ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΡΖΑΪ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

Ο παραλογισμός της εξουσίας σε μια χώρα, μπορεί να ξεπεράσει τα όρια, όταν η συναίνεση μεγάλης μερίδας πολιτών της χώρας αυτής εμφανίζεται να συναινεί στον παραλογισμό αυτόν. Ο λόγος για το Αφγανιστάν, εκεί όπου το παράλογο εμπλέκεται με τον φονταμενταλιστικό φανατισμό, που είναι ικανός να μετατρέψει μια καθ΄ όλα σεβαστή θρησκεία σε ανατριχιαστικό καθημερινό συμβάν και μια χώρα σε περίγελω. Το Αφγανιστάν μοιάζει να έχει ακόμα πολύ δρόμο για τον εκδημοκρατισμό του.
Ο νόμος του Χαμίντ Καρζάι, που πέρασε σιωπηλά (δημοσιεύθηκε στις 27 Ιουλίου στην εφημερίδα της κυβέρνησης), αφορά τις γυναίκες της σιιτικής μειονότητας. Σύμφωνα με αυτόν, αν μια γυναίκα αρνηθεί απο τον σύζυγό της την σεξουαλική επαφή όταν εκείνος το θελήσει, τότε εκείνος έχει το δικαίωμα να πάψει να της παρέχει οποιαδήποτε υλική υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένης και της τροφής. Δηλαδή μπορεί να την αφήσει νηστική!
Πρόκειται για "εξελιγμένη" εκδοχή ενός άλλου νόμου που ψηφίστηκε απο το αφγανικό κοινοβούλιο τον περασμένο Μάρτιο, υπογράφηκε απο τον Καρζάι αλλά δεν τέθηκε σε ισχύ, λόγω των αντιδράσεων που προκάλεσε στα κράτη που τον υποστηρίζουν αλλά και στην διεθνή κοινή γνώμη. Ο νόμος εκείνος νομιμοποιούσε στην ουσία την οικογενειακή βία, καθώς υποχρέωνε τις γυναίκες να έρχονται σε σεξουαλική επαφή με τον σύζυγό τους κάθε τέσσερις ημέρες, έστω κι αν εκείνη δεν συναινούσε. Νομιμοποιούσε, δηλαδή, τον συζυγικό βιασμό.
Ο "εξελιγμένος" νόμος, εκτός από την στέρηση της υλικής υποστήριξης, ορίζει ότι τα παιδιά τίθενται πάντα υπο την κηδεμονία του πατέρα ή του παππού, ενω οι γυναίκες πρέπει να ζητούν άδεια απο τον σύζυγό τους για να εργαστούν. Ενας βιαστής, δε, μπορεί να αποφύγει κάθε δίωξη, αν καταβάλει το "χρήμα αίματος" στη γυναίκα που υπέστη τον βιασμό!..
Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδικάζουν τον νόμο, λέγοντας παράλληλα ότι πρόκειται για ένα "κόλπο" του Χαρζάι, προκειμένου να κερδίσει ψηφοφόρους ενόψει των προεδρικών εκλογών της 20ής Αυγούστου, στις οποίες είναι υποψήφιος.
Οπως και νάχει, όμως, το όλο θέμα αποτελεί πρόκληση προς κάθε δημοκρατική κοινωνία και -κυρίως- αποτελεί βάναυση προσβολή στο πρόσωπο κάθε γυναίκας με πρόσχημα το Ισλάμ, που άλλωστε δεν έχει καμία σχέση με τις πρακτικές αυτές.