PANTIERA ROSA A LA CALENDA

Δεν ξέρω εσάς, αλλά εμένα μου δημιούργησε πολλές απορίες το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών. Δεν θα αναφερθώ στα (μία από τα ίδια) ποικίλα αποτελέσματα που και φέτος έβαλαν ταφόπλακα στην ανασύσταση της ΕΦΕΕ, αλλά στον συντηρητισμό που για μία ακόμη χρονιά αποπνέουν αυτές οι εκλογές. Η ΠΑΣΠ αλλά και οι Αριστερές παρατάξεις, πρέπει μάλλον να ψαχτούν σοβαρά και να αναθεωρήσουν πολλές από τις απόψεις τους. Δεν μπορεί η φοιτητική νεολαία, που κατά τα άλλα είναι διατεθειμένη να τα σπάσει όλα για το παραμικρό, που κατά τα άλλα δεν σηκώνει "μύγα στο σπαθί της", να ενδίδει στον συντηρητισμό… Αυτό δείχνει ότι κάτι δεν πάει γενικότερα καλά. Οποιοσδήποτε, πλέον, μπορεί να πει άνετα ότι οι φοιτητές εκλέγουν αυτούς που τους αξίζουν! Από την άλλη πλευρά, τα ξεχωριστά αποτελέσματα είναι ντροπή για τα πανεπιστήμια. Αραγε, σε τι αποσκοπούν οι εκλογές στα πανεπιστήμια κάτω από αυτές τις συνθήκες; Είναι δημοκρατικά όλα αυτά; Ο τρόπος δηλαδή διεξαγωγής των εκλογών, μέσα από έναν εσμό αδιαφανών διαδικασιών, υπόγειων και κοντόφθαλμων συμφωνιών (που ατυχώς συναντάμε και στην πολιτική την οποία ψέγουμε), σε χώρους όπου υποτίθεται ότι ένας πολίτης ολοκληρώνεται; Γιατί να ακουστεί, λοιπόν, μέσα από τέτοιες συνθήκες, η φωνή διαμαρτυρίας για την παιδεία; Ποιο ήταν το μήνυμα των φετινών φοιτητικών εκλογών; Η τεράστια αποχή; Το «στοίχημα» επανίδρυσης της ΕΦΕΕ που και φέτος απέτυχε; Το αλαλούμ των αποτελεσμάτων; Το άλλοθι ότι πολλοί δεν πήραν μέρος στις εκλογές γιατί… καλοκαίριασε, ενώ πέρυσι οι εκλογές έγιναν Απρίλιο; Όταν οι ίδιοι οι φοιτητές δεν συγκινούνται από το τέλμα στο οποίο έχουν περιέλθει τα πανεπιστήμια και οι σπουδές τους, γιατί η πολιτεία να τους ακούσει; 

Η μαχητικότητα της “pandiera rosa” δεν μπορεί να εξαντλείται στα κοινωνικά και μόνον προβλήματα, γιατί το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα είναι αυτό που συμβαίνει και ξεκινά μέσα στα πανεπιστήμια.