ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ

Στο ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ (21-12-2008) δημοσιεύτηκε μια πραγματικά ανατριχιαστική έρευνα για τους άστεγους. Η έρευνα έγινε για λογαριασμό της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Κλίμακα», με δείγμα 200 ατόμων πανελλαδικά (σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λάρισα), που σχεδιάστηκε από την κοινωνική ψυχολόγο Διαμαντούλα Βλαντώνη και αναλύθηκε στατιστικά από τον ψυχολόγο Σπύρο Αντωνίου μαζί με ομάδα κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων, υπό την εποπτεία του ψυχιάτρου Κυριάκου Κατσαδώρου. Οι άστεγοι του δείγματος, ζουν στο δρόμο, είτε προσωρινά σε ξενώνες («Κλίμακα», Κοινωνικός ξενώνας Καρέα, ξενώνας δήμου Θεσσαλονίκης, Αρσις κ.ά.)
Τα αποτελέσματα: Διάστημα παραμονής στο δρόμο 23,5% έως 5 χρόνια, 23% πάνω από 5 χρόνια, 19,1% έως ένα χρόνο, 18,6% έως έξι μήνες και 15,8% έως δύο χρόνια. Επίπεδο εκπαίδευσης 33,3% έχουν βγάλει το δημοτικό, 23,5% το λύκειο, 23% το γυμνάσιο, 10,9% έχουν πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ και 9,3% είναι αναλφάβητοι.
Οι λόγοι για τους οποίους έμειναν χωρίς στέγη ήταν 50,3% λόγω οικονομικών προβλημάτων και χαμηλού εισοδήματος, 46,4% λόγω ανεργίας, 35,4% λόγω ανεπαρκούς στήριξης από την οικογένεια, 16,6% λόγω διαζυγίου ή χωρισμού και 13,3% λόγω χρήσης ναρκωτικών ή αλκοόλ.
Ακόμα, το 42% έχουν παιδιά (κατά μέσο όρο δύο) αλλά δεν ζουν μαζί τους, δύο στους τρεις όμως λένε ότι έχουν επικοινωνία με τα παιδιά τους. Οι εκτιμήσεις είναι ότι οι άστεγοι πανελλαδικά πλησιάζουν τους 20.000, που ζουν είτε στο δρόμο, είτε σε ξενώνες για περιορισμένο διάστημα! Το ακόμα πιο ανατριχιαστικό στην περίπτωση, είναι το ότι η έρευνα αυτή αφορά το έτος 2006… Κι όπως καταλαβαίνετε, σήμερα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Τα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε έχουν ενδιαφέρον. Ο «σύγχρονος» άστεγος δεν είναι μοναχικός, είναι εγγράμματος (ενώ ένας στους 10 έχει πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ), έχει παιδιά με τα οποία επικοινωνεί και αναγκάστηκε να μείνει στο δρόμο γιατί καταστράφηκε οικονομικά από δάνεια, κάρτες, ανεργία…. Οι οικογένειές τους δεν τους στήριξαν και μόνον περίπου ένας στους δέκα είναι χρήστης ναρκωτικών ή αλκοολικός.
Πρόκειται δηλαδή για ανθρώπους της «διπλανής πόρτας». Που κατέληξαν απόκληροι της κοινωνίας, σωστά ανθρώπινα ερείπια, που χτυπήθηκαν αλύπητα από τις δυσκολίες της ζωής και δεν κατάφεραν να το ξεπεράσουν. Ζουν σαν σκιές ανάμεσά μας, σε πάρκα και πεζόδρομους, σε εγκαταλελειμμένα σπίτια ή εσοχές διαφόρων κτιρίων για να προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες. Κι όταν δεν αντέχουν άλλο, αυτοτραυματίζονται ή κάνουν κάποια αξιόποινη πράξη (για να περάσουν μια «άνετη» νύχτα στο… νοσοκομείο ή το κρατητήριο)! Και καμιά φορά αλληλοσκοτώνονται για μια «θέση στο παγκάκι», όπως συνέβη λίγες μέρες πριν στον Πειραιά!
Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε, ρε καθίκια;