ΚΑΦΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Τα χαμόγελα τέλος... Τουλάχιστον για τους εργαζόμενου του "Ελεύθερου Τύπου" και του City.

Κάτω, η "πατάτα" στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, που δείχνει τον τρόπο που γράφονται οι εφημερίδες, ειδικά οι κυριακάτικες, αρκετές μέρες πριν κυκλοφορήσουν... Χρειάζεται αλλαγή φιλοσοφίας. Αυτό είναι βέβαιο.

Είναι πάντοτε λυπηρό όταν μια εφημερίδα κλείνει. Όχι μόνο γιατί αφήνει εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο, αλλά και διότι αποτελεί ένα συνολικότερο πλήγμα στην πληροφόρηση. Ετσι, μια ιστορική εφημερίδα της δεκαετίας του ΄80, ο «Ελεύθερος Τύπος», έκλεισε. Οι επιλογές της Γιάννας Αγγελοπούλου, είναι φανερό πως ήταν λανθασμένες. Η δαπάνη 70 εκατομμυρίων ευρώ, στο χρονικό διάστημα που λειτούργησε, κατέδειξε ότι δεν αρκούν ένα «λίφτινγκ» στο κασέ, ούτε κάποια ηχηρά και ακριβοπληρωμένα ονόματα και μετάκληση designers από το εξωτερικό για να κάνουν την «υπέρβαση», όταν αυτή δεν συνοδεύεται από αλλαγή φιλοσοφίας. Το ίδιο συνέβη και με τον ραδιοσταθμό του City, που δεν έδωσε κάτι καινούργιο στον χώρο των ερτζιανών.

Ολοι, λίγο πολύ, γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του ελληνικού τύπου. Ο ελληνικός τύπος, εκτός του ότι δεν σηκώνει τόσες εφημερίδες, πάσχει επίσης από το «σύνδρομο των προσφορών» που τα τελευταία χρόνια συνέβαλαν αποφασιστικά στην απαξίωση του κλάδου και στην μετατροπή του σε εμπόρευμα. Οι αναγνώστες, άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι η πληροφόρηση μέσα από τις εφημερίδες αποτελεί ένα μονόδρομο που αδυνατεί να εξελιχθεί.

Από την άλλη πλευρά, φαινόμενα όπως τα 83 συνολικά εκατομμύρια που δόθηκαν από την κρατική διαφήμιση στις εφημερίδες, με τρόπο περίεργο, είναι ένα ακόμα θέμα που ουδείς μπορεί να εξηγήσει… Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα (σύμφωνα με στοιχεία της Media Services): η εφημερίδα ΧΩΡΑ της Κυριακής (με κυκλοφορία 1955 φύλλα) πήρε από κρατική διαφήμιση 2,6 εκατ. ευρώ! Αλλά, 2,6 εκατ. ευρώ πήρε και ο «Τύπος της Κυριακής» με κυκλοφορία 90.669 φύλλα! Η δε City Press πήρε κάπου 6 εκατ. ευρώ, με κυκλοφορία… αδιευκρίνιστη και φιγουράρει πρώτη στη λίστα της κρατικής διαφημιστικής δαπάνης! Ξεπερνώντας δηλαδή το ΒΗΜΑ, το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κλπ.

Κι ακόμα, είναι πρόσφατη (χθεσινή) η «πατάτα» (που όμως είναι ασυγχώρητη), με τη δημοσίευση από το έγκριτο ΒΗΜΑ μία μέρα μετά τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, του… «ρεπορτάζ» για τις συνομιλίες στην Αθήνα μεταξύ Καραμανλή και Ερντογάν (που όμως δεν έγιναν γιατί απλούστατα ο Ερντογάν δεν ήρθε στην Ελλάδα)! ΄Η το άρθρο του Μ. Στυλιανού στο ΠΑΡΟΝ της ίδιας μέρας (σελ. 10) με τίτλο «Ο Σουλτάνος στην Ακρόπολη» όπου αναφέρεται ότι «… πραγματοποιεί από χθες επίσημη επίσκεψη στην πρωτεύουσα της δυτικής αυτοκρατορίας του, στο Γιουνανιστάν, για να επιθεωρήσει το νέο Μουσείο της Ακρόπολης και για να γνωστοποιήσει στους υποτακτικούς τη λίστα των επιθυμιών του»! Τι για πράκτορες της τουρκικής ΜΙΤ γράφει, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς…

Μέσα λοιπόν από όλα αυτά και τόσα άλλα καθημερινά, ο ελληνικός τύπος απαξιώνεται στα μάτια του κόσμου και οι δημοσιογράφοι συμμετέχουν σε αυτή την τακτική (αυτό)απαξίωσής τους. Το να βγαίνει τώρα η ΕΣΗΕΑ, αυτό το ανύπαρκτο σωματείο, με την πρόθεση να… παρέμβει με προαναγγελλόμενες γενικές συνελεύσεις, μόνο με κροκοδείλια δάκρυα μοιάζει.