Είμαι για γέλια. Μπορεί και για κλάματα. Ένα είναι βέβαιο: ότι έχω μπλέξει άσχημα μ΄ εκείνους που με κυβερνούν. Και για να μη σπεύσετε να συναινέσετε μαζί μου ασυζητητί, προσθέτω: έχω μπλέξει άσχημα και μ΄ εκείνους που θα με κυβερνήσουν, αλλά και με τους άλλους που δεν μπορούν ακόμα, αλλά ευελπιστούν στο μέλλον ότι θα με κυβερνήσουν… Γενικώς δηλαδή, έχω μπλέξει άσχημα. Να σας πω την αμαρτία μου. Δεν είναι τα τόσα σκάνδαλα που όζουν και με έχουν πνίξει. Δεν είναι που όλα πάνε πλέον για παραγραφή και επίσημα. Δεν είναι καν το ότι κλείνουν οριστικά οι υποθέσεις Βατοπεδίου, Παυλίδη, Siemens. Όλα αυτά τα περίμενα. Άλλο είναι που με προβληματίζει περισσότερο ακόμα κι από αυτά καθαυτά τα σκάνδαλα. Eίναι η στάση των βουλευτών. Αυτής της περίφημης «ψήφου κατά συνείδηση», η οποία βεβαίως δεν αποτελεί πρακτική των βουλευτών της ΝΔ μονάχα, αλλά όλων των κομματικών μηχανισμών. Κάποτε κάποιοι μου μίλησαν για δημοκρατία. Μου είπαν ότι όταν αναφέρομαι σ΄ αυτήν, θα πρέπει να γνωρίζω ότι πρόκειται για πολύ σοβαρή υπόθεση. Τώρα, τά΄ χω χάσει. Η πρακτική των βουλευτών είναι τελείως διαφορετική απ΄ όσα είχα μάθει. Η δημοκρατία υπάρχει πρωτίστως, για να προστατεύει τα συμφέροντα του συνόλου των πολιτών, στους οποίους πρέπει να εξασφαλίζει δικαιοσύνη, ισότητα και ένα καλό μέλλον. Αλλά η δημοκρατία, επειδή δεν βρισκόμαστε στην αρχαία Ελλάδα αλλά στην σύγχρονη, είναι αντιπροσωπευτική. Δηλαδή όλοι εμείς, αποφασίζουμε ποιους θα στείλουμε ως αντιπροσώπους μας στη Βουλή. Εξυπακούεται λοιπόν, ότι όλοι αυτοί, και οι 300, είναι υποχρεωμένοι –ως εκπρόσωποι του λαού- να αντιπροσωπεύουν τα δικά μου συμφέροντα και τα δικά σου και του άλλου και του παράλου… Όχι όμως τα δικά τους. Αυτό αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατικής εκπροσώπησης αλλά και προϋπόθεση της λειτουργίας της δημοκρατίας. Αναρωτιέμαι όμως αν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όχι βέβαια! Η μεγαλύτερη βρισιά που μπορεί να υπάρξει είναι να σου πει κάποιος (εν προκειμένω το κόμμα σου): «άει ψήφισε κατά συνείδηση…» Γιατί αναρωτιέμαι ότι αν υπάρχει κατά συνείδηση ψήφος, τότε υπάρχει και χωρίς συνείδηση ψήφος! Δηλαδή έχουμε μέσα στο κοινοβούλιο 300 εκπροσώπους μας, που άλλοτε λειτουργούν με την συνείδησή τους και άλλοτε με την συνείδηση κάποιου άλλου (του κόμματός τους, για παράδειγμα), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι δύο αυτές συνειδήσεις συμπίπτουν πάντοτε. Αντιθέτως, μάλιστα, ο αντιπρόσωπος του λαού καλείται να ψηφίσει κατά συνείδηση, μόνο όταν το κόμμα του το επιτρέψει! Κι επειδή δεν υπάρχουν ποτέ δύο αλήθειες, αυτό που συμπεραίνω είναι ότι τουλάχιστον στη μία από τις δύο περιπτώσεις, οι βουλευτές μας «κουκουλώνουν» τα πράγματα, δηλαδή τα συγκαλύπτουν.
Να λοιπόν ποιοι είναι οι πραγματικοί «κουκουλοφόροι». Δεν είμαι εγώ που στο προφίλ μου εικονίζομαι με κουκούλα αλλά λέω τη γνώμη μου με αληθινά επιχειρήματα, αλλά εκείνοι που χωρίς κουκούλα ψεύδονται ασύστολα απέναντι στους εκλέκτορές τους. Εκείνοι που αποδέχονται τους αλληλοεκβιασμούς, εκείνοι που αθωώνουν τον Παυλίδη και δεν ερυθριάζουν, αλλά απλώς ενοχλούνται γιατί ο Παυλίδης αρνήθηκε να παραιτηθεί από το βουλευτικό αξίωμα. Ομως ο εκβιασμός έπιασε και μια ολόκληρη κυβέρνηση γλιτώνει τις διπλές κάλπες και σώνει έτσι την εξουσία στην οποία έχει γαντζωθεί – αλλά δεν σώζει την αξιοπρέπειά της. Το αποτέλεσμα της μυστικής ψηφοφορίας που θα διεξαχθεί τη Δευτέρα τα μεσάνυχτα, θα βρίσκεται κάτω από τη βαριά σκια του Παυλίδη. Γι αυτό και οι βουλευτές θα ψηφίσουν «κατά συνείδηση» - αντικαθιστώντας το «ναι στην παραπομπή», με λευκά ψηφοδέλτια που θα σώσουν την κατάσταση αλλά θα σημαδέψουν ανεξίτηλα την δημοκρατία. Θεσμοί θα έχουν ευτελιστεί, το Σύνταγμα και οι νόμοι θα έχουν διαστρεβλωθεί, η Δικαιοσύνη θα έχει γίνει κουρέλι ενός εισαγγελικού λειτουργού, και ο Προκόπης Παυλόπουλος, που είναι και ακαδημαϊκός δάσκαλος, θα πρέπει τότε να εξηγήσει στους φοιτητές του γιατί πρωτοστατεί σε ένα μάθημα τόσο αντι-δημοκρατικό!
Ολοι οι φάκελοι έκλεισαν βιαστικά - με βιά ή με βία, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι οι υποθέσεις που συζητιούνται σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι αυθαιρεσίες και τα σκάνδαλα, σύντομα θα είναι απλώς μια ανάμνηση. Κι για όλα αυτά, θα είναι υπεύθυνοι εκείνοι που έκλεισαν την πόρτα της Βουλής στην αλήθεια, παίζοντας με την συνείδησή τους. Οι πραγματικοί ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ της ζωής μου.
Κλείνω το σημείωμα αυτό με μία επισήμανση. Την ερχόμενη Δευτέρα, δύο ψήφοι της πλειοψηφίας αρκούν για να τινάξουν το πολιτικό σκηνικό στον αέρα. Ο πρώην υφυπουργός Υγείας Αθανάσιος Γιαννόπουλος έχει πει ότι «δεν ξέρει ακόμα τι θα ψηφίσει». Ο βουλευτής Λάρισας Μ. Χαρακόπουλος έχει καλέσει ήδη τον Αρ. Παυλίδη να παραιτηθεί, όπως έχουν κάνει και οι Γιάννης Μανώλης και Λευτέρης Ζαγορίτης. Θέλω στ΄ αλήθεια να δω αν το αποτέλεσμα θα διαφοροποιήσει την αναμενόμενη κατρακύλα στα βορβορώδη νερά της «κατά συνείδησης» κομματικής γραμμής ή όχι…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου