Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΣΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΣΤΡΩΝ ΤΩΝ ΜΜΕ ΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ

(Πεδίο - Δύναμη, Lioubov Popova, 1921, "Ρωσική Πρωτοπορία")



Αυτό που αποκόμισα εγώ από το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών, δεν είναι η μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ και η επική κατάρρευση της ΝΔ. Γι αυτό και δεν θα σταθώ σε αυτά. Θα αναδείξω, όμως, έναν άλλον προβληματισμό, που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, όχι μόνον από τον νέο πρωθυπουργό, αλλά και από όλους τους αρχηγούς κομμάτων – μηδενός εξαιρουμένου.

Η σκέψη μου είναι ότι μέχρι τώρα, αυτοί που εξέλεγαν κυβερνήσεις με την ψήφο τους, ήταν οι φοβισμένοι πολίτες. Εκείνοι, που εγκλωβισμένοι στα κομματικά στρατόπεδα, έδιναν –κάθε φορά- των υπέρ πάντων αγώνα!… Εκείνων των οποίων η ψήφος τροφοδοτούσε τις κυβερνήσεις και εξουσίαζε όλους τους υπόλοιπους.

Αυτή τη φορά αναδείχτηκε μια άλλη παράμετρος: εκείνη των ευμετάβλητων πολιτών, που δεν διστάζουν να ρίξουν την ψήφο τους στο κόμμα που τους πείθει ότι μπορούν να δουν «καλύτερες μέρες». Και μην πουν κάποιοι για «οπορτουνιστική» τακτική, πριν λάβουν σοβαρά υπόψη τους, ότι οι δισταγμοί καταπίπτουν, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας καλύτερης ζωής. Και από την άποψη αυτή – ναι, είναι οπορτουνιστική, όσο ακριβώς οπορτουνιστική μπορεί να χαρακτηριστεί η συμμετοχή των υποψηφίων στις εκλογές (που όλοι γνωρίζουμε πως δεν είναι το κοινό συμφέρον, αλλά το προσωπικό τους συμφέρον). Και κανείς δεν πρέπει να διατηρεί τύψεις για την στάση του ψηφοφόρου. Κάθε άλλο!

Η στάση αυτή των πολιτών προσδίδει μιαν ιδιαιτερότητα στην Ελλάδα, που φαίνεται να αλλάζει ρότα στην πορεία της ψήφου. Η κομματική βάση (όλων των κομμάτων) φαίνεται να έχει συρρικνωθεί και καθοριστικός παράγοντας δεν είναι πλέον η κομματική συσπείρωση, αλλά το όφελος του ψηφοφόρου. Ολο και λιγότεροι ψηφοφόροι, στα επόμενα χρόνια, θα είναι διατεθειμένοι να υπακούουν στην κομματική βάση, και όλο και περισσότεροι θα ψηφίζουν με κριτήριο το «ρεύμα» ενός κόμματος. Ετσι, όπως ακριβώς οι ψηφοφόροι αυτοί έδωσαν την πλειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ, έτσι θα επιλέξουν αύριο κάτι άλλο, με την ίδια ευκολία, αν το κόμμα αυτό ως κυβέρνηση προδώσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει κάθε καλή πρόθεση. Αλλά μην ξεχνάμε, ότι και ο Καραμανλής είχε την ίδια πρόθεση σύμφωνα με τις προεκλογικές του δηλώσεις.

Αυτό που αποκτά από εδώ και πέρα μεγαλύτερη σημασία, είναι η κατανόηση από την πλευρά των κυβερνώντων, ότι έχει υπάρξει σημαντική αλλαγή νοοτροπίας των ίδιων των ψηφοφόρων. Αυτών που δεν θα ανέχονται στο μέλλον την οποιαδήποτε ολιγωρία των κυβερνώντων και θα τους τιμωρεί κοινοβουλευτικά. Νοοτροπία που αποδεικνύει ότι ο ψηφοφόρος έχει αρχίσει να εκπαιδεύεται μέσα από τα λάθη δεκαετιών… Αυτή η τακτική του πολίτη, είμαι σίγουρος ότι μοιραία θα αναβαθμίσει την στυγνή πελατειακή λογική της εξουσίας, που μέχρι τώρα πίστευε ότι απλώς μπορούσε να χειραγωγήσει μέσω της δικής της προπαγάνδας ή των φιλικά προσκείμενων ΜΜΕ, την κοινή γνώμη.

Θα ήθελα επίσης να προσθέσω, ότι αυτό το τελευταίο «κάστρο» της εξουσίας, τα ΜΜΕ δηλαδή και ο ρόλος τους, αργά και σταθερά θα πέσει. Εδώ, ακριβώς, είναι που το blogging αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Όχι μόνο γιατί είναι η φωνή των ανεξάρτητων από τα ΜΜΕ πολιτών, αλλά κυρίως γιατί οι bloggers θα καταρρίψουν την επιθυμία των «παραδοσιακών» εκπροσώπων των ΜΜΕ να παρεισφρήσουν στο blogging με τις ίδιες ιδέες που διέπουν την λογική των ΜΜΕ της εξουσίας – και φυσικά με στόχο την άλωση και του διαδικτύου. Το λέω αυτό, διότι τέτοια φαινόμενα θα αρχίσουν να διογκώνονται από εδώ και πέρα, καθώς όλο και περισσότεροι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι η δύναμη των bloggers είναι μαζική αλλά κυρίως ανεξάρτητη στην συντριπτική τους πλειοψηφία και κάποιοι θα προσπαθήσουν να την αλώσουν.

Τα blogs είναι το τελευταίο ανάχωμα, γιατί οι bloggers είναι ο ίδιος ο λαός που εκφράζει ελεύθερα (στην συντριπτική του πλειοψηφία) την γνώμη του. Και αν οι bloggers μπουν στο παιχνίδι της εξουσίας, θα πάψουν να έχουν το πλεονέκτημα της ελεύθερης φωνής τους.