Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Ο BLOGGER KAI TO ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ



(Φρανθίσκο Χοσέ ντε Γκόγια υ Λουθιέντες, Ο Κρόνος καταβροχθίζει ένα απο τα παιδιά του, 1821-23 ελαιογραφία σε τοίχο, μεταφερμένη σε μουσαμά, 146Χ83)

Τα blogs άρχισαν να ενοχλούν. Κυρίως τα ειδησεογραφικά. Γιατί η «πίτα» κόβεται σε περισσότερα κομμάτια. Και το χειρότερο: χωρίς πληρωμή!
Ο Μάκης Κουρής μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής, άλλωστε γι αυτό είμαι και αναγνώστης της εφημερίδας του (το πολύ καλό «ΠΑΡΟΝ» που εκδίδεται κάθε Κυριακή).
Το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας, όμως, με έβαλε σε σκέψεις. Αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα, στη… σφαγή που γίνεται ανάμεσα σε bloggers (υπερτονίζοντάς τες με τον τρόπο αυτόν), ενώ παράλληλα εδώ και καιρό (αλλά και στο τελευταίο φύλλο) καταφέρεται πάλι εναντίον του ανώνυμου blogging. Ανεξάρτητα από το αν έχουν ή δεν έχουν σημασία οι επισημάνσεις της εφημερίδας για το κάθε θέμα της επιμέρους «σφαγής» που γίνεται ανάμεσα στα blogs, εγώ προσωπικά θέλω να τονίσω την άλλη άποψη. Εκείνη που λέει, δηλαδή, ότι το ανώνυμο blogging είναι δικαίωμα του καθενός εφόσον κάποιος επιλέγει αυτόν τον τρόπο προσέγγισης (τον ανώνυμο) κι εφόσον δεν χυδαιολογεί και δεν θίγει υπολήψεις. Δικαίωμα που αντλείται από την ανωνυμία του μέσου (δηλαδή του blog). Αν καταργηθούν τα blogs, τότε θα καταργηθεί η ανωνυμία, αλλά θα καταργηθεί και η ελευθεροτυπία.
Γιατί οι ανώνυμοι, μη χυδαιολόγοι και έντιμοι bloggers θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες κάποιου νεόκοπου νόμου; Και γιατί ο κ. Κουρής είναι θιασώτης μιας τέτοιας προσπάθειας; Αυτό είναι που με βάζει σε σκέψεις, αγαπητέ Μάκη Κουρή. Δεν είναι θέμα θάρρους η επωνυμία, όπως λες, είναι θέμα δυνατότητας επιλογής η ανωνυμία. Για όποιον την επιθυμεί στο πλαίσιο που προανέφερα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα σχόλια που ανεβαίνουν στα διάφορα blogs. Έχουν κάθε δικαίωμα να είναι ανώνυμα!
Το θέμα της «κουκούλας» είναι θέμα προσωπικό, που δεν έχει να κάνει με κανέναν, παρά μόνο με εκείνο που την επιλέγει. Αλλά, κ. Μάκη Κουρή, κουκούλα με «κουκούλα», έχει μεγάλη διαφορά. Για παράδειγμα, θυμάμαι παλαιότερους συναδέλφους (δημοσιογράφους – μέλη της Ένωσης Συντακτών) που λειτούργησαν πραγματικά ως «κουκουλοφόροι» και έστειλαν συναδέλφους τους στον εισαγγελέα λέγοντας πράγματα ανυπόστατα (ίσως θυμάστε παλαιότερα κάποιες περιπτώσεις). Μπορεί να γλίτωσαν γιατί δήλωσαν… μεθυσμένοι, για παράδειγμα, όταν κατηγορούσαν συναδέλφους τους για διάφορα ανυπόστατα πράγματα.
Ένας λοιπόν από τους λόγους που επιθυμώ την ανωνυμία, είναι γιατί ανάμεσά μας κυκλοφορούν κουκουλοφόροι δημοσιογράφοι που κάνουν κακό όχι μόνο στη δημοσιογραφία και στους συναδέλφους τους, αλλά και στη δημοκρατία – της οποίας είμαι θιασώτης.
Ένας άλλος λόγος είναι διότι πιστεύω ότι δικαιούμαι να σχολιάζω ανωνύμως, γιατί δεν μπορώ να δεχθώ τη λογική της ΣΥΛΛΗΨΗΣ (στην οποία ο νόμος περί κατάργησης της ανωνυμίας αποσκοπεί) εκείνου που έχει διαφορετική άποψη. Αν δεν πρόκειται να συλληφθεί, γιατί θα πρέπει να γράφει επώνυμα; Η συκοφαντία είναι κακή, όχι η επιχειρηματολογία με αποδείξεις…
Ένας τρίτος λόγος είναι ότι η ανωνυμία (στους παλαιότερους κυρίως δημοσιογράφους) ήταν πάγια τακτική, με την εξής έννοια: οι νεαροί ρεπόρτερς έκαναν το ρεπορτάζ τους, αλλά την επόμενη μέρα αντί να δουν το δικό τους όνομά, το ρεπορτάζ τους είχε την υπογραφή κάποιου άλλου «συναδέλφου» (τα θυμάστε αυτά, κύριε Κουρή, γιατί γινόταν παλαιά στο χώρο, κατά κόρον…). Δεν είδα όμως την ΕΣΗΕΑ να αντιδρά ποτέ για το φαινόμενο… Θεωρείτο ως «δικαίωμα του παλαιότερου» να «καπελώνει» το νεότερο συνάδελφο. Μπορώ να συνεχίσω με δεκάδες τέτοια παραδείγματα. Αλλά δεν θα το κάνω.
Θα σας πω, όμως, ότι αν πραγματικά το ΠΑΡΟΝ θέλετε εκτός από το να λέτε ότι είναι, να είναι και στην πραγματικότητα δημοκρατική εφημερίδα, δεν πρέπει να περνά ποτέ την άποψη της ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΝΟΜΟΥ για κατάργηση της ανωνυμίας των bloggers.
Την περασμένη εβδομάδα αναρωτιόσαστε «γιατί να μην καταργηθούν και οι νόμιμοι εκπρόσωποι που αναγράφονται στην ταυτότητα των εφημερίδων», ταυτίζοντας έτσι τους bloggers με τους εκδότες! Θα σας πω, λοιπόν, ότι οι εφημερίδες αποτελούν κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και ως εκ τούτου επιβάλλεται να έχουν εκπροσώπους, ενώ τα blogs ούτε επιχειρήσεις είναι ούτε οι bloggers επιχειρηματίες!

6 σχόλια:

  1. Εχω την αποψη μου για τον εν λόγω κύριο,δεν συμπίπτει με την δική σου,αλλωστε αυτή την ενοια εχει ο διαλογος,επειδή ειμαι σιγουρη πως συνομιλώ με κάποιον που και πείρα και οξύνια διαθέτει,μια παραπομπή στην σαρκοφαγία ΖΟΥΓΚΛΑΣ και ΤΡΩΚΤΙΚΟΥ ,τι λες δεν δικαιολογεί αραγε την στάση του ΚΟΥΡΗ?????
    Ο μύθος με τα στάχυα ελπίζω να μη σου διαφεύγει,για να το πώ ευγενικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα τελευταία χρόνια κάθεται καλά. Εχει μάλλον βολευτεί. Με αυτή την έννοια το λέω. Τώρα, πέρα απο τη διαμάχη, που δεν είναι η μοναδική, εγώ διαβλέπω οτι το blogging έχει αρχίσει και "τσούζει" διάφορους. Και νομίζω οτι θα δούμε κι άλλα πολλά στη συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δεν μπορω να καταλαβω για τι ολοι οι
    μπλογγερς ασχολουνται με τετοιους κυριους...
    αγνοηστε τους και δεν θα εχουν κανεναν λογο
    καμμια επιροη και καμμια υποσταση...!
    ευχαριστω..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να σου είμαι ειλικρινής προτιμώ το άρθρο με υπογραφή.

    Το θεωρώ πιο μαγκιά.
    Από την άλλη εάν υπαρχει άρθρο "χωρίς όνομα", μπορώ να το δεχτώ (;). αρκεί να μη "χυδαιολογεί και θίγει υπολήψεις"...

    Καλή εβδομάδα

    Κώστας
    vloutis.wordpress.com
    vloutis.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ για την άποψή σου Κώστα μου.
    Σε γνωρίζω απο παλιά και παρακολουθώ την πορεία σου. Να είσαι καλά.Εχουμε γνωριστεί σε κάποιο ΜΜΕ που δούλευα παλαιότερα.
    Χαιρετισμούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή