Ο τρόμος είναι ζωγραφισμένος στα μάτια των παιδιών της Γάζας. Των παιδιών που δεν φταίνε σε τίποτα να πληρώνουν το βαρύ τίμημα της πολιτικής που κάποιοι επιλέγουν.
Το τίμημα για μια καινούργια πατρίδα, εξακολουθεί να είναι βαρύ. Και τα αθώα παιδικά μάτια, κοιτούν με τρόμο όλη αυτή την φρίκη που μέσα της αναγκαστικά ζουν.
Οι βομβαρδισμοί με τους σχεδόν 400 μέχρι στιγμής νεκρούς και τους εκατοντάδες τραυματίες και ακρωτηριασμένους, δεν αποτελούν τη λύση.
Οι Ισραηλινοί είναι βέβαιο, όπως είναι γνωστό εδώ και χρόνια, ότι πίσω δεν πρόκειται να κάνουν. Τα αντίποινα είναι στο αίμα τους... Και το μόνο που έχουν καταφέρει μέχρι τώρα, στο όνομα της ασφάλειας των πολιτών τους, είναι να ξεσηκώσουν την διεθνή κατακραυγή.
Κι απο την άλλη μεριά, οι μαχητές της Χαμάς, έχουν επιλέξει ένα μονοπάτι που επίσης δεν οδηγεί πουθενά. Οσο ένοχοι είναι οι Ισραηλινοί για τα εγκλήματα που διαπράττουν, άλλο τόσο είναι υπεύθυνοι και οι της Χαμάς, γιατί τα εγκλήματα δεν έχουν χρώμα...
Μόνη λύση η διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών. Χωρίς εξτρεμιστικές κορώνες που αναμφίβολα οδηγούν στον θάνατο - εκατέρωθεν. Διαπραγμάτευση πάνω στην ουσία του προβλήματος. Και το πρόβλημα είναι αυτό: οι ισραηλινοί πρέπει να καταλάβουν οτι το Παλαιστινιακό θα επιλυθεί μόνο με τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαισινιακού κράτους. Είτε τους αρέσει, είτε όχι. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Και πρέπει να κάνουν τα αδύνατα δυνατά, για να μπορέσουν οι δύο λαοί να συμβιώσουν ειρηνικά. Η δολοφονία αθώων παιδιών δεν είναι σίγουρα η λύση.
Και όσο το αίμα αθώων τρέχει, είναι όλοι συνυπεύθυνοι για την όλη κατάσταση.
Το 2009 δεν μπήκε με τους καλύτερους οιωνούς. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να πιέσει με όλες της τις δυνάμεις για να τελειώσει αυτή η ιστορία επιτέλους, έπειτα απο τόσα χρόνια σπαραγμού. Ολοι έχουν δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή. Ολοι θέλουν να ζήσουν ειρηνικά. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να μάθουν τι είναι διάλογος. Ο διάλογος δεν γίνεται με τα όπλα.
Για να πάψουν τα αθώα παιδιά μάτια να είναι δακρυσμένα...