ΟΧΙ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ - ΚΑΝΤΕ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΣΠΥΡΙΑ!

(Mέμος Μακρής, Μνημείο για τα θύματα του Μαουτχάουζεν)

Στο ίδιο έργο θεατές, είμαστε εμείς οι παλαιότεροι. Εχουν κλείσει μαγαζιά και μαγαζιά… Θύματα κι εμείς, πολλές φορές. Χρόνια ολόκληρα το ίδιο έργο παίζεται από διαφορετικούς εργοδοτικούς θιάσους στις πλάτες μας. Χρόνια ολόκληρα οι εργαζόμενοι αποτελούν τα θύματα της αδηφάγου πολιτικής των media και πληρώνουν τα σπασμένα. Και χρόνια ολόκληρα η ΕΣΗΕΑ μυξοκλαίει για λίγο, κι έπειτα οι μεγαλο-συνδικαλιστές συνεχίζουν στις… υπόλοιπες δουλειές τους. Και το πράγμα ξεχνιέται. Όπως θα ξεχαστεί κι αυτό. Όπως θα χειραγωγηθεί κι αυτό…

Κάποιοι από αυτούς που σήμερα και οι ίδιοι βιώνουν την τυχάρπαστη εργοδοτική μανία, ήταν οι ίδιοι που χθες αδιαφορούσαν για τους άνεργους συναδέλφους τους. Που κανείς δεν τους βοήθησε. Και πολύ περισσότερο, αυτό το πράγμα που λέγεται ΕΣΗΕΑ. Τώρα, που το μεγάλο ντόμινο έκανε την αρχή, και το πράγμα είναι τόσο μαζικό, δύσκολα θα σταματήσει η κατρακύλα.

Σε λίγο καιρό, οι μεγαλοσυνάδελφοι θα βρουν τον τρόπο τους. Και θα κάνουν πάλι τα ίδια. Όπως τα έκαναν και στο παρελθόν και τα κατάφεραν μια χαρά… Αδιαφορώντας για όλα πέρα από τον εαυτούλη τους.

Το χειρότερο, όμως, είναι τα παιχνίδια που έχουν παιχτεί και παίζονται στην πλάτη των εργαζόμενων δημοσιογράφων. Από την εργοδοσία, από την ΕΣΗΕΑ και από τους διευθυντές – κολλητούς της εργοδοσίας.

Συνάδελφοι συμπαραστέκομαι, αλλά είμαι απαισιόδοξος, γιατί φως στον ορίζοντα δεν βλέπω. Το μπάχαλο που όλοι βιώνουμε, έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Οσοι δεν φιλήσουν κατουρημένες ποδιές και όσοι δεν προσκυνήσουν, θα βρεθούν να ψάχνονται για δουλειά, μαζί με τους υπόλοιπους ανέργους. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Μόνη λύση, όσο απίθανη κι αν φαίνεται, όσο δύσκολη και αν είναι, η δημιουργία ενός φύλλου έξω από συνδικαλισμό, έξω από εξαρτήσεις, από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, με εναλλασσόμενη διεύθυνση. Για την δημοσιογραφία - όχι για την κονόμα. Ενός τραστ τύπου, με εφημερίδα, ραδιόφωνο και portal και –κυρίως- με ΑΛΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ και ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ από αυτή που χρόνια τώρα τροφοδοτεί τα λιμνάζοντα νερά της δημοσιογραφίας. Με συμμετοχή των άνεργων δημοσιογράφων (που έχουν κάνει το δικό τους blog - άραγε γιατί), των πειραϊκών συντακτών (που έχουν κι αυτοί κάνει το ίδιο), όσων θέλουν να συμμετάσχουν και με τη στήριξη ανθρώπων που επιθυμούν να δουν και να προωθήσουν (και οικονομικά) μιαν άλλη ΑΠΟΨΗ στην δημοσιογραφία. Κάντε τους να βγάλουν σπυριά. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα δούμε πάλι το ίδιο έργο: λίγα δάκρυα, μερικά ευχολόγια (από τους συνδικαλιστές) και ΦΤΟΥ από την αρχή… Μέχρι να ξεφτιλιστούμε κι άλλο και να κυλήσουμε πιο κάτω (αν υπάρχει πιο κάτω…)