(Φωτογραφία δημοσιευμένη στον "Ελεύθερο Τύπο")
«Ω γιε μου εσύ μοναχογιέ, που ίσαμε χτες ακόμα,
μου εζέσταινες τα γόνατα με το μικρό σου σώμα!
Τώρα μου ανοίγεις τα φτερά και φεύγεις μακριά μου,
κι αφήνεις το σπιτάκι μας, κι αφήνεις τα φιλιά μου (….)
…Τώρα σε χάνω. Αμίλητη, αδάκρυτη και μόνη
βλέπω τη νύχτα να΄ ρχεται βαριά, και να με ζώνει…»
(Απόσπασμα από το ποίημα της Μυρτιώτισσας «Στο γιό μου»)
Ο 27χρονος φοιτητής Βασίλης Κουφολιάς, δεν τα κατάφερε θαμμένος 24 ώρες κάτω από τα ερείπια της Λ΄ Ακουίλα. Καλό σου ταξίδι νέε μου. Είναι άδικο να κοπεί έτσι απλά το νήμα της ζωής σου. Εκφράζω τη λύπη μου στην οικογένεια του Βασίλη, στις δύσκολες αυτές ώρες που περνά.
Αναρτήσεις
@ φιλε μου,δεν υπαρχει ποιο δυσκολη στιγμη απο το να χανεις το αγαπημενο σου προσωπο.Και ειδικα το παιδι σου!Αυτες ειναι μια απο της αδικιες της ζωης!Τα παιδια πρεπει να θαβουν τους γονεις,και οχι το αντιθετο!Τα σεβη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήEINAI ΠΟΛΥ ΤΡΑΓΙΚΟ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΑΙΔΙ ΓΕΜΑΤΟ ΟΝΕΙΡΑ.Ο ΘΕΟΣ ΑΣ ΔΩΣΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ.ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρονογράφε, έχεις απόλυτο δίκαιο. Αυτό είναι που μας συγκλονίζει περισσότερο απ΄ όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ...
Σκρουτζάκο μου, το μόνο που μπορούμε εμείς να κάνουμε αυτές τις δύσκολες ώρες, είναι να είμαστε νοερά μαζί στο ταξίδι αυτό και να ευχηθούμε κουράγιο, πολύ κουράγιο σ΄ αυτούς που απόμειναν πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους χαιρετισμούς μου.