Είναι η διαδήλωση τέχνη; Υπάρχουν κανόνες που ο διαδηλωτής πρέπει να μάθει; Μπορεί κάποιος να μάθει να διαμαρτύρεται σε κάποια… σχολή; Αν για κάποιους κάτι τέτοιο φαίνεται αστείο, στην Ιαπωνία αποτελεί πραγματικότητα. Η ιαπωνική κοινωνία είναι μια κατ΄ εξοχήν πειθαρχημένη κοινωνία, που φαίνεται ότι έχει ξεχάσει πώς να διαμαρτύρεται! Ακόμα και σήμερα κάποιοι εργάτες που θέλουν να διαμαρτυρηθούν για οποιονδήποτε λόγο, αρκούνται στην ανάρτηση ενός μαύρου περιβραχιόνιου στο μπράτσο –δηλωτικό της διαμαρτυρίας τους- και εξακολουθούν να… δουλεύουν!
Φαίνεται, όμως, ότι τα πράγματα αλλάζουν. Η νέα γενιά, επιθυμεί να διαδηλώσει, αλλά δεν γνωρίζει τον… τρόπο! Οι Ιάπωνες έχουν ξεχάσει να διαδηλώνουν από την δεκαετία του ΄60, όταν οι νέοι της εποχής είχαν κινητοποιηθεί για να αλλάξουν την μπουρζουάδικη βάση της ιαπωνικής κοινωνίας! Οι σημερινοί νέοι, μάχονται για να μπουν κι αυτοί στους κόλπους της, απαιτώντας ευκαιρίες και ισχυρότερη κοινωνική ασφάλεια.
Έτσι, όταν μια ομάδα νέων συγκεντρώθηκε πριν από μερικές ημέρες σε ένα πάρκο του Τόκιο, κρατώντας πλακάτ και μεγάφωνα, και με πλήρη τάξη άρχισε να φωνάζει συνθήματα κατά της κυβέρνησης και της ανεργίας, προκάλεσε αίσθηση! Οι διαδηλώσεις είναι τόσο σπάνιες, όσο και η έλλειψη λαϊκού κινήματος. Όσοι θέλουν να συμμετάσχουν σε μια διαδήλωση, χρειάζονται κάποιον να τους διδάξει τα… βασικά! Ίσως ακούγεται αστείο, αλλά το ερευνητικό κέντρο Pacific Asia Research Center (APARC) με έδρα το Τόκιο, πραγματοποιεί σεμινάρια για κοινωνικά ζητήματα, όπως η φτώχεια. Πρόσφατα δε, οργάνωσε μια πορεία στην οποία εκδηλώθηκε έντονο ενδιαφέρον από νέους που θέλουν να έχουν έναν πιο ενεργό ρόλο στην κοινωνία, αλλά δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Έτσι το APARC ξεκίνησε εκπαιδευτικά προγράμματα ακτιβιστών με… μαθήματα, στα οποία μπορεί κανείς να εκπαιδευθεί στη δημιουργία αφισών και να κάνει εκστρατεία μέσω του διαδικτύου!… Οι επικεφαλής του ερευνητικού κέντρου είναι ενθουσιασμένοι, δηλώνοντας ότι με το τέλος της εκπαίδευσης, θα κατακλύσουν τους δρόμους της Ιαπωνίας με διαδηλώσεις!…
Το ποσοστό ανεργίας των Ιαπώνων, ειδικά στους νέους ηλικίας μέχρι 24 ετών, ήταν 9,6% τον περασμένο Απρίλιο, ενώ το συνολικό ποσοστό ανεργίας στη χώρα βρίσκεται στο 5%. Τα επιδόματα ανεργίας είναι πενιχρά, όπως και τα προγράμματα κατάρτισης νέων. Το περίφημο ιαπωνικό θαύμα συρρικνώνεται με ρυθμό 14,2% ετησίως, ενώ οι εξαγωγές έχουν σημειώσει κατακόρυφη πτώση. Η ανισότητα είναι εμφανής, ανάμεσα σ΄ εκείνους που πλούτισαν στην διάρκεια της γρήγορης μεταπολεμικής ανάπτυξης και σε όσους ενηλικιώθηκαν τη δεκαετία του ΄90 όταν η οικονομική ανάπτυξη της χώρας άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα. Οι εργάτες σήμερα θέλουν να συνδικαλιστούν, και το κομμουνιστικό κόμμα της Ιαπωνίας δηλώνει ότι αποκτά 1000 νέα μέλη κάθε μήνα. Πάντως, μέχρι στιγμής, οι ελάχιστες διαδηλώσεις που γίνονται, προβάλλονται εκτενώς απο τα ΜΜΕ - μάλλον σαν... φολκλόρ!
Η κατάρευση του Ιαπωνικού θαύματος,φέρνει πρωτόγνωρες πρακτικές!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι κι αυτό μια αρχή..