ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΤΗ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ;

*Σας το μεταφέρω αυτούσιο από την «Ελευθεροτυπία»: «Κράτος που αποφασίζει να αφαιρεί ζωές όποτε θέλει, είτε εδώ είτε στην Κανταχάρ, δεν μπορεί να μου υποδείξει το πώς θα πεθάνω. Αν εκχωρήσουμε στην δικτατορία των υγιεινών το δικαίωμα να καθορίζουν τον τρόπο που θα πεθάνουμε, τότε τους εκχωρούμε και το δικαίωμα του πώς θα ζήσουμε». Τάδε έφη Λιάνα Κανέλλη, φανατική καπνίστρια – όπως κι εγώ. Προσυπογράφω! Και ο αντίλογος (από την ίδια εφημερίδα) του Νίκου Δήμου: «Επειδή είμαι εναντίον της βίας, κάθε είδους βίας, είμαι και εναντίον της βίας που ασκούν οι καπνιστές, υποχρεώνοντας τους μη καπνιστές να εισπνέουν τον καπνό τους. Το παθητικό κάπνισμα επιβαρύνει σοβαρά την υγεία. Είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι καπνιστές είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τον καρκίνο των πνευμόνων, την αποφρακτική πνευμονοπάθεια ή το έμφραγμα – αλλά ΜΟΝΟ για τον εαυτό τους». Σέβομαι την άποψη του κ. Δήμου, αρκεί να μη μου ασκεί κηδεμονία (και μάλιστα βίαιη κατά τους δικούς του λόγους) αν δεν επιθυμώ να κόψω το τσιγάρο. Καλύτερα δεν θα ήταν να διαδηλώσει κατά του κράτους και των καπνοβιομηχανιών που πουλάνε τα τσιγάρα τους ελεύθερα, να δώσει οριστική λύση στα εργοστάσια που… καπνίζουν, στα αεροπλάνα που μας γεμίζουν κηροζίνη, στα αυτοκίνητα που μας γεμίζουν καυσαέρια;