοφωνική εκπομπή της Καλιφόρνιας και με συνέδεσαν τηλεφωνικά με έναν άνθρωπο από τη Γάζα που μόλις είχε χάσει την οικογένεια του και το μόνο που μπορούσα να πω ήταν «συγνώμη», αν και αρνήθηκα, αν και αντιστάθηκα σε αυτό τον πόλεμο, κάθε μέρα διαδήλωνα εναντίον του αν και στάλθηκα στην φυλακή για την άρνηση μου.Το μόνο που μπορούσα να πω ήταν «συγνώμη, λυπάμαι πολύ», γιατί ένιωσα πως το έκαναν εκ μέρους μου κι αυτό είναι κάτι στο οποίο είμαι απόλυτα εναντίον.

Η επιστολή της Ομερ:
I first went to prison on September 23 and served 35 days. I am lucky, after 2 times in jail, I got a medical discharge, but I'm the only one. By the time you read this, many of my friends will be in prison too: in for three weeks, out for one, and then back in, over and over, until they are 21. The reason? We refuse to do military service for the Israeli army because of the occupation.
I grew up with the army. My father was deputy head of Mossad and I saw my sister, who is eight years older than me, do her military service. As a young girl, I wanted to be a soldier. The military was such a part of my life that I never even questioned it.
Earlier this year, I went to a peace demonstration in Palestine. I had always been told that the Israeli army was there to defend me, but during that demonstration Israeli soldiers opened fire on me and my friends with rubber bullets and tear-gas grenades. I was shocked and scared. I saw the truth. I saw the reality. I saw for the first time that the most dangerous thing in Palestine is the Israeli soldiers, the very people who are supposed to be on my side.
When I came back to Israel, I knew I had changed. And so, I have joined with a number of other young people who are refusing to serve - they call us the Shministim. On December 18th, we are holding a Day of Action in Israel, and we are determined to show Israelis and the world that there is wide support for stopping a culture of war. Will you join us? Please, tell your loved ones to sign a letter. That's all it takes.
Many have asked me about what it was like for me during this time. Of course I got scared while in prison. But also, it's frightening that my country is the way that it is, locking up young people who are against violence and war. And I worry that what I am doing may damage my future. It's hard to go from being a free girl who can decide things for herself -- what to wear, who to see, what to eat -- and then go back to having every minute of the day time-tabled.
Last time I was out of prison, I went to see my dad. We tried not to talk politics. He cares about me as his daughter, that I am suffering, but he doesn't want to hear my views. He never came to visit me in prison. I think it was too hard for him to see me in there. He is an army man.
I suppose, actually, we have similar characters. We both fight for what we believe in.
I understand from our friends at Jewish Voice for Peace that you are also someone who fights for what you believe in. Believe in me. Believe in Omer Goldman. Believe in the Shministim.
Thank you,
Omer GoldmanTel-Aviv, Israel

Και η μετάφραση της επιστολής:
«Πρωτοπήγα φυλακή, στις 23 Σεπτεμβρίου και έκατσα 35 μέρες. Είμαι τυχερή, μετά από δύο φορές στη φυλακή, που πήρα ιατρική απαλλαγή, αλλά είμαι η μόνη. Την ώρα που θα διαβάζετε αυτό, πολλοί από τους φίλους μου θα βρίσκονται στη φυλακή, τέσσερις εβδομάδες μέσα, μία έξω και πίσω ξανά και ξανά μέχρι τα 21. Ο λόγος; Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τον Ισραηλινό στρατό, λόγω της Κατοχής. Μεγάλωσα με το στρατό. Ο πατέρας μου ήταν στέλεχος της Μοσάντ και η αδελφή μου, οκτώ χρόνια μεγαλύτερη από εμένα, υπηρέτησε την στρατιωτική της θητεία. Σαν νεαρή κοπέλα, ήθελα να είμαι στρατιώτης. Ο στρατός ήταν μέρος της ζωής μου, ώστε ποτέ δεν αναρωτήθηκα. Νωρίτερα φέτος, πήγα σε μια ειρηνική διαδήλωση στην Παλαιστίνη. Πάντοτε μου έλεγαν ότι ο ισραηλινός στρατός βρισκόταν εκεί για να με υπερασπιστεί, αλλά στη διάρκεια της διαδήλωσης άνοιξαν πυρ εναντίον μου και εναντίον των φίλων μου, με πλαστικές σφαίρες και χειροβομβίδες δακρυγόνων. Επαθα σοκ και φοβήθηκα. Είδα την αλήθεια, την πραγματικότητα. Είδα για πρώτη φορά, ότι το πιο επικίνδυνο πράγμα στην Παλαιστίνη είναι οι ισραηλινοί στρατιώτες, οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι έπρεπε να βρίσκονται στο πλευρό μου. Οταν γύρισα πίσω στο Ισραήλ, γνώριζα ότι είχα αλλάξει. Και έτσι, μαζί με άλλους ακόμα που αρνούνται την στράτευση, μας ονομάζουν Shministim. Η 18η Δεκεμβρίου, ήταν μια Ημέρα Δράσης στο Ισραήλ, για να δείξουμε στους Ισραηλινούς και στον κόσμο ότι υπάρχει ευρεία υποστήριξη για τον τερματισμό μιας «πολεμικής κουλτούρας». Είστε μαζί μας; Πείτε στους γνωστούς σας να υπογράψουν μια επιστολή. Αυτό είναι όλο. Πολλοί με ρώτησαν πώς ήταν για μένα τα πράγματα όλο αυτό το διάστημα. Ασφαλώς ήμουν φοβισμένη στη φυλακή. Αλλά επίσης τρομακτικό είναι η χώρα μου να είναι όπως είναι, φυλακίζοντας νέους ανθρώπους που είναι κατά της βίας και του πολέμου. Και ανησυχώ, γιατί αυτό που κάνω μπορεί να έχει επίπτωση στο μέλλον μου. Είναι δύσκολο να γίνω ελεύθερη κοπέλα, που μπορεί να αποφασίσει ελεύθερα για τον εαυτό της, τι θα φορέσει, ποιόν θα δει, τι θα φάει και μετά ξανά πίσω να διαφεντεύουν κάθε λεπτό του χρόνου μου. Την τελευταία φορά που ήμουν έξω από τη φυλακή, πήγα να δω τον πατέρα μου. Προσπαθήσαμε να μη μιλήσουμε για πολιτική. Ενδιαφέρεται γιατί είμαι κόρη του, γιατί υποφέρω, αλλά δεν ενδιαφέρεται καθόλου να ακούσω τη δική μου άποψη. Ποτέ δεν ήρθε να με δει στη φυλακή. Νομίζω ότι ήταν πολύ δύσκολο γι αυτόν να με δει εκεί μέσα. Είναι άνθρωπος του στρατού. Υποθέτω, όμως, ότι έχουμε παρόμοιο χαρακτήρα. Και οι δύο αγωνιζόμαστε για τα πιστεύω μας. Καταλαβαίνω από τους φίλους μου, από τις Εβραϊκές Φωνές για την Ειρήνη, ότι είσαι κι εσύ κάποιος που αγωνίζεται γι αυτό που πιστεύει. Πίστεψε σε μένα. Πίστεψε στην Ομερ Γκόλντμαν. Πίστεψε στους Shministim. Ευχαριστώ, Ομερ Γκόλντμαν. Τελ Αβιβ, Ισραήλ.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

ΟΙ ΑΒΑΝΤΑΔΟΡΟΙ


(Diego Velazquez, Ο νεροκουβαλητής της Σεβίλης, 1623, λάδι σε καμβά, 106,7 Χ 81 εκ.)
Η λέξη αβάντα είναι κυρίως όρος χαρτοπαικτικός. Προέρχεται εκ του ιταλικού avanti (: εμπρός) – μπορεί όμως και από το τουρκικό avanta (: κέρδος). Και εννοείται το «κέρδος με όχι καθαρό τρόπο» (Χάρη Πάτση, Επίτομο Λεξικό Δημοτικής). Ο αβανταδόρος, είναι «υπάλληλος σε χαρτοπαίγνιο που παίζει για λογαριασμό της επιχείρησης που δουλεύει, με σκοπό να συγκεντρώσει παίκτες». Και το αβαντάρισμα, είναι η πλειοδότηση, η προσφορά μεγαλύτερης τιμής. Η λέξη αυτή, αν και ξενικής προέλευσης, στη χώρα μας κατέχει ιδιάζουσα θέση, χωρίς αυτό βεβαίως να αποκλείει και το γεγονός ότι και σε άλλες χώρες μπορεί να χρησιμοποιηθεί, για τους ίδιους πάντοτε λόγους. Η λέξη αυτή, που πολιτογραφήθηκε στην ελληνική «αργκό», χρησιμοποιείται πλέον ευρέως και στην πολιτική.
Αβάντα 1η: Για παράδειγμα ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, μέτρησε τα δικά του κουκιά, έκανε τους δικούς του υπολογισμούς και αποφάσισε να αβαντάρει τον Καραμανλή. Η πλάκα είναι ότι την αβάντα του «αρχηγού» δεν συμμερίζονται πολλά στελέχη του κόμματός του. Ο Καρατζαφέρης, λοιπόν, συναίνεσε κατά των πρόωρων εκλογών υποστηρίζοντας ότι «από ένα μεγάλο άλμα στο κενό, προτιμώ ένα σταθερό βήμα στη λογική και η λογική υπαγορεύει να βρούμε κοινούς τρόπους να βγούμε από την κρίση». Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ λέει ακόμα ότι «όταν έχουμε μια δεσπόζουσα οικονομική κρίση και μία υποβόσκουσα κοινωνική κρίση, δεν νομίζω ότι το πιο βατό για να εξέλθουμε από την κρίση είναι να δημιουργήσουμε πολιτικό ζήτημα». Αλλά ο κ. Καρατζαφέρης ξεχνά κάτι πολύ σημαντικό. Ότι το μπάχαλο που έχει γίνει δεν το δημιούργησε ο ελληνικός λαός, αλλά η κυβέρνηση αυτή που ζητά τη συναίνεση.
Αβάντα 2η: Μία ανεξάρτητη εμπειρογνώμων των Ηνωμένων Εθνών, η Γκέι Μακ Ντούγκαλ, αβαντάρει τα Σκόπια αλλά και την Τουρκία, καθώς επιχειρηματολογεί για ύπαρξη «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα, που μιλάει τη «μακεδονική» γλώσσα και είναι αντικείμενο διακρίσεων και καταπίεσης από τις ελληνικές αρχές. Κι επιπλέον κάνει λόγο και για «τουρκική» μειονότητα στη Θράκη, ζητώντας από την Ελλάδα να σταματήσει να αμφισβητεί την ύπαρξη «μακεδονικής και τουρκικής μειονότητας στην επικράτειά της και να εστιάσει στην προστασία του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού». Η Μακ Ντούγκαλ θα παρουσιάσει επίσημα την έκθεσή της στην έδρα του ΟΗΕ στη Γενεύη την ερχόμενη Τρίτη 10 Μαρτίου, κατά τη συζήτηση που θα γίνει στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εκεί θα βρίσκεται και ο μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας μας, πρέσβης Φραγκίσκος Βέρρος, που θα παρουσιάσει τις ελληνικές θέσεις, αντικρούοντας την επιχειρηματολογία της εμπειρογνώμονος. Την ίδια στιγμή, πολλά άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι και Ρομά, δήλωσαν στην Μακ Ντούγκαλ ότι υφίστανται πιέσεις ώστε να μιλούν και να σπουδάζουν τουρκικά, αντί για πομακικά και να δηλώνουν Τούρκοι. Αρκετά μέλη της κοινότητας των Πομάκων και της κοινότητας των Ρομά δήλωσαν ότι υφίστανται δυσμενή διακριτική μεταχείριση, όταν δεν αυτοπροσδιορίζονται σαν Τούρκοι. Και η Μακ Ντούγκαλ συνεχίζει ακάθεκτη. «Στις δεκαετίες του 1920 και 1930 με νόμους αντικαταστάθηκαν όλα τα μη ελληνικά ονόματα του μακεδονικού πληθυσμού. Παρ΄ όλα αυτά, η μακεδονική κοινότητα χρησιμοποιεί ακόμη τα παραδοσιακά ονόματα και ζητά την αποκατάστασή τους και επίσημη χρήση διπλής ονομασίας. Για παράδειγμα Φλώρινα/Λερίν». Η ειδική εμπειρογνώμων αναφέρει επίσης για τους Ρομά, ότι «είναι θύματα δυσμενούς μεταχείρισης στην Ελλάδα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη». Ότι πολλά παιδιά Ρομά υφίστανται ρατσιστική συμπεριφορά στο σχολείο ή δεν τα δέχονται καθόλου. Η Γκέι Μακ Ντούγκαλ επισκέφθηκε τη χώρα μας την περίοδο 8-16 Σεπτεμβρίου 2008. Και αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην 26λιδη έκθεσή της, στην «εθνοτική ταυτότητα στην περιοχή της Φλώρινας». Οι δηλώσεις αυτές, αβαντάρουν όπως είναι φυσικό και φορτίζουν ακόμα περισσότερο το ήδη τεταμένο κλίμα στις σχέσεις της Ελλάδας με τα Σκόπια, με δεδομένο και το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός του κρατιδίου Νίκολα Γκρουέφσκι έχει καταφέρει να εντάξει το θέμα της αναγνώρισης «μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας» στις διαπραγματεύσεις για την ονομασία, ενώ δεν έχει διστάσει να ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει την ύπαρξη «μακεδονικής μειονότητας» και να επιστρέψει την ελληνική ιθαγένεια σε εκδιωχθέντες «σλαβομακεδόνες». Η συγκεκριμένη κυρία, δεν κάνει άλλο από το να μετατρέπει σε άλλοθι και εργαλείο τους μηχανισμούς προστασίας και ενδυνάμωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιχειρώντας συνειδητά (για τους δικούς της λόγους…) να τους εκμεταλλευθούν για την προώθηση δικών τους σκοπιμοτήτων στο επίπεδο των διακρατικών σχέσεων. Να, λοιπόν, η αβάντα. Διότι για να αναγνωρίσεις μια γλώσσα πρέπει αυτή η γλώσσα να υφίσταται. Τι σημαίνει «μακεδονική» γλώσσα; Μα είναι σλάβικη. Και δεν έχει καμία σχέση με την μακεδονική – ελληνική. Αλλωστε οι Σλάβοι είναι λαός πολύ μεταγενέστερος των Μακεδόνων. Τελεία και παύλα. Οσο για την έκθεση αυτή, που συμπλέει με τις Σκοπιανές θέσεις, δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι περιέχει σκοπιμότητες.
Αβάντα 3η (που όμως δεν έπιασε…): Εισαγγελέας πήγε στην Ακρόπολη, έπειτα από απαίτηση του εφόρου Ακρόπολης Αλέξανδρου Μάντη. Ο λόγος; Οι απεργιακές κινητοποιήσεις και ο αποκλεισμός του αρχαιολογικού χώρου από τους συμβασιούχους. Που σύμφωνα με τον κ. Μάντη κρατούν «σε ομηρία την Ακρόπολη» και «πλήττεται η χώρα διεθνώς». Ο εισαγγελέας, όμως, έκρινε ότι δεν υπήρχε λόγος να κληθεί και ότι «την άλλη φορά φωνάξτε αστυνομικές δυνάμεις…». Ο δε υπουργός Πολιτισμού απηύθυνε έκκληση από τη Βουλή στους συμβασιούχους του ΥΠΠΟ να βάλουν τέλος στις κινητοποιήσεις. Αντί να βρει ΛΥΣΗ. Η πλάκα με την όλη αυτή υπόθεση, είναι ότι με την κατάργηση του «ειδικού λογαριασμού» του ΥΠΠΟ, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να πληρωθούν, ενώ τα λεφτά υπάρχουν! Και ποιος είναι υπεύθυνος για να επιλύσει το ΝΟΜΙΚΟ θέμα; Το θέμα λοιπόν είναι η «μη αβάντα του εισαγγελέα» και η αβάντα του Σαμαρά προς την κυβέρνηση – αφού είναι υπουργός της.
Αβάντα 4η: Την ώρα που οι Τούρκοι κάνουν περατζάδες πάνω από τα ελληνικά νησιά (και όχι μόνο τα νησιά), η κυβέρνηση αποστράτευσε ικανούς αξιωματικούς και από τους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων διαχωρίζοντας έτσι «τους δικούς μας» από «τους άλλους», τους «κακούς από τους καλούς», τους «δεξιούς από τα αριστερά μιάσματα», προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα «ομοιόμορφο» στράτευμα υπερσυντηρητικών, κατευθυνόμενων από το κυβερνών κόμμα. Ικανότατοι αξιωματικοί αποστρατεύθηκαν, ενώ άλλοι επιβραβεύτηκαν κι ας θεωρούνται υπεύθυνοι για την απώλεια πυρομαχικών στον Εβρο (σύμφωνα με ερώτηση 19 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που κατατέθηκε στη Βουλή). Αβάντα, στους… Τούρκους;
Αβάντα 5η: Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν που θα υποβληθεί στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στις 19-20 Μαρτίου, ένας στους πέντε Ελληνες το 2007 βρισκόταν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αν και οι μετανάστες στην Ελλάδα εμφανίζουν ελαφρώς χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας από τους Ελληνες, πλήττονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την φτώχεια, κυρίως λόγω της αδήλωτης ή και της ανασφάλιστης εργασίας που παρέχουν. Η δε Ελλάδα εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό (7,5%) των πολιτών που πληρώνουν από την τσέπη τους την ιατρική τους περίθαλψη και τούτο παρά τη «λειτουργία» Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Κοινότητα, είναι 6,2%. Εδώ η αβάντα δρα αρνητικά για την Ελλάδα γενικότερα, και ειδικότερα για την παρούσα κυβέρνηση.
Η αβάντα, λοιπόν, βρίσκεται σε κάθε μας βήμα και σε κάθε έκφραση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Εχει γίνει ένα με την καθημερινότητά μας, και αποτελεί φαινόμενο διεθνές, παρά τα γεγονός ότι υπάρχουν «διαβαθμίσεις απαιτήσεων». Δηλαδή, από τον μικροαβανταδόρο χαρτοπαίκτη, μέχρι τον μικροπολιτικό αβανταδόρο, τον αβανταδόρο των ΜΜΕ και τον μεγαλοαβανταδόρο των διεθνών οργανισμών, η νοοτροπία και το ζητούμενο παραμένουν τα ίδια: το κέρδος (οικονομικό, πολιτικό κλπ.)


Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Ο ΑΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ


(Φρανθίσκο ντε Θουρμπαράν, Ο Αμνός του Θεού, περ.1635-40, ελαιογρ. σε μουσαμά 38Χ62)
Η Ελλάδα βάλλεται στο εσωτερικό της, αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως από την ίδια της τη στάση, που είναι στάση αδράνειας. Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης είναι είτε χαλαρές, είτε ανύπαρκτες. Στο εσωτερικό της χώρας, ο πρωθυπουργός ζητά «λευκές επιταγές» και συναίνεση από τα κόμματα, πράγμα που όλοι απορρίπτουν, γιατί δεν μπορούν να συναινέσουν σε μέτρα που θα πέσουν και πάλι στα κεφάλια των μισθωτών, των συνταξιούχων, των νέων εργαζόμενων. Πώς θα αναλάβουν αυτοί την ευθύνη, στο όνομα της όποιας συναίνεσης; Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι ολόκληρος ο ελληνικός λαός πρέπει να σφίξει το ζωνάρι (κι άλλο…), αλλά όχι οι «μεγάλοι». Θεωρεί ότι ο λαός μπορεί να «ξεζουμιστεί» για να αντληθούν τα απαραίτητα κονδύλια, αλλά όχι και οι μεγαλόσχημοι, όχι οι τραπεζίτες, στους οποίους προσφέρονται απλόχερα 28 δις ευρώ.
Αλλά και στα ελληνοτουρκικά δεν πάμε καλά. Παραβιάσεις στον εθνικό εναέριο χώρο πάνω από τους Φούρνους χθες, παραβιάσεις και πάνω από το Αγαθονήσι σήμερα, από τουρκικά F-16. Μία από τα ίδια, θα πείτε. Αλλά το πράγμα είναι πιο… περίπλοκο. Η κυβέρνηση αυτή αποκρύπτει ειδήσεις από τους πολίτες της. Γιατί δεν θέλει ενημερωμένους πολίτες. Όπως, για παράδειγμα, το περιστατικό που απέκρυψε (περνώντας το ως «ήσσονος» σημασίας) της 29ης Ιανουαρίου (και το μάθαμε από την τουρκική «Χουριέτ»)! Στην τελευταία τακτική συνάντηση των πρεσβευτών των χωρών – μελών της Ε.Ε. στην Αγκυρα, ο αντιπρόσωπος της Ε.Ε. Μάρκ Πιερίνι παρουσίασε στους πρεσβευτές ένα φάκελο σχετικό με το περιεχόμενο της ομιλίας του για τις ευρωτουρκικές σχέσεις, στον οποίο περιλαμβανόταν και ένας χάρτης που ούτε λίγο ούτε πολύ εμφάνιζε τα Δωδεκάνησα, τη Σάμο, τη Χίο και τη Μυτιλήνη ως τουρκικά νησιά! Ο Ελληνας πρέσβης στην Αγκυρα Φώτης Ξύδας (Μυτιληνιός στην καταγωγή), όπως ήταν φυσικό διαμαρτυρήθηκε έντονα, με αποτέλεσμα ο Πιερίνι να ζητήσει συγνώμη για την «αβλεψία» και να αποσύρει τους χάρτες. Διπλωματικές πηγές υποστηρίζουν ότι επρόκειτο απλώς για «τεχνικό θέμα» και «γραφειοκρατικό λάθος». Το ερώτημα, όμως, που παραμένει αναπάντητο, είναι το πώς έγινε ένα τέτοιο «σφάλμα» που συνιστά παραχάραξη κοινοτικού εγγράφου και ποιος είναι υπεύθυνος γι αυτό. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ζητάει εξηγήσεις για το θέμα, αλλά και το αποκρύπτει ακόμα και σήμερα…
Κι όλα αυτά, ενώ η Τουρκία σχεδιάζει το δεύτερο 15νθήμερο του Μαρτίου στο Αιγαίο άσκηση με την επωνυμία «Ηγεμών», έχοντας προσκαλέσει σε συμμετοχή τις ΗΠΑ, Βρετανία, Βέλγιο και Ολλανδία, που αν δεχτούν την πρόσκληση, θα είναι σαν να υιοθετούν τις αξιώσεις της Αγκυρας στο Αιγαίο και εμμέσως να τις νομιμοποιούν. Και είναι γνωστό ότι η τουρκική άσκηση αμφισβητεί σε κάθε φάση της και από ένα κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας (εύρος του εθνικού εναέριου χώρου, όρια του FIR Αθηνών, περιοχή έρευνας και διάσωσης). Το ότι η άσκηση αυτή μπορεί να αποτελεί απάντηση στην ελληνική άσκηση «Τολμηρός Τοξότης», που είχε θεωρηθεί επιτυχία λόγω του ότι σε αυτήν είχε συμπεριληφθεί ο Αγιος Ευστράτιος, τον οποίο η τουρκική πλευρά εξακολουθεί να θεωρεί αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, δεν υποβιβάζει την αξία των αμφισβητήσεων της Αγκυρας, ούτε αποτελεί «δικαιολογία».
Θα πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι η στάση της Τουρκίας που παραμένει «σταθερή» σε όλες τις διεκδικήσεις της, προκαλεί αντιδράσεις ακόμα και στο εσωτερικό της! Την ίδια ώρα που εμείς στην ουσία κάνουμε χαβαλέ. Ηδη η αγγλόφωνη «Χουριέτ» αναφέρει σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της ότι ο χρόνος πλέον πιέζει την Τουρκία προκειμένου να επιδείξει πρόοδο στο Κυπριακό, ενόψει της αξιολόγησης της ευρωπαϊκής πορείας της τον ερχόμενο Νοέμβριο. Η δε «Τζουμχουριέτ» δημοσιεύει ομιλία του Σουηδού υπουργού Εξωτερικών Μπίλτ (και γνωστού υποστηρικτή των τουρκικών θέσεων), ενώπιον του σουηδικού κοινοβουλίου, στην οποία υποστηρίζει ότι η λύση του Κυπριακού θα επιδράσει καθοριστικά στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και θα βελτιώσει και τον συντονισμό των δραστηριοτήτων ΝΑΤΟ-Ε.Ε.
Δηλαδή όλοι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει με την Τουρκία, εκτός από εμάς που πάμε λάου-λάου μη τυχόν και θιγούν οι γείτονες…