Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ: Ο ΕΥΚΟΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ
Σήμερα, οι εργαζόμενοι εκείνων των επιχειρήσεων, βρίσκονται στο δρόμο και ζητούν τα δεδουλευμένα τους! Αλλά η σαπίλα έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο, οδηγώντας σε μαρασμό την ελληνική κοινωνία. Το «σύστημα» έγινε ακόμα πιο επικίνδυνο.
Η περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, της καθαρίστριας που δέχτηκε δολοφονική επίθεση και έχασε το μάτι της από κάποιους που της πέταξαν βιτριόλι στο πρόσωπο, δείχνει την κατάντια αυτών που μας κυβερνούν. Το μαφιόζικο χτύπημα είχε στόχο τον παραδειγματισμό των συναδέλφων της Κούνεβα, που με μαεστρία πέρασε στα ψιλά, αφού επελέγη η στιγμή που τα ΜΜΕ ήταν στραμμένα στον «επαναπροσδιορισμό» σε… εξοστρακισμό, της δολοφονίας του μικρού Αλέξη.
Αλλά, συνενοχή υπάρχει από πολλούς στην ανοχή αυτών των λαμόγιων. Και να πώς: Κάποια λαμόγια, λοιπόν, άνοιξαν μια επιχείρηση με αντικείμενο την υπενοικίαση εργατών σε άλλες εταιρείες – οι περισσότεροι από τους οποίους, όπως και η Κούνεβα, μετανάστες. Ποιοι παίρνουν το «πακέτο» αυτό; Μα οι δημόσιες επιχειρήσεις, όπως στην περίπτωση της Κούνεβα ο ΗΣΑΠ. Γιατί το παίρνουν; Γιατι το «πακέτο» είναι φθηνό. Και γιατί είναι φθηνό; Γιατί απλούστατα η εταιρεία εκμίσθωσης εργατών, καταληστεύει τους εργαζόμενούς της. Πώς; Προσλαμβάνοντας αποκλειστικά μετανάστες με πράσινη κάρτα, ώστε να μη μπορούν να μιλήσουν με τον φόβο της απέλασης… Αν μιλήσουν; Το παράδειγμα της Κούνεβα, λειτουργεί αποτρεπτικά… Η Κωνσταντίνα Κούνεβα (της οποίας η μητέρα είχε απολυθεί από την ίδια εταιρεία αλλά και η ίδια μετατέθηκε στο Μαρούσι) μια εβδομάδα πριν της βγάλουν το μάτι διεκδικούσε –προσωπικά αλλά και ως γ.γ. της Παναττικής Ενωσης Καθαριστών και Οικιακού Προσωπικού- την καταβολή ολόκληρου του δώρου Χριστουγέννων αλλά και την υπογραφή λευκών συμβάσεων (που δεν γνωρίζουν πώς συμπληρώνονται στη συνέχεια), εργασία έξι ωρών αλλά πληρωμή για 4,5 (ώστε να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες εβδομαδιαίως και αναγκαστεί το αφεντικό να τους εντάξει στα βαρέα). Την Κούνεβα δεν την ήθελαν νεκρή – θα το είχαν πράξει άλλωστε. Την ήθελαν ζωντανή προς παραδειγματισμό των υπολοίπων και την επέλεξαν γιατί ήταν μετανάστρια και μάχιμη συνδικαλίστρια.
Το πράγμα πέρασε στα ψιλά. Συνένοχοι όλοι αυτοί που το αποσιώπησαν, αλλά και ο ΗΣΑΠ που δέχτηκε αυτή την κατάσταση. Συνένοχοι και όλοι όσοι ανέχονται την ύπαρξη παρακρατικών επιχειρήσεων, γιατί όσο σιωπούν, η γενιά των 700άρηδων γίνεται καθεστώς, τα λαμόγια πληθαίνουν, οι απολυμένοι είναι χιλιάδες, οι μετανάστες εξαθλιώνονται, συλλαμβάνονται και κρατούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτή είναι η δημοκρατία που οραματίζεστε; Να δούμε, εσείς οι πολιτικοί που ενδιαφέρεστε για τα κοινά, θα θυμηθείτε να πείτε μια κουβέντα στο ανήλικο παιδί της Κούνεβα, αν μη τι άλλο ποιος είναι ο ένοχος, όταν έρθει η ώρα να σκυλεύσετε την ψήφο μας;
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ
Τα αποτελέσματα: Διάστημα παραμονής στο δρόμο 23,5% έως 5 χρόνια, 23% πάνω από 5 χρόνια, 19,1% έως ένα χρόνο, 18,6% έως έξι μήνες και 15,8% έως δύο χρόνια. Επίπεδο εκπαίδευσης 33,3% έχουν βγάλει το δημοτικό, 23,5% το λύκειο, 23% το γυμνάσιο, 10,9% έχουν πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ και 9,3% είναι αναλφάβητοι.
Οι λόγοι για τους οποίους έμειναν χωρίς στέγη ήταν 50,3% λόγω οικονομικών προβλημάτων και χαμηλού εισοδήματος, 46,4% λόγω ανεργίας, 35,4% λόγω ανεπαρκούς στήριξης από την οικογένεια, 16,6% λόγω διαζυγίου ή χωρισμού και 13,3% λόγω χρήσης ναρκωτικών ή αλκοόλ.
Ακόμα, το 42% έχουν παιδιά (κατά μέσο όρο δύο) αλλά δεν ζουν μαζί τους, δύο στους τρεις όμως λένε ότι έχουν επικοινωνία με τα παιδιά τους. Οι εκτιμήσεις είναι ότι οι άστεγοι πανελλαδικά πλησιάζουν τους 20.000, που ζουν είτε στο δρόμο, είτε σε ξενώνες για περιορισμένο διάστημα! Το ακόμα πιο ανατριχιαστικό στην περίπτωση, είναι το ότι η έρευνα αυτή αφορά το έτος 2006… Κι όπως καταλαβαίνετε, σήμερα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Τα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε έχουν ενδιαφέρον. Ο «σύγχρονος» άστεγος δεν είναι μοναχικός, είναι εγγράμματος (ενώ ένας στους 10 έχει πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ), έχει παιδιά με τα οποία επικοινωνεί και αναγκάστηκε να μείνει στο δρόμο γιατί καταστράφηκε οικονομικά από δάνεια, κάρτες, ανεργία…. Οι οικογένειές τους δεν τους στήριξαν και μόνον περίπου ένας στους δέκα είναι χρήστης ναρκωτικών ή αλκοολικός.
Πρόκειται δηλαδή για ανθρώπους της «διπλανής πόρτας». Που κατέληξαν απόκληροι της κοινωνίας, σωστά ανθρώπινα ερείπια, που χτυπήθηκαν αλύπητα από τις δυσκολίες της ζωής και δεν κατάφεραν να το ξεπεράσουν. Ζουν σαν σκιές ανάμεσά μας, σε πάρκα και πεζόδρομους, σε εγκαταλελειμμένα σπίτια ή εσοχές διαφόρων κτιρίων για να προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες. Κι όταν δεν αντέχουν άλλο, αυτοτραυματίζονται ή κάνουν κάποια αξιόποινη πράξη (για να περάσουν μια «άνετη» νύχτα στο… νοσοκομείο ή το κρατητήριο)! Και καμιά φορά αλληλοσκοτώνονται για μια «θέση στο παγκάκι», όπως συνέβη λίγες μέρες πριν στον Πειραιά!
Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε, ρε καθίκια;
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΤΗ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ;
O ΚΗΠΟΥΡΟΣ ΜΟΥ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ...
ΕΦΥΓΕ Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΪΟΥ
Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο, που εστίαζε στους οικονομικούς και κοινωνικούς θεσμούς του Βυζαντίου και στην ιστορία των γυναικών και της οικογένειας. Έργα της, μεταξύ άλλων, η «Οικονομική Ιστορία του Βυζαντίου, από τον 7ο ως τον 15ο αιώνα», «Η αγροτική κοινωνία στην ύστερη βυζαντινή εποχή» βασισμένο σε απογραφές των περιουσιακών στοιχείων λαϊκών και εκκλησιαστικών γαιοκτημόνων. Είχε παντρευτεί τον πρώην πρόεδρο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Σταύρο Θωμαδάκη και έχει ένα γιο.
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
ΣΤΑ "ΨΙΛΑ"....
Παραδεχτείτε οτι κάνατε... πατάτα, πράγμα που άρχισαν να βλέπουν ακόμα και μέσα στο ίδιο σας το κόμμα. Στελέχη δικά σας προβληματίζονται έντονα για την στάση σας με τους κουκουλοφόρους και τους καραγκιόζηδες που αυτοαποκαλούνται αντιεξουσιαστές (οι πραγματικοί αντιεξουσιαστές λυπούνται για τις ζημιές που προκλήθηκαν σε μαγαζιά τα περισσότερα απο τα οποία είναι καταχρεωμένα, άλλωστε το απέδειξαν με την κίνησή τους να ανοίξουν λογαριασμό σε... αστική τράπεζα για να μαζευτούν χρήματα για ένα περίπτερο που καταστράφηκε στη Θεσσαλονίκη).
Τις μπαρούφες που είπατε, δεν τις άκουσαν μόνο η Παπαρήγα και ο Καρατζαφέρης, αλλά και στελέχη δικά σας. Διαφορετικά, τι λόγο είχε η παρέμβαση του ιστορικού ηγέτη του χώρου, του Λεωνίδα Κύρκου αν όχι να σας επαναφέρει στην τάξη; Οχι βέβαια οτι θα ίδρωνε τ΄ αυτί σας. Αλλά ό,τι δεν κατάφερε ο Λεωνίδας Κύρκος, το κατάφεραν οι δημοσκοπήσεις που έδειξαν πτώση των ποσοστών....
*Τα δε τηλεοπτικά κανάλια και οι υπεύθυνοί τους, βρίσκονταν στην κοσμάρα τους. Την ώρα που ο Τάσσος Παπαδόπουλος κηδευόταν, στην Αθήνα δύο τηλεοπτικά κανάλια έδειχναν σε απευθείας μετάδοση την κηδεία του Μπάμπη Λαζαρίδη! Πέρα απο κάθε λογική...
*Και για νά΄ χουμε καλό ρώτημα: πού είναι εκείνα τα 28 δις, ΟΕΟ; Οι επιχειρηματίες βαρέθηκαν τη συζήτηση για το περιβόητο πακέτο. Οι αιτήσεις δανεισμού απορρίπτονται με καταιγιστική συχνότητα, το κόστος του δανεισμού αυξάνεται με απροκάλυπτους εκβιασμούς των τραπεζών, οι επιχειρήσεις βουλιάζουν, οι ακάλυπτες επιταγές αυξήθηκαν κατά 160% απο πέρυσι τον ίδιο καιρό, και τα Χριστούγεννα απέχουν πια τρεις μέρες!
*Οι μόνοι που θα πάρουν στα σίγουρα χριστουγεννιάτικο μποναμά, φαίνεται πως είναι το καρτέλ των διυλιστηρίων και οι εταιρείες χονδρεμπόριου καυσίμων. Κι αυτό, χάρις στον Φώλια. Που πριν μερικές μέρες ενσωμάτωσε τα περισσότερα αιτήματα των χονδρέμπορων στην απόφασή του, που σαφώς είναι αντίθετη με εκείνη της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Ετσι, τα διυλιστήρια μπορούν ανενόχλητα να διαμορφώνουν τις τελικές τιμές διυλιστηρίου, ενω οι χονδρέμποροι (οι γνωστές μεγαλοεταιρείες που ελέγχουν ολόκληρο σχεδόν το χονδρεμπόριο) παίρνουν άδεια απο το υπουργείο να μην γράφουν στις υφιστάμενες συμβάσεις με τους πρατηριούχους τις εκπτώσεις που χορηγούν, όπως ζητούσε η Επιτροπή, αλλά και να δίνουν εκπτώσεις εκεί που θέλουν και σε όποιο ποσοστό θέλουν. Ετσι εξυγιαίνεται η αγορά, κύριε Φώλια; Να αναθέσεις με απόφασή σου σε ιδιωτική εταιρεία (που θα επιλεγεί σύντομα με διαγωνισμό και έναντι αμοιβής 400.000 ευρώ) αρμοδιότητες υπερυπουργείου; Γιατί περί τι άλλου πρόκειται, όταν θα μελετά και θα εισηγείται στο υπουργείο Ανάπτυξης θέματα αρμοδιότητας του υπουργείου Οικονομικών, του υπουργείου Μεταφορών και της Επιτροπής Ανταγωνισμού; Ντροπή!
*Α, και πού΄ σαι Θέμο. Μια και ακούγεται οτι θέλεις να κόψεις τον ομφάλιο λώρο απο το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και να ανοίξεις δική σου εφημερίδα, έχε υπόψη σου οτι υπάρχουν και άνεργοι δημοσιογράφοι... Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε...
*Στην "Ελευθεροτυπία" κλήθηκαν, λέει, τα στελέχη να περικόψουν τους μισθούς τους. Το 75% της "Χρυσής Ευκαιρίας" πουλήθηκε στη Global Finance και κάποιος που αναρωτήθηκε τι έγιναν τα λεφτά αυτά, πήρε την απάντηση οτι πάνε σε αποπληρωμή δανείων... Ετσι, μπορεί άνετα να (αυτο)περικόψει τον μισθό του χωρίς τύψεις!
*Αλλά προβλήματα έχει και η Εκκλησία. Φημολογείται οτι θα προχωρήσει σε απολύσεις προσωπικού (μετά τις γιορτές) για να μειώσει τα... περιττά έξοδα! Οικονομική δυσπραγία γαρ, λόγω του σκανδάλου Εφραίμ!
ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ: ΟΔΕΥΟΥΝ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ...
Διαβάζω σήμερα στο ΠΑΡΟΝ, δημοσίευμα με τίτλο "Κατάρρευση κυκλοφοριών". Η ανατριχιαστική αναφορά για την πανελλαδική κυκλοφορία της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ με 39.800 φύλλα (στην Αθήνα ήταν 23.740 φύλλα), της "Ελευθεροτυπίας" 34.250 φύλλα και του "Ελεύθερου Τύπου" 29.960 φύλλα δείχνει το επίπεδο και την κατάντια των "παραδοσιακών" εφημερίδων. Το ΠΑΡΟΝ δίνει την εξήγηση οτι οι κυκλοφορίες οφείλονται στην αναξιοπιστία των ΜΜΕ και στο οτι ο κόσμος θεωρεί πλέον οτι δεν γράφουν την αλήθεια αλλά αυτά που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Και είναι σωστό. Φταίνει επίσης το οτι οι εφημερίδες δεν έχουν φροντίσει να ανανεωθούν, δεν μπορούν να ξεπεράσουν την τηλεόραση με κάποιο "αντίπαλο δέος" και ο αναγνώστης δεν έχει να μάθει τίποτα περισσότερο απο αυτά που ακούει απο την πληθώρα των ραδιοφωνικών σταθμών και απο τα δελτία των τηλεοπτικών καναλιών.
Η δημοσιογραφία έχει τα χάλια της. Γιατί αν δεν τα είχε, δεν θα γινόταν προσπάθειες εξαγοράς των αναγνωστών με... χάντρες.
Φταίνε ένα σωρό πράγματα. Οι δεκάδες δημοσιογραφικές σχολές που κάθε χρόνο "παράγουν" χιλιάδες "δημοσιογράφους" χωρίς καμία ουσιαστικά υποδομή, η "νιρβάνα" στην οποία έχει περιπέσει τα τελευταία χρόνια η ΕΣΗΕΑ με το σαφώς αντιδημοκρατικό καταστατικό, η ανεργία που μαστίζει τον κλάδο κλπ. κλπ.
Το κακό δεν είναι μόνο, το οτι οι οι εφημερίδες "όπως έστρωσαν κοιμούνται", το κακό είναι οτι οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι μοιάζουν να μην κάνουν απολύτως τίποτε για να αντιστρέψουν αυτό το κλίμα, παίζοντας το παιχνίδι των αφεντικών τους. Δημοσιογράφοι της τελευταίας δεκαετίας, έχουν ήδη αρχίσει να καταλαβαίνουν οτι (άθελά τους;) έπαιξαν το παιχνίδι των αφεντικών λειτουργώντας ως "ομάδες πίεσης" και σήμερα υπόκεινται και οι ίδιοι τις συνέπειες. Αλλά και οι παλαιότεροι λειτούργησαν -και λειτουργούν- ως αφεντικά αφού στις σχολές όπου οι ίδιοι διδάσκουν εξακολουθούν να πηγαίνουν οι νέοι που πιστεύουν ακόμα στη ρομαντική άποψη οτι η δημοσιογραφία είνα λειτούργημα....
Με τις υγείες όλων μας...
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008
ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ
Πέμπτη μέρα και τα επεισόδια δεν έχουν λήξει, σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Και την ίδια στιγμή, ο Κούγιας δήλωσε ότι επρόκειτο για εξοστρακισμό της σφαίρας και όχι για ευθεία βολή.
Οι πολίτες γνωρίζουν κάτι πολύ συγκεκριμένο: ένας μαλάκας μπάτσος έβγαλε το πιστόλι και πυροβόλησε. Το αν εξοστρακίστηκε ή όχι η σφαίρα, δεν αφορά κανέναν. Σημασία έχει ότι έβγαλε πιστόλι σε ένα παιδί και το τραγικό αποτέλεσμα που προκάλεσε.
Απο το 1980 μέχρι σήμερα, υπάρχουν 18 νεκροί -νέα παιδιά όλα- και ένας παράλυτος για όλη του τη ζωή, όλοι απο σφαίρες αστυνομικών ή απο σύνθλιψη κρανίου απο γκλόμπ!
Και στην ιστορία αυτή, υπήρχε η... εναλλαγή της εξουσίας ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Το 1980 κυβέρνηση ήταν η ΝΔ (2 νεκροί). Το 1985, με ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση 3 νεκροί. Επί Οικουμενικής (1990) 1 νεκρός. Το 1993 (ΝΔ) 1 νεκρός. Απο το 1994 έως το 2003 (ΠΑΣΟΚ) 10 νεκροί και ένας νεαρός παράλυτος. Το 2008 (ΝΔ) 1 νεκρός. Οι νεκροί δεν έχουν χρώμα και σημασία δεν έχει ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση. Σημασία έχει ότι η εξουσία έχει πάντα το ίδιο ΜΑΥΡΟ χρώμα. Και, θα το πω, δυστυχώς, οι περισσότεροι από τους ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ που μας κυβερνάνε, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν, έζησαν τη γενιά του Πολυτεχνείου… Είναι αυτοί που βολεύτηκαν. Άραγε είναι ήσυχοι με την συνείδησή τους;
Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι όλα αυτά είναι σημάδια μιας αλλαγής. Μιας μεγάλης αλλαγής που έρχεται. Τα παιδιά, κουκουλοφόροι ή όχι, έχουν συνειδητοποιήσει ότι το μέλλον τους είναι υποθηκευμένο απο εκείνους που κάποτε κόπτονταν για την δημοκρατία και που σήμερα την έχουν γράψει στα παλαιά τους τα παπούτσια. Μπορεί να μην έχουμε ένα Πολυτεχνείο σήμερα, έχουμε όμως ανάλογα φαινόμενα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι οι λόγοι που προκάλεσαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν υπάρχουν πλέον. Δηλαδή, δεν έχουμε δικτατορία.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία, είναι το ότι επιτέλους κάποιοι σηκώθηκαν από τους καναπέδες και βγήκαν στους δρόμους. Ο,τι δεν κατάφεραν τα κόμματα, γιατί δεν είναι σε θέση να πείσουν, το έκαναν όσοι το αποφάσισαν από μόνοι τους. Γιατί αναγνώρισαν την ματαιότητα των σπουδών τους. Γιατί αναγνώρισαν ότι παίρνοντας τα πτυχία τους, το μόνο που θα μπορέσουν να καταφέρουν είναι 600-700 ευρώ. Γιατί αναγνώρισαν ότι η κυβέρνηση, κόντρα σε όλα όσα συμβαίνουν, μοιάζει να τα αγνοεί και περνά αντιλαϊκούς νόμους για την παιδεία.
Επιχειρώντας να εξισώσει τα δημόσια πανεπιστήμια με τα ιδιωτικά. Όποιος έχει λεφτά, μπορεί να εξισωθεί με κάποιον που έλιωσε από το διάβασμα σε ένα δημόσιο ΑΕΙ.
Και κάτι ακόμα. Η δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα, ότι οι κουκουλοφόροι εκτελούν εντολές, είναι ολίγον ακατανόητη. Δηλαδή μας λέει ότι προϋποθέτει κάποιο σχέδιο. Τελικά, ας μας πει η ίδια η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Αρκετές παπαριές έχουμε ακούσει μέχρι τώρα. Αν έχει κάποιες συγκεκριμένες πληροφορίες, οποιοσδήποτε, ας βγει να τις πει ΔΗΜΟΣΙΑ.
Κανείς δεν αντιλέγει ότι ανάμεσα στους κουκουλοφόρους μπορεί να υπάρχουν και κακοποιά στοιχεία. Εκείνοι που έκαναν τις λεηλασίες και το πλιάτσικο. Στην αναμπουμπούλα, ο λύκος χαίρεται, άλλωστε. Κανείς δεν αντιλέγει, επίσης, ότι και κάποια ακροδεξιά στοιχεία μπορεί να μπήκαν στο χορό για τους δικούς τους λόγους. Αλλά πολλοί φόρεσαν κουκούλες γιατί φοβούνται μήπως η συμμετοχή τους έχει συνέπειες στη δουλειά τους. Είναι όμως πάρα πολλοί και εκείνοι που δεν φόρεσαν κουκούλες. Οι περισσότεροι μαθητές. Δεκαπεντάχρονα και δεκαεξάχρονα παιδιά. Όχι, δεν ήταν χαβαλές, όχι δεν ήταν απλοί χουλιγκάνοι, αυτό το κατάλαβαν οι πάντες. Η τραγική δολοφονία του μικρού Αλέξη υπήρξε μόνον η αφορμή. Προϋπήρξε η σωρεία απανωτών σκανδάλων. Λέτε να μην έχουν άποψη οι μαθητές για όλα αυτά;
Η αιτία, λοιπόν, είναι πολύ παλαιότερη. Και έχει συσσωρευθεί. Άλλωστε, οι κουκουλοφόροι που πάντα υπήρχαν, δεν μπορεί να είναι πάντα οι ίδιοι, για παράδειγμα τα τελευταία 28 χρόνια...
Επρόκειτο για μια έκρηξη οργής, που παρόλα αυτά κρατά πέντε μέρες τώρα, όπως έγινε στη Γαλλία με αφορμή την δολοφονία ενός μετανάστη. Η κοινωνία κρατούσε μέσα της όλα όσα την βασάνιζαν χρόνια τώρα, και κάποια στιγμή υπήρξε το ξέσπασμα.
Θα κλείσω με το εξής: Άκουγα από την εκπομπή του Χαρδαβέλλα χθες το βράδι, τη δήλωση του παραιτηθέντος πρύτανη του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κήττα. Ο λόγος, όπως εξήγησε, που παραιτήθηκε ήταν το ότι έχασε την επαφή με τους φοιτητές του. «Κάποτε το αμφιθέατρο ήταν γεμάτο και οι φοιτητές συμμετείχαν. Είχαμε διάλογο», είπε. Αυτό είναι το μήνυμα που μπορεί να δοθεί σε όλους από αυτόν τον άνθρωπο. Που δεν είναι κάποιος τυχαίος. Πρύτανης ήταν. Και ήταν ο μόνος που είχε την παρρησία να παραιτηθεί. Αντί να παραιτηθεί στη θέση του σύσσωμη η κυβέρνηση!
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
ΑΘΗΝΑ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ
Το παιδί αυτό, δεν ήταν "αναρχικός". Ηταν ένας μαθητής που είχε πάει σε έναν φίλο του που γιόρταζε.
Ποιός θα παρηγορήσει αυτούς τους γονείς, τώρα που έχασαν το παιδί τους; Ο Παυλόπουλος, μήπως, με τις δηλώσεις που έκανε περί "παραδειγματικής τιμωρίας" των ενόχων; Κανείς δεν μπορεί να φέρει πίσω το παιδί αυτό. Ενα παιδί ήταν. Ενας έφηβος που ακόμα δεν είχε βγει στον δικό του αγώνα για τη ζωή. Δεν πρόλαβε να μάθει τίποτα. Ενας αλήτης, κακούργος, που κάποιοι τον ονόμασαν αστυνομικό, του έκοψε το νήμα της -τόσο μικρής- ζωής του!
΄Η μήπως ο πρωθυπουργός αυτής της έρημης χώρας, μπορεί να κάνει κάτι; Α, όχι, ο δικός μας πρωθυπουργός είναι υπεράνω όλων αυτών. Δεν κάνει τον κόπο να κατέβει απο το βάθρο του. Δεν κάνει καν το -αυτονόητο- να ΠΑΕΙ να πει μια κουβέντα παρηγοριάς στους γονείς.
Λυπούμαι. Που αυτή η χώρα δεν πρόκειται ποτέ να βγει απο τέλμα της. Λυπούμαι γιατί κι εγώ είμαι πατέρας και η οργή μου ξεχειλίζει. Λυπούμαι γιατί χάθηκε τόσο άδικα ένα παιδί.