ΜΠΡΑΒΟ ΚΥΡΙΕ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ - ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ!..

Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γιώργος Σανιδάς, αποφάσισε να κάνει ένα ακόμα δώρο στην αγαπημένη του κυβέρνηση. Να γνωμοδοτήσει για τα blogs και το Ιντερνετ, μέσω του οποίου θα μπορούν να αναζητούνται τα ίχνη των «κακοποιών» (ακόμα και για πλημμέλημα) χωρίς την άδεια της ΑΔΑΕ και της προστασίας προσωπικών δεδομένων. Αποφάσισε, δηλαδή, να καταργήσει την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών! Κι επιπλέον, η ΑΔΑΕ δεν δικαιούται να ζητήσει εξηγήσεις από τους παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας για την παράδοση των στοιχείων στα όργανα της δικαιοσύνης, ούτε πολύ περισσότερο δικαιούται να ζητήσει να ελέγξει τι και ποια στοιχεία παρεδόθησαν στη δικαιοσύνη! Και το πιο κουφό: «Θέσπιση τέτοιας διατάξεως θα ευρίσκεται εκτός της Συνταγματικής Τάξεως»!

Δηλαδή, η αμφισβήτηση του πλέον αντισυνταγματικού μέτρου, τίθεται… εκτός συνταγματικότητας!

Αν η ΑΔΑΕ εξακολουθήσει να θέτει θέμα ευθύνης των παρόχων, τότε «ευχερώς δύναται να τεθεί θέμα παραβάσεως καθήκοντος των μελών της»…

Ο κ. Σανιδάς, όμως, ο ευγενής αυτός εισαγγελέας, θα μπορούσε να αποφανθεί και για άλλα πράγματα. Οπως για παράδειγμα αν το χρήμα που μοιράστηκε από την Siemens ήταν… δωρεά ή όχι. ΄Η, ακόμα καλύτερα, αν δικαιούνται να λέγονται βουλευτές οι 165 που τα πήραν σύμφωνα με τα λεγόμενα του Χριστοφοράκου που έχει καταγράψει σε cd (και που, μεταξύ μας, μέχρι… πρώτο κόμμα μπορούν να φτιάξουν και να στηρίξουν αυτοδύναμη κυβέρνηση Siemens με 165 βουλευτές). Το έπραξε; ΟΧΙ.

Ακόμα, θα μπορούσε να αποφανθεί για διαπραχθέντα εγκλήματα. Όπως η διαπραχθείσα διασπορά ψευδών ειδήσεων από «έγκριτες» εφημερίδες, σχετικά με τα εθνικά μας θέματα («συνάντηση Ερντογάν –Καραμανλή» που δεν έγινε ποτέ). ΑΠΕΦΑΝΘΗ; ΟΧΙ.

Απ΄ ό,τι λοιπόν φαίνεται, ο κ. Σανιδάς ενδιαφέρθηκε μόνο για να εξυπηρετήσει το αγαπημένο του κόμμα. Σαν ένας απλός ψηφοφόρος. Αυτό το (δι)έπραξε. Γι αυτό, απεφάνθη, ευθαρσώς. Χωρίς ντροπές και καμώματα…. ΜΠΡΑΒΟ κύριε εισαγγελεύ!…Και μπράβο και στον κ. Πάγκαλο, που συνεχάρη τον Σανιδά για την απόφασή του...

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΤΖΗΔΩΝ

Αυτή η κυβέρνηση είναι προφανές ότι δεν γνωρίζει πώς να κινηθεί. Είναι ασυντόνιστη και χαώδης, προσπαθεί με αρπαχτές να πιαστεί από «τα μαλλιά» των (πλέον αδύναμων οικονομικά) πολιτών της, ενώ δεν διαθέτει κανένα σοβαρό σχέδιο εξυγίανσης, παραγωγικής αναδιάρθρωσης και ανάπτυξης. Είναι μια κυβέρνηση παπατζήδων, που δεν επιθυμεί τίποτε άλλο από την επιβολή «έκτακτων μέτρων» σε λάθος κοινωνικές ομάδες. Όλα αυτά τα στοιχεία την καθιστούν όχι μόνον άχρηστη, αλλά και άκρως επικίνδυνη γι αυτό τον τόπο.

Η Ελλάδα είναι καταχρεωμένη. Η τροχιά της ύφεσης είναι ορατή όχι μόνο από τον ΟΟΣΑ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά –πρώτα απ΄ όλα- από τους πολίτες αυτής της χώρας.

Οι παπατζήδες της καθημερινής ζωής μας, προχώρησαν σε μια σειρά «μέτρων», τα οποία νομιμοποιούν τις αρπαχτές. Μας βάζουν το χέρι στην τσέπη και μας τα παίρνουν. Αφήνοντας, παράλληλα, τους καιροσκόπους να κάνουν το ίδιο. Για παράδειγμα, δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί ο ειδικός φόρος στη βενζίνη (κατά 6 λεπτά το λίτρο) και ΑΚΑΡΙΑΙΑ αυξήθηκε η τιμή της βενζίνης. Η τακτικής της αρπαχτής, έχει δυστυχώς περάσει και στη λογική πολλών επαγγελματιών. Αρπαχτές παντού με στόχο το «σαφάρι» για τους νέους φόρους. Και, φυσικά, κανείς δεν πειράζει αυτούς που πραγματικά είναι σε θέση να πληρώσουν πολλά περισσότερα.

Παράλληλα, ο κρατικός τζόγος μένει στο απυρόβλητο των μέτρων. Την ίδια ώρα, για παράδειγμα, που ανακοινώνονται οι νέοι φόροι, η γενική συνέλευση του ΟΠΑΠ αποφασίζει να δώσει μπόνους μέχρι και 90% του συνολικού μισθού (!) σε… διευθυντικά στελέχη! Αλλά και αφού η πολιτεία έχει προωθήσει τη λογική του τζόγου στους πολίτες της, τώρα καταργεί το αφορολόγητο όριο στα κέρδη από λαχεία, λαχειοφόρους ομολογίες, λαχειοφόρους αγορές και παιχνίδια, καθώς και από τα κέρδη κάθε είδους στοιχήματος, αλλά και φόρο 10% στα κέρδη παιχνιδιών που μέχρι τώρα είχαν φόρο 5%.

Ο παπατζής υπουργός Υγείας, που νοιάζεται τόσο πολύ για την υγεία των πολιτών του, και που δηλώνει ότι «δεν πηγαίνουμε επιθετικά προς τους καπνιστές αλλά προς το κάπνισμα» (δηλαδή, ποια ακριβώς είναι η… διαφορά), επιβάλει πρόστιμα 50-500 ευρώ για κάθε ιδιώτη που θα παραβιάζει την απαγόρευση καπνίσματος, αλλά εξαιρεί «προσωρινά» τα καζίνο από τα αντικαπνιστικά μέτρα. Γιατί; Γιατί απλούστατα θα πέσει ο τζίρος του τζόγου, απ΄ όπου η κρατική μηχανή καλολαδώνεται… Ο παπατζής υπουργός Υγείας, προωθεί επίσης τον χαφιεδισμό, θέτοντας στη διάθεση των πολιτών το τηλεφωνικό νούμερο 1142 για «καταγγελίες παραβάσεων της σχετικής νομοθεσίας». Υποθέτω, ότι οι «οικολόγοι» θα έχουν την τιμητική τους…

Υπάρχουν όμως και μια σειρά άλλων αρπαχτών. Η νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων που θα αποφέρουν από πρόστιμα 1,15 δις ευρώ, σ΄ εκείνους που χτίζουν πυρετωδώς για να πληρώσουν τα πρόστιμα και που έτσι κι αλλιώς θα είναι κερδισμένοι, αφού ο υπολογισμός γίνεται στο 30% της αξίας του ακινήτου. Στην κινητή τηλεφωνία οι αυξήσεις στα τέλη πάνε μέχρι 200% και για πρώτη φορά στα καρτοκινητά επιβάλλεται φόρος 12% επί της αξίας του χρόνου ομιλίας (δηλαδή πληρώνετε για αγορά χρόνου 20 ευρώ και αγοράζετε χρόνο 17,5 ευρώ)! Στα αυτοκίνητα, άλλη απατεωνιά: πρώτα προωθεί την ιδέα αγοράς αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού (με την κατάργηση των τελών ταξινόμησης), βάζοντας στο «τριπάκι» κάποιους που δεν θα αγόραζαν μεγαλύτερο αυτοκίνητο, να το πράξουν, και «καπάκι» επιβάλει φορολογία στα αυτοκίνητα αυτά.

Με δυό λόγια αυτή η κυβέρνηση πρέπει να απομακρυνθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γιατί δεν έχει σχέδιο, είναι ανερμάτιστη και καταστρέφει τους πολίτες της με την παπατζήδικη πολιτική που εφαρμόζει.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ

Κάθε εξουσία που βρίσκεται σε κρίση, κατασκευάζει μια απειλή και την διογκώνει. Με αυτή, η κρατική εξουσία θα κουτσουρέψει τις ελευθερίες του πολίτη. Το ίδιο ακριβώς συνέβη με τις κουκούλες. Ψήφισε τις διατάξεις του νομοσχεδίου που ποινικοποιούν την κουκούλα, με βαρύτατες ποινές (μέχρι και 10 χρόνια κάθειρξη). Αυτό θα οδηγήσει σε κύμα συμπαράστασης υπέρ των κουκουλοφόρων. Η πλάκα είναι ότι οι διατάξεις των νόμων επέτρεπαν πάντοτε την σύλληψη των κουκουλοφόρων. Μόνο που αυτό δεν βόλευε, μέχρι να περάσει το νομοσχέδιο…

Αλλά τον πολίτη τον νοιάζει περισσότερο το ήπιο «πακετάκι» έμμεσων φόρων που έρχεται σύντομα σε πρώτη φάση (γιατί η δεύτερη θα έρθει από φθινόπωρο), και που θα αναγκάσει τα άτομα των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων να πληρώσουν. Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας και παρερμηνείας για την άκρως απογοητευτική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία. Και για την οποία, οι μόνοι που δεν φταίνε, είναι εκείνοι που ανήκουν στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Τον πολίτη τον νοιάζει ακόμα το φακέλωμα που θα γίνει (από 30 Ιουνίου 2010) των κατόχων των καρτοκινητών με άλλο νομοσχέδιο, που έχει ως πρόσχημα την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία (στα πλαίσια πάντοτε του στόχου της Ε.Ε. για δημιουργία ενιαίου τηλεπικοινωνιακού χώρου στην Ευρώπη).

Μία είναι η αλήθεια: κυβέρνηση που εξαλείφει τις ελευθερίες του πολίτη, είναι καταδικασμένη στην καταβαράθρωση.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟΠΑΙΚΤΕΣ...

Οι καραγκιόζηδες συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ, ένα μήνα μετά τις εκλογές, δεν έχουν συστήσει ακόμα προεδρείο. Δεν μπορούν να τα βρουν στα συνδικαλιστικά! Λες κι αυτό είναι το θέμα… Εδώ γίνεται χαμός, κλείνουν εφημερίδες και ραδιοφωνικοί σταθμοί, γίνονται απολύσεις… Η ΑΥΡΙΑΝΗ βγαίνει με πρωτοσέλιδο για "βρώμικο πόλεμο με στόχο τους Θ. και Α. Αγγελοπούλου", ο Κωστόπουλος απολύει πέντε άτομα, ο Ant1 καμιά 70αριά (και πάει λέγοντας...)

Και, βεβαίως, για να μην ξεχνιόμαστε, οι δημοσιογραφικές σχολές, όπου "διδάσκουν" οι βολεμένοι, θα εξακολουθήσουν να παράγουν κι άλλους «δημοσιογράφους»…

Ποιόν βολεύει, ρε καραγκιόζηδες, η δική σας αφασία και η όλη κατάσταση, στην οποία έχετε καταντήσει τον κλάδο; Για συλλογιστείτε λιγάκι. Καλά λένε μερικοί, ότι το ξεκαθάρισμα στον τύπο, που δεν μπόρεσε να τον κάνει ο συνδικαλισμός, τον κάνουν τα… αφεντικά και η εργοδοσία. Και το χειρότερο είναι οτι ελάχιστοι, εκτός δημοσιογραφικού επαγγέλματος, συμπαρίστανται επι της ουσίας στους δημοσιογράφους, λέγοντας "καλά να πάθουν τα λαμόγια"... Οσο για τα κόμματα, μην σας παραμυθιάζουν οι δηλώσεις τους. Κι αυτοί τη δουλειά τους κάνουν...

ΟΧΙ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ - ΚΑΝΤΕ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΣΠΥΡΙΑ!

(Mέμος Μακρής, Μνημείο για τα θύματα του Μαουτχάουζεν)

Στο ίδιο έργο θεατές, είμαστε εμείς οι παλαιότεροι. Εχουν κλείσει μαγαζιά και μαγαζιά… Θύματα κι εμείς, πολλές φορές. Χρόνια ολόκληρα το ίδιο έργο παίζεται από διαφορετικούς εργοδοτικούς θιάσους στις πλάτες μας. Χρόνια ολόκληρα οι εργαζόμενοι αποτελούν τα θύματα της αδηφάγου πολιτικής των media και πληρώνουν τα σπασμένα. Και χρόνια ολόκληρα η ΕΣΗΕΑ μυξοκλαίει για λίγο, κι έπειτα οι μεγαλο-συνδικαλιστές συνεχίζουν στις… υπόλοιπες δουλειές τους. Και το πράγμα ξεχνιέται. Όπως θα ξεχαστεί κι αυτό. Όπως θα χειραγωγηθεί κι αυτό…

Κάποιοι από αυτούς που σήμερα και οι ίδιοι βιώνουν την τυχάρπαστη εργοδοτική μανία, ήταν οι ίδιοι που χθες αδιαφορούσαν για τους άνεργους συναδέλφους τους. Που κανείς δεν τους βοήθησε. Και πολύ περισσότερο, αυτό το πράγμα που λέγεται ΕΣΗΕΑ. Τώρα, που το μεγάλο ντόμινο έκανε την αρχή, και το πράγμα είναι τόσο μαζικό, δύσκολα θα σταματήσει η κατρακύλα.

Σε λίγο καιρό, οι μεγαλοσυνάδελφοι θα βρουν τον τρόπο τους. Και θα κάνουν πάλι τα ίδια. Όπως τα έκαναν και στο παρελθόν και τα κατάφεραν μια χαρά… Αδιαφορώντας για όλα πέρα από τον εαυτούλη τους.

Το χειρότερο, όμως, είναι τα παιχνίδια που έχουν παιχτεί και παίζονται στην πλάτη των εργαζόμενων δημοσιογράφων. Από την εργοδοσία, από την ΕΣΗΕΑ και από τους διευθυντές – κολλητούς της εργοδοσίας.

Συνάδελφοι συμπαραστέκομαι, αλλά είμαι απαισιόδοξος, γιατί φως στον ορίζοντα δεν βλέπω. Το μπάχαλο που όλοι βιώνουμε, έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Οσοι δεν φιλήσουν κατουρημένες ποδιές και όσοι δεν προσκυνήσουν, θα βρεθούν να ψάχνονται για δουλειά, μαζί με τους υπόλοιπους ανέργους. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Μόνη λύση, όσο απίθανη κι αν φαίνεται, όσο δύσκολη και αν είναι, η δημιουργία ενός φύλλου έξω από συνδικαλισμό, έξω από εξαρτήσεις, από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, με εναλλασσόμενη διεύθυνση. Για την δημοσιογραφία - όχι για την κονόμα. Ενός τραστ τύπου, με εφημερίδα, ραδιόφωνο και portal και –κυρίως- με ΑΛΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ και ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ από αυτή που χρόνια τώρα τροφοδοτεί τα λιμνάζοντα νερά της δημοσιογραφίας. Με συμμετοχή των άνεργων δημοσιογράφων (που έχουν κάνει το δικό τους blog - άραγε γιατί), των πειραϊκών συντακτών (που έχουν κι αυτοί κάνει το ίδιο), όσων θέλουν να συμμετάσχουν και με τη στήριξη ανθρώπων που επιθυμούν να δουν και να προωθήσουν (και οικονομικά) μιαν άλλη ΑΠΟΨΗ στην δημοσιογραφία. Κάντε τους να βγάλουν σπυριά. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα δούμε πάλι το ίδιο έργο: λίγα δάκρυα, μερικά ευχολόγια (από τους συνδικαλιστές) και ΦΤΟΥ από την αρχή… Μέχρι να ξεφτιλιστούμε κι άλλο και να κυλήσουμε πιο κάτω (αν υπάρχει πιο κάτω…)

ΚΑΦΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Τα χαμόγελα τέλος... Τουλάχιστον για τους εργαζόμενου του "Ελεύθερου Τύπου" και του City.

Κάτω, η "πατάτα" στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, που δείχνει τον τρόπο που γράφονται οι εφημερίδες, ειδικά οι κυριακάτικες, αρκετές μέρες πριν κυκλοφορήσουν... Χρειάζεται αλλαγή φιλοσοφίας. Αυτό είναι βέβαιο.

Είναι πάντοτε λυπηρό όταν μια εφημερίδα κλείνει. Όχι μόνο γιατί αφήνει εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο, αλλά και διότι αποτελεί ένα συνολικότερο πλήγμα στην πληροφόρηση. Ετσι, μια ιστορική εφημερίδα της δεκαετίας του ΄80, ο «Ελεύθερος Τύπος», έκλεισε. Οι επιλογές της Γιάννας Αγγελοπούλου, είναι φανερό πως ήταν λανθασμένες. Η δαπάνη 70 εκατομμυρίων ευρώ, στο χρονικό διάστημα που λειτούργησε, κατέδειξε ότι δεν αρκούν ένα «λίφτινγκ» στο κασέ, ούτε κάποια ηχηρά και ακριβοπληρωμένα ονόματα και μετάκληση designers από το εξωτερικό για να κάνουν την «υπέρβαση», όταν αυτή δεν συνοδεύεται από αλλαγή φιλοσοφίας. Το ίδιο συνέβη και με τον ραδιοσταθμό του City, που δεν έδωσε κάτι καινούργιο στον χώρο των ερτζιανών.

Ολοι, λίγο πολύ, γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του ελληνικού τύπου. Ο ελληνικός τύπος, εκτός του ότι δεν σηκώνει τόσες εφημερίδες, πάσχει επίσης από το «σύνδρομο των προσφορών» που τα τελευταία χρόνια συνέβαλαν αποφασιστικά στην απαξίωση του κλάδου και στην μετατροπή του σε εμπόρευμα. Οι αναγνώστες, άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι η πληροφόρηση μέσα από τις εφημερίδες αποτελεί ένα μονόδρομο που αδυνατεί να εξελιχθεί.

Από την άλλη πλευρά, φαινόμενα όπως τα 83 συνολικά εκατομμύρια που δόθηκαν από την κρατική διαφήμιση στις εφημερίδες, με τρόπο περίεργο, είναι ένα ακόμα θέμα που ουδείς μπορεί να εξηγήσει… Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα (σύμφωνα με στοιχεία της Media Services): η εφημερίδα ΧΩΡΑ της Κυριακής (με κυκλοφορία 1955 φύλλα) πήρε από κρατική διαφήμιση 2,6 εκατ. ευρώ! Αλλά, 2,6 εκατ. ευρώ πήρε και ο «Τύπος της Κυριακής» με κυκλοφορία 90.669 φύλλα! Η δε City Press πήρε κάπου 6 εκατ. ευρώ, με κυκλοφορία… αδιευκρίνιστη και φιγουράρει πρώτη στη λίστα της κρατικής διαφημιστικής δαπάνης! Ξεπερνώντας δηλαδή το ΒΗΜΑ, το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κλπ.

Κι ακόμα, είναι πρόσφατη (χθεσινή) η «πατάτα» (που όμως είναι ασυγχώρητη), με τη δημοσίευση από το έγκριτο ΒΗΜΑ μία μέρα μετά τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, του… «ρεπορτάζ» για τις συνομιλίες στην Αθήνα μεταξύ Καραμανλή και Ερντογάν (που όμως δεν έγιναν γιατί απλούστατα ο Ερντογάν δεν ήρθε στην Ελλάδα)! ΄Η το άρθρο του Μ. Στυλιανού στο ΠΑΡΟΝ της ίδιας μέρας (σελ. 10) με τίτλο «Ο Σουλτάνος στην Ακρόπολη» όπου αναφέρεται ότι «… πραγματοποιεί από χθες επίσημη επίσκεψη στην πρωτεύουσα της δυτικής αυτοκρατορίας του, στο Γιουνανιστάν, για να επιθεωρήσει το νέο Μουσείο της Ακρόπολης και για να γνωστοποιήσει στους υποτακτικούς τη λίστα των επιθυμιών του»! Τι για πράκτορες της τουρκικής ΜΙΤ γράφει, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς…

Μέσα λοιπόν από όλα αυτά και τόσα άλλα καθημερινά, ο ελληνικός τύπος απαξιώνεται στα μάτια του κόσμου και οι δημοσιογράφοι συμμετέχουν σε αυτή την τακτική (αυτό)απαξίωσής τους. Το να βγαίνει τώρα η ΕΣΗΕΑ, αυτό το ανύπαρκτο σωματείο, με την πρόθεση να… παρέμβει με προαναγγελλόμενες γενικές συνελεύσεις, μόνο με κροκοδείλια δάκρυα μοιάζει.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΙΑΤΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΡΙΔΑ

Η σημερινή Διεθνής Ημέρα των Προσφύγων βρίσκει ολόκληρη την ανθρωπότητα μπροστά σε ένα διαρκώς διογκούμενο πρόβλημα. Τα επίσημα στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ είναι απογοητευτικά. Σύμφωνα με αυτά, 42 εκατομμύρια πρόσφυγες και εκτοπισμένοι σε ολόκληρο τον κόσμο, βιώνουν συνθήκες απαράδεκτες που κανείς δεν είναι σε θέση να πει με ακρίβεια πότε θα τερματιστούν. Ενας στους δύο είναι Αφγανός ή Ιρακινός. Περίπου ένας στους τέσσερις από τον αριθμό αυτόν, περνά τα διεθνή σύνορα για να ξεφύγει από τις διώξεις και τις συγκρούσεις που έχουν ξεσπάσει στη χώρα τους, ενώ τρεις στους τέσσερις είναι εσωτερικοί μετανάστες, αναγκάζονται δηλαδή να ξεσπιτωθούν, αλλά παραμένουν στη χώρα τους. Στον τεράστιο αυτόν αριθμό, δεν έχει συμπεριληφθεί η μαζική φυγή ανθρώπων από χώρες όπως το Πακιστάν, η Σρι Λάνκα και η Σομαλία, γιατί τα στοιχεία αφορούν το έτος 2008.

Οκτώ στους δέκα πρόσφυγες, καταλήγουν σε αναπτυσσόμενες χώρες και οι περισσότεροι δεν έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, ενώ ένας στους οκτώ ζουν μακριά από τα σπίτια τους τουλάχιστον για πέντε χρόνια.

Κύριες χώρες υποδοχής είναι το Πακιστάν (1,8 εκατ. πρόσφυγες), η Συρία (1,1 εκατ.) και το Ιράν (1 εκατ. πρόσφυγες), το Ιράν (980.000), η Γερμανία (582.700) η Ιορδανία (500.400), το Τσαντ (330.500), η Τανζανία (321.900) και η Κένυα (320.600). Οι σημαντικότερες χώρες προέλευσης των προσφύγων είναι το Αφγανιστάν (2,8 εκατ.) και το Ιράκ (1,9 εκατ.), ακολουθούμενες από τη Σομαλία (561.000), το Σουδάν (419.000), την Κολομβία (374.000) και τη Λ.Δ. του Κονγκό (368.000).

Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η κατάσταση των εσωτερικά εκτοπισμένων στην Κολομβία, όπου ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 3 εκατομμύρια. Παρόμοια εικόνα επικρατεί και στο Νταρφούρ του Σουδάν με 2 εκατομμύρια εκτοπισμένων.

Θα πρέπει ακόμα να σημειωθεί, ότι 29 διαφορετικές ομάδες των 25.000 (ή και περισσότερων) προσφύγων η καθεμία, βρίσκονται σε 22 κράτη όπου ζουν εξόριστοι επί μία 5ετία τουλάχιστον, χωρίς να φαίνεται άμεση λύση στο πρόβλημά τους. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον 5,7 εκατομμύρια πρόσφυγες ζουν σήμερα «μετέωροι».

ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΥΠΟΔΟΧΗΣ

Ολοι αυτοί οι πρόσφυγες μπαίνουν στις χώρες υποδοχής χωρίς νόμιμα έγγραφα. Αυτό βεβαίως δεν τους στερεί το δικαίωμα για προστασία, ούτε βέβαια τους κάνει «παράνομους». Αλλωστε οι συνθήκες που τους ανάγκασαν να φύγουν από τη χώρα τους δεν αφήνουν περιθώρια για πολυτέλειες… Οι αθρόες συλλήψεις, οι απελάσεις και οι «σκούπες», αλλά και η απαγόρευση εισόδου στη χώρα, είναι βέβαιο ότι δεν λύνουν το πρόβλημα. Ωστόσο, κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να εφαρμόζει απαγόρευση εισόδου, όταν υπάρχουν σαφή δείγματα «κορεσμού». Και είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατό οποιαδήποτε χώρα να αντέξει εσαεί την είσοδο μεταναστών. Γι αυτό ακριβώς, ένα σοβαρό κράτος, έχει υποχρέωση να διαθέτει μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική. Κι ένα σοβαρό κράτος, έχει υποχρέωση απέναντι στους μετανάστες συνανθρώπους του, να παράσχει αποτελεσματική προστασία, πράγμα που προϋποθέτει δομές υποδοχής στα σημεία εισόδου, μέτρα κοινωνικής μέριμνας και φροντίδας, και βέβαια ένα σύστημα ασύλου που θα εξασφαλίζει δίκαιη εξέταση των αιτημάτων τους και αύξηση των ποσοστών χορήγησης καθεστώτος πρόσφυγα ή επικουρικής προστασίας.

Οι πρόσφυγες χρειάζονται μεγαλύτερη προστασία από τη βία και την κακομεταχείριση, γιατί μόνον έτσι θα μειωθούν ή και θα εξαλειφθούν τα υψηλά ποσοστά υποσιτισμού και θνησιμότητας αλλά και της εκμετάλλευσης γυναικών που παρατηρούνται.

Το πρόσφατο περιστατικό στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας, όπου δύο κτηνοτρόφοι χτύπησαν αλύπητα και διαπόμπευσαν τραβώντας με ένα σκοινί πίσω από ένα μηχανάκι δύο πρόσφυγες από το Μπανγκλαντές, επειδή είχαν την υποψία ότι έκλεψαν αιγοπρόβατα, είναι κατάπτυστο, αν και όχι το μόνο.

Αυτό που πρέπει να κρατήσουν όλοι οι «αγανακτισμένοι» πολίτες, είναι ότι με τη στάση τους διογκώνουν το πρόβλημα και συνεπικουρούν στις κυκλοφορούσες περί ρατσισμού απόψεις, δίνοντας παράλληλα σοβαρά «επιχειρήματα» στην άκρα δεξιά. Οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου. Δεν έφυγαν από τις πατρίδες τους για να κάνουν τουρισμό. Αναγκάστηκαν να φύγουν χωρίς να φταίνε σε τίποτα, να ξεσπιτωθούν για να σώσουν τις ζωές τους, χωρίς οι ίδιοι να είναι υπαίτιοι για την κατάσταση αυτή. Ο καθένας τους έχει τη δική του φρικτή ιστορία. Ας μην την τροφοδοτήσουμε και με άλλες φρικτές ιστορίες…

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΟΦΙΑ

Αναγκάζομαι να επανέλθω στο θέμα των «Οικολόγων Πράσινων», με αφορμή κάποια e-mail που έλαβα. Στα οποία, μάλιστα, υπήρξε και ο χαρακτηρισμός «λεπενιστικών συνθημάτων» για κάποια πράγματα που έγραφα σε ανάρτηση λίγο προ των ευρωεκλογών (με τίτλο «Οικολογική παρακμή»). Θα αντιπαρέλθω τον χαρακτηρισμό (μια και γνωρίζω πολύ καλύτερα ότι ούτε δεξιός ούτε και –πολύ περισσότερο- ακροδεξιός) υπήρξα ποτέ.

Επί της ουσίας, τώρα. Το ποιόν ενός ανθρώπου έχει να κάνει με τον χώρο όπου ζει. Εγώ προσωπικά επιθυμώ την δημιουργία ενός τρόπου ζωής που θα προάγει τον ΑΝΘΡΩΠΟ και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσω αυτή την επιθυμία με μια οικολογική υστερία ή έναν οικολογικό φασισμό ή (ακόμα χειρότερα) με τις «πράσινες κονόμες» που είναι πολύ της μόδας εσχάτως (δείτε για παράδειγμα τα 26.500 «πράσινα» κλιματιστικά που πουλήθηκαν μέσα σε μια βδομάδα, που αποτελούν «πταίσμα» μπροστά στις χοντρές οικολογικές κονόμες που προαλείφονται στο άμεσο μέλλον).

Θα ήθελα επίσης να προσθέσω, ότι οι ομιχλώδεις καταστατικές αναγγελίες των Ο.Π. περί «οικολογικής σοφίας, αειφορίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, μη βίας, άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας, σεβασμού στην ποικιλότητα, αποκέντρωσης και επικουρικότητας, προστασίας και αποκατάστασης των φυσικών οικοσυστημάτων, ποιότητας ζωής, ατομικής και κοινωνικής ευθύνης και ισοτιμίας» (όπως κατά σειρά αναφέρονται στο καταστατικό τους), αν και με βρίσκουν σύμφωνο επί θεωρητικής βάσης σε πολλά από αυτά, εντούτοις φαίνεται ότι ολόκληρο το καταστατικό του κόμματος αυτού εξαντλείται σ΄ αυτές τις δυσδιάκριτες προτάσεις, δίνοντας αντιθέτως τεράστια έκταση στα «διαδικαστικά» (πώς εκλέγονται, ποιοι εκλέγονται, ποιοί γίνονται μέλη κλπ.κλπ.).

Την κοινωνική οικολογία (την οποία δεν γνωρίζει όπως μου γράφει στο mail του ο αποστολέας του), επέλεξε ο επικεφαλής των ΟΠ ως μεταπτυχιακό τίτλο στην Αμερική, μετά τις σπουδές του στη Νομική. Ας ρωτήσει τον ίδιο τι ακριβώς είναι. Με δυό λόγια, όμως, θα μπορούσα να του πω ότι υποστηρίζει πως τα περιβαλλοντικά προβλήματα πηγάζουν από την κυριαρχία του ανθρώπου σε άνθρωπο, θεωρώντας ότι η κυριαρχία στη φύση αποτελεί επέκταση της λογικής της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γι αυτό, τα οικολογικά προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο με τη συνολική αλλαγή της κοινωνίας μέσα από μια καταργημένη ιεραρχία. Καλό και «αναρχίζον» όλο αυτό, βέβαια, αλλά προσωπικά εμένα δεν με καλύπτει. Απλούστατα, διότι δεν έχω κανέναν λόγο να υποθέσω ότι μια μη ιεραρχική κοινωνία (δηλαδή αναρχίζουσα) ΔΕΝ θα προκαλεί βλάβες στο περιβάλλον…

Θα ήθελα επίσης να ρωτήσω αν ο «αυτοπροσδιορισμός των Σκοπιανών» που ο Τρεμόπουλος ευαγγελίζεται (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), βρίσκει σύμφωνους τους οπαδούς του ΟΠ. Και αν ναι, τότε γιατί να μη μιλήσουμε και για «αυτοπροσδιορισμό» των Κρητικών, των Πελοποννήσιων, των Θεσσαλών, των Ηπειρωτών, των κατοίκων των Ιονίων Νησιών, των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου, και πάει λέγοντας… Η απάντηση είναι απλή. Διότι ο αυτοπροσδιορισμός ενός λαού, προέρχεται από την ανάγκη του να καθορίσει μία μη υπάρχουσα ταυτότητα. Αν οι Σκοπιανοί θέλουν να «αυτοπροσδιοριστούν» ως «Μακεδόνες», μπορούν κάλλιστα να το κάνουν, αρκεί βεβαίως να αποδείξουν γιατί η γλώσσα τους είναι σλάβικη και γιατί θα πρέπει ΟΛΟΙ οι Μακεδόνες να θέλουν να αυτοπροσδιοριστούν ως Σλαβομακεδόνες.

Οσο γι αυτό που μου χρεώθηκε ως… λεπενίστικο, όταν έγραψα «εκτός του ότι μπορεί κάλλιστα να αλλάξει τόπο», εννοούσα (επειδή ακριβώς έχω ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό), ότι έχω καταλάβει πως το να βρίσκεσαι σε ένα τόπο και να επιθυμείς να αλλάξουν οι πάντες τη γνώμη τους για κάτι που βλάπτει τον τόπο, είναι ηλίου φαεινότερο ότι είναι καλύτερα να αλλάξεις τόπο. Αυτό το είχε καταλάβει ο Ηλίας Πετρόπουλος, ο οποίος δεν γούσταρε την Ελλάδα και έζησε στη Γαλλία.

Όπως και νάχει το πράγμα, ο Τρεμόπουλος (που αυτή τη στιγμή είναι ευρωβουλευτής) έκανε φάουλ. Με όσα υποστήριξε και όσα είπε. Και το πλήρωσε το κόμμα του, που εν δυνάμει θα μπορούσε να είχε πολλές περισσότερες ψήφους και περισσότερους ευρωβουλευτές.

Επιστρέφοντας στο καταστατικό του κόμματος, θα ήθελα να διευκρινίσω: καλή η «οικολογική σοφία», αλλά ποια είναι τα συμπεράσματα της Οικολογίας που θα πρέπει να εφαρμόσουμε και στην πολιτική; Η κοινωνική ανισότητα, κατά τη γνώμη μου, καθώς και οι αντιπαλότητες και η αστάθεια που προκαλούνται, δεν έχουν ουδεμία σχέση με την οικολογία. Αν δεν το έχετε καταλάβει, σας το διευκρινίζω: είμαι ανθρωποκεντριστής. Και αυτό τα λέει όλα.

Δεν απεργάζομαι το κακό του ανθρώπου για να επιβιώσει η φύση, αλλά κυρίως ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ προσαρμόζω τα πάντα στην δική του βιωσιμότητα. Αν είναι κάτι για το οποίο είμαι περήφανος, είναι το ότι θεωρώ τον ΑΝΘΡΩΠΟ ως ατελές μεν αλλά εκπαιδεύσιμο είδος, και βεβαίως ως το πλέον αξιομνημόνευτο από όλα τα άλλα είδος, και η προσπάθεια που εγώ προσωπικά καταβάλω είναι εκείνη που θα τον κάνει όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να επιβιώσει όσο πιο ΑΝΕΤΑ γίνεται και όχι εις βάρος άλλων. Βεβαίως, ο άνθρωπος επειδή ακριβώς είναι ατελής, κάνει λάθη. Και γι αυτό τον βοηθάμε να ξεφύγει από την μεσαιωνική πρακτική της αυτομαστίγωσης και του αυτοβασανισμού των ιησουιτών καλόγερων και του Opus Dei.

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ

Ο Ελληνες πολίτες παρακολουθούν με έκπληξη τις κινήσεις της Ντόρας Μπακογιάννη, που δείχνουν ή ότι παίζει το δικό της παιχνίδι εφαρμόζοντας δική της πολιτική, ή ο πρωθυπουργός δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει! Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, χαμένη είναι η Ελλάδα!

Η υπόθεση αφορά την διάσκεψη του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) που θα γίνει στις 27 Ιουνίου στην Κέρκυρα, με τη συμμετοχή 56 χωρών (ανάμεσά τους η Χίλαρι Κλίντον από τις ΗΠΑ και ο Σεργκέι Λαβρόφ από την Ρωσία, αλλά και ο Σκοπιανός ομόλογός τους Αντόνιο Μιλόσοσκι). Το πρόβλημα είναι ότι ο Μιλόσοσκι θα έρθει στην Ελλάδα με αεροσκάφος της ΠΓΔΜ που θα φέρει τα χαρακτηριστικά της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Κάτι που απαγορεύεται για την είσοδο όλων των αεροσκαφών με την ονομασία «Μακεδονία» στην ελληνικό εναέριο χώρο. Και το περίεργο είναι, ότι το πρόβλημα αυτό, το λύνει η Ντόρα Μπακογιάννη, αποφασίζοντας να επιτρέψει «κατ΄ εξαίρεση» την προσγείωση του «μακεδονικού» αεροσκάφους. Διευκρινίζοντας, ότι αυτό γίνεται για να μην αμαυρωθεί το προφίλ της Ελλάδας, επειδή «η συνάντηση του ΟΑΣΕ είναι πολύ σημαντική» και «συγκεντρώνει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στη διεθνή κοινή γνώμη…»

Είναι τουλάχιστον εξοργιστική μια τέτοια διευκρίνιση για μια απόφαση που συνιστά βαριά παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας με τα Σκόπια στα σημεία μάλιστα των κρατικών συμβόλων και στο όνομα «Μακεδονία». Και γίνεται ακόμα εξοργιστικότερη, επειδή ακριβώς η Ντόρα Μπακογιάννη έχει συναινέσει (επίσης χωρίς όρους) στην απελευθέρωση της βίζας της ΠΓΔΜ προς τις χώρες της Ε.Ε. από το τέλος του έτους (δηλαδή την είσοδο διαβατηρίων της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και στην Ελλάδα). Αυτές οι κινήσεις είναι ακατανόητες, την ίδια ώρα που τα Σκόπια προσπαθούν να διαμορφώσουν «εθνική στρατηγική» επιμένοντας στη διατήρηση της ταυτότητας και της γλώσσας, και την ίδια στιγμή που ο διαπραγματευτής κ. Νίμιτς ετοιμάζεται για νέο γύρο επαφών με βάση την πρότασή του, που εξαιρεί από την διαπραγμάτευση την «μακεδονική» ταυτότητα και γλώσσα!

Η Ντόρα Μπακογιάννη, δεν μπορεί να δηλώσει άγνοια αυτών των προβλημάτων. Που μάλιστα θα παρακολουθούνται από 300 διαπιστευμένους δημοσιογράφους και από τους υπουργούς Εξωτερικών 56 χωρών. Δεν θα μπορέσει να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε πως η Ελλάδα εμφανίζεται να υποκύπτει στον εκβιασμό της σκοπιανής πλευράς (που απείλησε ότι θα απέχει αν δεν γίνει δεκτός ο όρος της να έρθει στην Κέρκυρα ο Μιλόσοσκι με το αεροσκάφος της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»). Είναι γνωστό ότι η όποια συναίνεση στο θέμα, και μάλιστα στην παρούσα στιγμή, δίνει επιχειρήματα και λανθασμένα μηνύματα στα Σκόπια και στους πάντες. Και, βεβαίως, δημιουργεί την αίσθηση ότι η Ελλάδα μπορεί πολύ εύκολα να κάνει «εξαιρέσεις», επειδή έτσι θέλει ένας υπουργός ή ένας πολιτικός παράγοντας. Αυτό θα εισπράξουν οι Σκοπιανοί και η Χίλαρι Κλίντον. Γιατί, για παράδειγμα, πέρυσι δεν επετράπη (και πολύ σωστά) η είσοδος στη χώρα του προέδρου της γειτονικής χώρας Τσερβενκόφκι που επρόκειτο να έρθει σε μεγάλη πολιτιστική εκδήλωση της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Ζάππειο;

Είναι ακατανόητα όλα αυτά. Και οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, σε ντε φάκτο λύση του προβλήματος της ονομασίας. Ντροπή!

ΔΙΠΛΟ ΜΗΝΥΜΑ "ΣΕΧΤΑΣ" ΠΡΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ - ΠΟΛΙΤΕΣ

Από τις έρευνες της αντιτρομοκρατικής στα Πατήσια, μετά την δολοφονία του αστυνομικού.

Μόνον αποτροπιασμό μπορεί να προκαλέσει η δολοφονία του 41χρονου υπαρχιφύλακα της αντιτρομοκρατικής Σάββα Νεκτάριου, πατέρα ενός ανήλικου παιδιού, με 24 σφαίρες. Αλλά και απόπειρα τρομοκράτησης όσων «σκέφτονται» να συνεργαστούν με τις αρχές για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Εντύπωση κάνει, πάντως, μια σειρά γεγονότων – παραλήψεων που το λιγότερο που θα έπρεπε να προκαλέσουν αυτή τη χρονική στιγμή, θα ήταν κάποιες παραιτήσεις: για τον τρόπο που η αντιτρομοκρατική κινείται, για την παντελή έλλειψη μέτρων προστασίας των μαρτύρων (ούτε αλλαγή σπιτιού, ούτε αλλαγή ταυτότητας) και παρά το γεγονός ότι υπήρξαν στο παρελθόν ευθείες απειλές προς όλους τους αστυνομικούς – πολύ δε περισσότερο προς την αντιτρομοκρατική. Η γυναίκα που «προστατεύεται»… φανερά, έμενε στο σπίτι της από το 2002, όταν είχε δώσει πληροφορίες για πρόσωπα που κατηγορήθηκαν ότι σχετίζονταν με τον ΕΛΑ και συνέβαλε στη σύλληψη προσώπων που κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στην οργάνωση. Πολλοί δε, ήταν εκείνοι που γνώριζαν ποια ήταν αυτή η γυναίκα και για ποιόν λόγο την φρουρούσαν.

Οι ευθύνες είναι τεράστιες. Το θύμα είχε αναφέρει ότι παρακολουθείτο από «περίεργα άτομα», και σύμφωνα με μαρτυρίες ο αστυνομικός είχε καλέσει την ομάδα «Δέλτα» για να ελέγξει άτομα τα οποία τον είχαν πλησιάσει και τον παρατηρούσαν την ώρα που βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο που έκανε υπηρεσία. Μάλιστα, μια φίλη της οικογένειας του θύματος, ανέφερε ότι ο αστυνομικός είχε κάνει λόγο για άτομα «με μαλλιά και μούσια» που εμφανίζονταν συχνά το τελευταίο χρονικό διάστημα στον χώρο όπου έκανε υπηρεσία.

Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι με τη δολοφονία αυτή, η «Σέχτα» (κάποιοι από τους κάλυκες δείχνουν οτι προέρχονται από το ίδιο όπλο που είχε ξαναχρησιμοποιηθεί από την οργάνωση), έστειλε διπλό μήνυμα: την πραγματοποίηση της παλαιότερης απειλής εναντίον των αστυνομικών («η ζωή κάθε μπάτσου αξίζει όσο μια σφαίρα» έγραφε ο συντάκτης της πρώτης προκήρυξης της «Σέχτας» που εστάλη και δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ» μετά την επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Κορυδαλλού), και το μήνυμα προς την αντιτρομοκρατική και προς κάθε πολίτη που θα βρεθεί μάρτυρας σε υπόθεση τρομοκρατίας.

ΤΑ ΞΕΝΑ ΜΜΕ

Η είδηση όπως είναι φυσικό, έκανε το γύρο του κόσμου. Το Associated Press κάνει λόγο για «θρασύτατη κλιμάκωση των εγχώριων τρομοκρατικών επιθέσεων λίγες ημέρες πριν τα πολυαναμενόμενα εγκαίνια του Νέου Μουσείου Ακρόπολης, στα οποία αναμένεται να παραστούν δεκάδες αξιωματούχοι από ολόκληρο τον κόσμο». Το γαλλικό πρακτορείο μετέφερε την δήλωση του Ε. Αντώναρου ότι «αυτό το μεμονωμένο συμβάν δεν έχει καμία σχέση με τα εγκαίνια». Οι Times έγραψαν ότι «η είδηση σόκαρε τους Ελληνες, που ήλπιζαν σε μια διεθνή διαφημιστική προώθηση για τη χώρα τους με τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου Ακρόπολης». Το δε Reuters επεσήμανε ότι «ομάδες αριστεριστών και αναρχικών έχουν εξαπολύσει σειρά επιθέσεων εναντίον αστυνομικών, πολιτικών κα επιχειρηματικών στόχων από τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν αστυνομικός σκότωσε στην Αθήνα έναν έφηβο πυροδοτώντας τις χειρότερες ταραχές στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες», παραθέτοντας παράλληλα λίστα με τις βασικές οργανώσεις αριστεριστών που έχουν αναλάβει την ευθύνη για επιθέσεις πρόσφατα. Και οι New York Times έγραψαν ότι «η επίθεση της Τετάρτης είναι το πρώτο φονικό χτύπημα έπειτα από μια σειρά μεταμεσονύχτιων, στην πλειοψηφία τους, βομβιστικών επιθέσεων από διάφορες εγχώριες τρομοκρατικές οργανώσεις».

Επιτέλους, πρέπει κάποιοι να ευαισθητοποιηθούν και να ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ. Για να αναγνωρίσουν, έστω έμμεσα, την δική τους ολιγωρία.

ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ: Ο ΥΠΟΠΤΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ (ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ) ΜΜΕ

(Ι. Μόραλης, Επιτύμβιο, μία από τις έξι παραλλαγές που ανήκει στη συλλογή του καλλιτέχνη)

Το θέμα του blogging απασχολεί όλο και περισσότερο κόσμο. Κάποιους μάλιστα τους ενοχλεί ιδιαίτερα. Συνήγορος στην άποψη αυτή, είναι ο κατάπτυστος τίτλος δημοσιεύματος στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (14 Ιουνίου), για τον οποίον δεν ευθύνεται φυσικά ο συντάκτης ύλης της εφημερίδας, αλλά ούτε και ο συντάκτης Δ. Γαλάνης που το υπογράφει, αλλά η «γραμμή» της εφημερίδας. Ο τίτλος, λοιπόν, λέει: «Ο (ύποπτος) ρόλος των blog στις ευρωεκλογές». Και ο υπότιτλος: «Πώς διέρρευσαν τα στοιχεία και γιατί οι υπεύθυνοι παρέβησαν τον νόμο περί μη δημοσιοποίησης πριν από το κλείσιμο της κάλπης». Το δημοσίευμα αναφέρεται σε τρία συγκεκριμένα blogs (troktiko, pressmme και nonews-news), τα οποία δημοσιοποίησαν τα αποτελέσματα των exit polls από το μεσημέρι της Κυριακής.

Αυτό που έχω να παρατηρήσω, είναι α) ότι είναι θέμα προσωπικό αυτών που γράφουν στα τρία προαναφερόμενα blogs του πώς είδαν τις ευρωεκλογές και του πώς συμπεριφέρθηκαν. Δεν είναι θέμα ΟΛΩΝ των bloggers. β) Τα λεγόμενα «δημοσιογραφικά» blogs, στελεχώνονται από δημοσιογράφους, οι οποίοι δουλεύουν σε κάποιο ΜΜΕ και συνεπώς έχουν πρόσβαση σε πηγές. γ) Ο ρόλος τους δεν μπορεί να κριθεί ως ύποπτος από εκείνους που με την κάλυψη ενός «σοβαρού» εντύπου, διαπράττουν καθημερινά σωρεία αδικημάτων (από παραπληροφόρηση, μέχρι μαύρη εργασία και διασπορά ψευδών ειδήσεων). δ) Ο ρόλος κάθε δημοσιογράφου που ασχολείται με το blogging, δεν είναι περισσότερο ύποπτος, από εκείνον που εν δυνάμει έχουν όλοι οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν σε ΜΜΕ. στ) Την ίδια ευθύνη έχουν οι δημοσκόποι, οι οποίοι συνεργάστηκαν επίσημα με όλα τα ΜΜΕ που δημοσιοποίησαν τις προβλέψεις των exit polls.

Η προσπάθεια της εφημερίδας, να εξομοιώσει σε ρόλο «υπόπτου» το σύνολο των bloggers, που πλησιάζουν τις 50.000 και έχουν καθημερινά εκατομμύρια αναγνώστες, όχι μόνον είναι κατάπτυστη, αλλά μοιάζει με εκείνη την προσπάθεια που η πολιτεία κάνει με τους οικονομικούς μετανάστες, προσπαθώντας να «πείσει» ότι είναι όλοι εν δυνάμει «ύποπτοι» γι αυτά που ΘΑ κάνουν!…

Ο συνδυασμός των πολλαπλασιαζόμενων και απρόκλητων επιθέσεων κατά των bloggers (όπως καιρό τώρα συμβαίνει και με την εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ του Μάκη Κουρή), καταδεικνύει την αγωνία των εκδοτών για τις διαρροές των φυλλάδων τους, για τις οποίες μόνον οι bloggers δεν φταίνε.

Δική μου γνώμη είναι ότι καλό θα ήταν να σταματήσουν να διασύρουν όλους τους bloggers με επιθέσεις τέτοιου είδους. Όχι τίποτε άλλο, αλλά διότι ανάμεσα σ΄ αυτούς υπάρχουν και παλαιοί δημοσιογράφοι που και τους κανόνες σέβονται και ΠΟΛΛΑ γνωρίζουν, λόγω της μακράς θητείας τους στο επάγγελμα. Οι εποχές έχουν αλλάξει, και οφείλουν να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα χωρίς πανικό και συνεπείς στις αρχές που οι κύριοι αυτοί υποστηρίζουν ότι «διακονούν». Ας προσαρμοστούν.

Η πληροφόρηση, για κακή τους τύχη, δεν είναι πλέον προνόμιο της κλασικής δημοσιογραφίας (είδαμε την κατάντια της στις πρόσφατες εκλογές της ΕΣΗΕΑ), αλλά είναι πλέον δικαίωμα κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου που επιθυμεί να σχολιάσει όπως θέλει και όποτε θέλει, τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του. Γεγονότα που δεν υποπίπτουν στην αντίληψη μόνον των «επαγγελματιών» δημοσιογράφων, αλλά και άλλων… Ισως αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος πού κάποιοι τρέμουν: η προοπτική να χάσουν ολοκληρωτικά την από «καθέδρας» πληροφόρηση, μια που η πληροφορία έχει πάψει στην ουσία να αποτελεί προνόμιο δημοσιογραφικό, αλλά έχει αμβλυνθεί.

ΤΟ ΡΕΜΑΛΙ ΠΟΥ ΚΑΠΝΙΖΕ!...

Είδα τη βλοσυρή μορφή του. Μέσα στο σκούρο του κοστούμι φάνταζε τόσο σοβαρός… Σχεδόν αληθινός!

Την ώρα που άκουσα τον Δημήτρη Αβραμόπουλο να μιλά στην τηλεόραση όλος πάθος για την απαγόρευση του καπνίσματος και τα μέτρα που αποφάσισε, πήρα κι εγώ την δική μου απόφαση. Θα σταματούσα να καπνίζω. Με έπεισε ρε παιδί μου… Τι πάθος, τι παλμός, τι επιχειρηματολογία! Τι ευγένεια, πάνω απ΄ όλα, να ασχολείται προσωπικά ο υπουργός, με τη δική μου υγεία!

Είχα πια καταλάβει, ότι ήμουν ένα ρεμάλι. Ένα ρεμάλι που κάπνιζε. Σωστό ράκος, αναλογίστηκα ότι ο μόνος τρόπος συμπεριφοράς που μου άξιζε, η μόνη μέθοδος αντιμετώπισής μου, ήταν αυτή η κρατική επικήρυξή μου εκτός νόμου.

Ετσι, αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο, γιατί δεν θέλω να απολυθώ από τη δουλειά μου, όπου πλέον θα απαγορεύεται δια νόμου το κάπνισμα, επειδή κάθε λίγο και λιγάκι θα πρέπει να βρίσκομαι στο πεζοδρόμιο να φουμάρω… Αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο γιατί το επιχείρημα ότι θα είμαι πλέον ένας γνήσιος Ευρωπαίος, είναι ακαταμάχητο. Θα το κόψω το ρημάδι, για να μην ντρέπομαι για την κατάντια μου, να πάρω κι εγώ σειρά να κοιτάω εκείνους που καπνίζουν κλεισμένοι πίσω από γυάλινα κλουβιά σε καφετέριες, εστιατόρια και κέντρα διασκέδασης κοιτώντας τους με σιχασιά σαν εξωγήινους. Τους βιτσιόζους!..

Ημουν έτοιμος να πάω ακόμα και έξω από τα εργοστάσια, στους μαζεμένους εργάτες που κάνουν διάλειμμα για τσιγάρο, αλλά τελικά άλλαξα γνώμη, γιατί το ντουμάνι της εργοστασιακής τσιμινιέρας πάνω από τα κεφάλια τους, με αποθάρρυνε λιγάκι…

Ωστόσο χαίρομαι που συμμορφώθηκα, γιατί όλο και κάποιος από εκείνους τους μη καπνιστές φίλους μου, με τους οποίους μέχρι τώρα συνυπήρχαμε μια χαρά, θα έβρισκε την ευκαιρία να με καρφώσει παίρνοντας έναν μυστικό τετραψήφιο τηλεφωνικό αριθμό. Κι έπειτα θα έρχονταν οι εκπρόσωποι των ελεγκτικών μηχανισμών να μου κόψουν πρόστιμο. Όπως καταλαβαίνετε, η σχέση μας από εκεί και πέρα, θα είχε πρόβλημα! Τώρα όμως, όλα αυτά είναι ανάμνηση.

Ηδη νιώθω τόσο ελεύθερος με την απόφασή μου να κόψω το κάπνισμα του τσιγάρου, που είμαι πια έτοιμος να κόψω και το «κάπνισμα» των καυσαερίων από τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα και τα εργοστάσια. Ε, τώρα που αποφάσισα να γίνω υποδειγματικός πολίτης, δεν πιστεύω, ρε αδερφέ, να μου χαλάσει το χατίρι ο Αβραμόπουλος!…

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ - ΕΜΕΙΣ ΟΧΙ...

"Η γνώση που αποχτιέται με καταναγκασμό, δεν συγκρατείται στη μνήμη", έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος Πλάτων.

Η είδηση έρχεται από την Deutsche Welle και τη Ναυτεμπορική. Και λέει ότι εδώ και δέκα χρόνια, παρατηρείται μια αύξηση του αριθμού των νέων που μαθαίνουν αρχαίες γλώσσες στη Γερμανία, κυρίως λατινικά, αλλά και ελληνικά. Ετσι, έχει φτάσει ένας στους τέσσερις μαθητές (από τα σχεδόν 2,5 εκατομμύρια) να μαθαίνουν λατινικά, ενώ άλλες 16.000 διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά, στα αποκαλούμενα ανθρωπιστικά γυμνάσια και λύκεια.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, η αναγκαιότητα εκμάθησης αρχαίων γλωσσών είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση, διότι «θεωρούνταν κατασταλτικός παράγοντας και κριτήριο κοινωνικής διαλογής», μια που τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά αποτελούσαν το αποφασιστικό κριτήριο για το αν κάποιος μπορούσε να συνεχίσει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στην πρώην ανατολική Γερμανία, θεωρούνταν σύμβολα της αστικής κουλτούρας «στοιχείο μπουρζουαζίας» και γι αυτό δεν μάθαιναν τις γλώσσες αυτές, παρά μόνο για επαγγελματικούς λόγους.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, υπάρχει μια αναζωογόνηση του ενδιαφέροντος για τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά, με μια παράλληλη αλλαγή του προσανατολισμού, του περιεχομένου και του στόχου του μαθήματος. Η τυπολατρία έπαψε από πλευράς καθηγητών, οι οποίοι ασχολούνται με βασικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, χωρίς να δίνουν πλέον έτοιμες απαντήσεις, αλλά καταθέτοντας προτάσεις για τον τρόπο σκέψης με τον οποίον θα μπορούσαν να δοθούν πιθανές απαντήσεις. Στη βάση κεντρικών κειμένων βρίσκονται και συζητούνται θέματα όπως η σημασία της δικαιοσύνης, της φιλίας, το αν υπάρχει δίκαιος πόλεμος, ή τι είναι πολιτική, τι είναι μόρφωση και ποιος ο σκοπός τους.

Μου φαίνεται ότι σε λίγα χρόνια οι Γερμανοί θα είναι σε θέση να δώσουν περισσότερες απαντήσεις σε πολλά θέματα πολιτικής μόρφωσης απ΄ ό,τι οι Ελληνες πολιτικοί, απλώς αντλώντας απαντήσεις από τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων, θέτοντας ερωτήματα από την ουσία της ελληνικής σκέψης. Και δίνοντας ερεθίσματα για σύγχρονες απαντήσεις διαχρονικών ερωτημάτων. Όλα αυτά, να τα βλέπουν εκείνοι που κατάντησαν έτσι όπως κατάντησαν την παιδεία στη χώρα μας…

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΧΩΡΗΣΗΣ ΄Η ΜΗ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ

(Francis Bacon, "Study for Innocent X", 1962)

Οι παρεξηγήσεις, αποτελούν καθημερινότητα στην ελληνική κοινωνία. Ετσι φαίνεται ότι παρεξηγήθηκε από κάποιους τους οποίους εκτιμώ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ και η άποψή μου σχετικά με τις ευρωεκλογές. Ισως δεν έγινα απόλυτα αντιληπτός ή κατανοητός. Ο διάλογος, όπως και να΄ χει, είναι εποικοδομητικός.

Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι μου φαίνεται αδιανόητο να εκχωρώ σε οποιονδήποτε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ της ψήφου μου. Σε τελευταία ανάλυση δεν μου επιτρέπει η δική μου συνείδηση να κάνω κάτι τέτοιο. Όχι μόνο γιατί υπάρχει επιλογή της ΑΚΥΡΗΣ ψήφου, αλλά διότι δεν επιθυμώ να με φωνάζουν ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Και, κυρίως, γιατί δεν επιθυμώ να σφετεριστούν το δικαίωμα της ψήφου μου τα ΛΑΜΟΓΙΑ. Και αυτό ελπίζω να μην είναι κατακριτέο – όπως δεν είναι κατακριτέα οποιαδήποτε άποψη με επιχειρήματα.

Θα έλεγα ότι (μπορεί και λανθασμένα αλλά ας μάθω από τα λάθη μου αν πράγματι διέπραξα τέτοια), είναι άλλο πράγμα να ΜΕΤΡΑΣ την ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ ή τα ΛΕΥΚΑ και άλλο να «προβληματίζει» (αλλά να μην προσμετράται στο εκλογικό αποτέλεσμα) ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Μπορεί να φοράω κουκούλα, αλλά την φοράω επειδή ακριβώς θέλω να πιστεύω ότι δεν είμαι ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι αν επιλέγω να είμαι ο ΚΑΝΕΝΑΣ, ας αρκεστώ στην κριτική εκείνων που άφησα με τη στάση μου να πανηγυρίζουν τη «νίκη» τους και όποιους επιθυμούν να κάτσουν ΚΑΙ στο σβέρκο του ΚΑΝΕΝΑ…

Τώρα, επί της ουσίας. Ποιο είναι ακριβώς το πολιτικό μήνυμα που εισπράξαμε από τις ευρωεκλογές; Το πολιτικό μήνυμα βγαίνει από τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Ετσι, βλέπουμε νίκη του ΠΑΣΟΚ, νίκη του ΛΑΟΣ, νίκη των Οικολόγων-Πράσινων. Καταβαράθρωση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και συγκρατημένη αισιοδοξία για το ΚΚΕ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η αποχή «προβλημάτισε» τους πολιτικούς, στο μέτρο που δεν κατάφεραν να πάρουν τον ΚΑΝΕΝΑ με το μέρος τους ή που πιστεύουν ότι ένα μεγάλο μέρος του ΚΑΝΕΝΑ είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ. Οι ίδιοι το είπαν στις δηλώσεις τους. Τα κροκοδείλια δάκρυά τους, αφορούν ακριβώς τον εσωτερικό τρόμο που αισθάνονται αν η ίδια τακτική ακολουθηθεί στις εθνικές εκλογές. Προσωπικά δεν πιστεύω κάτι τέτοιο. Οι «συσπειρώσεις» -δυστυχώς- θα δουλέψουν και πάλι.

Ας βγει, εν τέλει, ένα κόμμα με τίτλο ο ΚΑΝΕΝΑΣ, με πολιτικό πρόγραμμα, θέσεις και μαχητικότητα, για να έχει ΟΥΣΙΑ η ψήφος. Θα είμαι ο πρώτος που θα το ψηφίσει. Γιατί το μόνο που αυτή τη στιγμή διαθέτουμε, είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία και το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα. Εγώ προσωπικά, δεν είμαι εναντίον της δημοκρατίας, αλλά θέλω ΑΠΟΨΗ που να συμφωνεί με τη δική μου, θέλω να υπάρξει ένα τέτοιο κόμμα που να μπορώ να ψηφίσω χωρίς ενδοιασμούς.

Αλλά σε καμία περίπτωση, το επαναλαμβάνω, δεν θα ΕΚΧΩΡΗΣΩ το δικαίωμα της ψήφου μου αμαχητί στον οποιονδήποτε, για να με κοροϊδεύει στη συνέχεια ονομάζοντάς με ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Θα τους αλλάξω τα φώτα στην ΠΡΑΞΗ, κι αυτό μπορεί να γίνει με το μοναδικό ΟΠΛΟ που διαθέτω: την ΨΗΦΟ. Αν αυτό ενοχλεί, θα χαρώ πολύ να ΜΑΘΩ γιατί, και να παραδεχθώ το λάθος μου.

ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΣΑΝ... ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ!

Ποιο ήταν, λοιπόν, το μήνυμα από τις ευρωεκλογές; Η αποχή! Και αυτό είναι λυπηρό. Και δεν αφορά, φυσικά, μόνο την Ελλάδα, όπου ένας στους δύο δεν ψήφισε, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη, όπου η αποχή κυμάνθηκε σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.

Το πρώτο που θα μπορούσαμε να επισημάνουμε, είναι ότι από εδώ και πέρα, δεν πρέπει να ακούσουμε ποτέ από εκείνους που δεν ψήφισαν, ότι για τα όποια δεινά ευθύνονται κάποιοι άλλοι – γιατί κυρίως ευθύνονται αυτοί οι ίδιοι. Και ευθύνονται για τον εξής λόγο: Οι ίδιοι με την στάση τους, στέρησαν από τον εαυτό τους το δικαίωμα της ψήφου. Λες και είναι αλλοδαποί σε αυτή τη χώρα… ΄Η σαν να τους έχει επιβληθεί στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων... Το επιχείρημα ότι οι ευρωεκλογές είναι διαφορετικές από τις εθνικές εκλογές, είναι μεν σωστό, αλλά είναι εξίσου σωστό και το ότι οι ευρωεκλογές είναι επίσης σημαντικές, με την έννοια ότι είμαστε μέρος της Ευρώπης, μετέχουμε στην ευρωπαϊκή ένωση, άρα πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικό το αποτέλεσμα που στέλνουμε στο ευρωκοινοβούλιο, μέσω στη κάλπης.

Προχωρώντας, και όσον αφορά την Ελλάδα, βλέπουμε τα εξής: Πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, ανεβασμένος ο ΛΑΟΣ, κερδισμένο το ΚΚΕ και οι Οικολόγοι-Πράσινοι που εκλέγουν ευρωβουλευτή για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το Βατερλό βρίσκεται στη ΝΔ που έχασε μεγάλο μέρος των ποσοστών, αλλά ιδιαίτερα στον ΣΥΡΙΖΑ που κατάφερε ένα πολύ καλό ποσοστό που είχε να το συρρικνώσει φρικτά, για να αποδειχθεί τελικά ότι εδώ δεν «χαϊδεύτηκαν αυτιά», αλλά «τραβήχτηκαν αυτιά»…

Πέρα από όλα αυτά, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο δικομματισμός παραμένει. Και αυτό αποτελεί ένα επίσης «μήνυμα». Από εκείνους δηλαδή που ψήφισαν, οι 7 στους 10 επέλεξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι στις εκλογές αυτές πήραν μέρος 28 κόμματα!

Τώρα, όσον αφορά στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, εντύπωση κάνουν τα εξής: Πρώτον, ο μεγάλος ηττημένος, ο Κώστας Καραμανλής, πέρα από το μήνυμα που είπε ότι εισέπραξε, δήλωσε ότι δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή στην οικονομική πολιτική του (άραγε ποιο μήνυμα εισέπραξε). Και εντύπωση έκανε το ότι δεν αναφέρθηκε στον νικητή των εκλογών… Δεύτερον, στο ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν βέβαια ευχαριστημένος ως νικητής σ΄ αυτές τις εκλογές, αλλά δεν έμοιαζε να τον απασχολεί το μέγεθος της αποχής πέρα από μια ισχνή αναφορά σ΄ αυτήν.

Για όλους εμάς, αυτό που έχει σημασία είναι ότι τώρα, βρισκόμαστε και πάλι μπροστά στα ίδια ακριβώς προβλήματα που αντμετωπίζαμε και πριν.

Πάντως, θα πρέπει να επισημανθεί, ότι μια Ευρώπη που δεν μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες της, έχει πρόβλημα γενικότερο. Η δε αποχή, αποτελεί βεβαίως ένα σημαντικό φαινόμενο που θα πρέπει να προβληματίσει μεν κάθε ηγεσία της Ευρώπης, ωστόσο δεν αποτελεί ψήφο. Οσοι δεν ψήφισαν (στην Ελλάδα ή αλλού), άφησαν κάποιους άλλους να αποφασίσουν για τους ίδιους. Κι αυτό αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Γιατί μόνο αυτοί που ψηφίζουν μπορούν να καθορίσουν τις εξελίξεις. Εκείνοι που δεν ψηφίζουν, είναι δικαίωμά τους να το πράξουν, βεβαίως, αλλά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ασκήσουν κριτική όταν οι ίδιοι εκχώρησαν (μέσω της άρνησης ψήφου) το δικαίωμα αυτό.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ...

Αυτή την Κυριακή έχουμε τις ευρωεκλογές. Θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις, που αφορούν κυρίως σε εκείνους αμφιταλαντεύονται επιθυμώντας να πάνε στην κάλπη μόνο και μόνο για να δώσουν ψήφο διαμαρτυρίας. Για τους άλλους δεν έχω να πω τίποτα, γιατί την απόφασή τους την έχουν πάρει.

Θα σταθώ σε ένα κόμμα που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έχει πάρει πολύ τα πάνω του. Ο λόγος για τους «Οικολόγους Πράσινους». Και για τον επικεφαλής τους, τον Μιχάλη Τρεμόπουλο.

Χωρίς περιστροφές, υποστηρίζω ότι το κόμμα αυτό, είναι επικίνδυνο. Και είναι επικίνδυνο, γιατί απλούστατα είναι εναντίον της Ελλάδας. Δεν είμαι εθνικιστής – κάθε άλλο- αλλά επειδή ζω σ΄ αυτή τη χώρα και με ενδιαφέρει η ποιότητα ζωής, αλλά και με ενοχλεί σφόδρα κάθε είδους ρατσισμός, γι  αυτό ακριβώς το λόγο θεωρώ αυτό το κόμμα επικίνδυνο… Ενα πυροτέχνημα, που δυστυχώς παραμύθιασε και δημοφιλείς καλλιτέχνες να πάρουν θέση υπέρ του. Δεν πρόκειται μόνο για τις σφόδρα ανθελληνικές θέσεις σε θέματα εθνικά που το συγκεκριμένο κόμμα προωθεί, αλλά και για την ουσία της οικολογίας, που δεν μπορώ να παραδεχθώ ότι είναι ο οικολογικός φασισμός που –γενικότερα- προωθείται.

Παραθέτω, λοιπόν, τα επιχειρήματά μου, 1) Για τους Οικολόγους – Πράσινους και 2) Για την οικολογία.    

 ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ -ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Πρότυπο των Οικολόγων Πράσινων είναι οι Γερμανοί Οικολόγοι,  των οποίων ο επικεφαλής (και φερόμενος ως χρηματοδότης τους) Γιόσκα Φίσερ, μετείχε σε κυβέρνηση συνεργασίας ως υπουργός Εξωτερικών, πρωτοστατώντας στους ανηλεείς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία χωρίς να δικαστεί ποτέ ως εγκληματίας πολέμου. Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, προέρχεται από οικογένεια με αριστερές καταβολές (ο πατέρας του που ήταν αγωνιστής του ΕΑΜ καταγόταν από το Βόιο Κοζάνης και η μητέρα του από προσφυγική οικογένεια της ανατολικής Θράκης). Μετά τη Νομική, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις ΗΠΑ με μεταπτυχιακό τίτλο στην Κοινωνική Οικολογία.

Η κοινωνική οικολογία –επιλεκτικά ενταγμένη στην αναρχική ιδεολογία- υποστηρίζει ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα πηγάζουν από την κυριαρχία ανθρώπου σε άνθρωπο, θεωρώντας ότι η έννοια της κυριαρχίας στη φύση, είναι επέκταση της λογικής της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τα οικολογικά προβλήματα, λοιπόν, μπορούν να λυθούν μόνο με τη συνολική αλλαγή της κοινωνίας, μέσα από μια καταργημένη ιεραρχία. Καλό όλο αυτό, αλλά το ερώτημα παραμένει, αν υπάρχει κανένας λόγος να υποθέσουμε ότι μια μη ιεραρχική κοινωνία δεν θα προκαλεί βλάβες στο περιβάλλον…

Ανεξάρτητα από αυτό, δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο για τον οποίον στα πλαίσια του θεωρητικού προγράμματος της εν Ελλάδι κοινωνικής οικολογίας, εντάσσεται ο ανθελληνισμός.

Δυό λόγια για τις πράξεις του Μιχάλη Τρεμόπουλου, που αποτελούν όνειδος για τη χώρα: α) στις 11 Μαρτίου 2006 βρισκόταν στο εργατοϋπαλληλικό κέντρο Θεσσαλονίκης, μαζί με εκείνους (την οργάνωση «Ουράνιο Τόξο») που παρουσίαζαν το λεγόμενο… «Μακεδονικό Αναγνωστικό», που προπαγανδίζει ανοιχτά τη σκοπιανή διάλεκτο ως… μακεδονική γλώσσα, αγνοώντας (στ΄ αλήθεια ή ηθελημένα, άγνωστο) ότι οι Σλάβοι είναι πολύ μεταγενέστερος λαός, άρα η «μακεδονική γλώσσα» δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με την (προϋπάρχουσα) Μακεδονία. β) Ο επικεφαλής των Οικολόγων – Πράσινων, ήταν ανάμεσα σ΄ εκείνους που θέλησαν να καταδώσουν την Ελλάδα στον ΟΗΕ και στην διεθνή κοινότητα για «συμμετοχή στη σφαγή μουσουλμάνων της Σρεμπρένιτσα στη Βοσνία», χωρίς μάλιστα κάτι τέτοιο να έχει δεχθεί ούτε το Διεθνές Ειδικό Δικαστήριο! Αλλά η επιμονή εξακολούθησε: οι Ελληνες έπρεπε να ζητήσουν συγνώμη και η Ελλάδα να παραπεμφθεί από μόνη της στη Χάγη, μαζί με τον Μιλόσεβιτς για να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου! γ) Ζήτησε από το νομαρχιακό συμβούλιο Θεσσαλονίκης να μετονομαστεί η οδός Αποστόλου Παύλου, σε… Κεμάλ Ατατούρκ, του οποίου είναι θαυμαστής! δ) Σε προσωπικές αφηγήσεις του, τάσσεται υπέρ του θέματος των αλβανών «Τσάμηδων» και της «κυριαρχίας» τους στη Θεσπρωτία… ε) Το κόμμα του τάσσεται υπέρ του «αυτοπροσδιορισμού των Σκοπιανών» (προφανώς ως… «Μακεδονία» - σκέτο), στ) επιθυμεί να αναγνωρίσει το ελληνικό κράτος μειονότητα «Μακεδόνων» στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα θα πρέπει να υπάρχει επίσημη διδασκαλία των «μακεντόντσι», χωρίς καν να λέει ποιοι πρέπει (και γιατί) να τα μάθουν. ζ) Ο ίδιος μετείχε στα κοινοτικά προγράμματα «Αντιγόνη» με αντικείμενο τον ρατσισμό, την οικολογία και τη βία. Τα έσοδα της «Αντιγόνης» ήταν 350.000 ευρώ το 2008, αλλά ο ίδιος λέει ότι δηλώνει εισοδήματα 8.000 ευρώ ετησίως, και ότι ζει από τα εισοδήματα της γυναίκας του. η) Υπάρχει η θέση ότι οι Πόντιοι δεν πρέπει να εγκατασταθούν στη Θράκη… θ) Τέλος ζητά το άνοιγμα των συνόρων σε όλους τους λαθρομετανάστες, στους οποίους θα πρέπει να υπάρξει πλήρης αναγνώριση δικαιωμάτων.

 

ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ

Οσον αφορά την οικολογία, γενικότερα, έχω την άποψη ότι θα πρέπει να αποτελεί μια άλλου είδους ανάπτυξη, κι όχι ανασταλτικός παράγοντας της ανάπτυξης, που προωθεί περισσότερους περιορισμούς αντί να αναπτύσσει ένα άλλο οικολογικό μοντέλο. Υπάρχει, όμως, άλλο μοντέλο; Φυσικά υπάρχει. Για παράδειγμα, η αλλαγή στην δομή παραγωγής και κατανάλωσης, η μείωση της χρήσης πετρελαίου και βενζίνης με χρήση τεχνολογιών που μειώνουν τους ρυπαντές των φθηνών και άφθονων υδρογονανθράκων - όπως ο λιθάνθρακας. Γιατί, καλές είναι οι ακριβές πηγές ενέργειας, όταν όμως μπορεί κάποιος να τις πληρώσει. Όταν όμως δεν ανήκει στην οικονομική ελίτ που διαθέτει άφθονο χρήμα, τότε τι γίνεται; Αλλά, η ακριβή ενέργεια έχει κι άλλες επιπτώσεις. Όπως αυτές στο περιβάλλον, αφού για να αντιμετωπιστεί το αυξημένο κόστος, οι επιχειρήσεις κάνουν οικονομίες εις βάρος πρώτα απ΄ όλα του περιβάλλοντος. Γεγονός είναι ότι υπάρχει προσιτή τεχνολογία, σύμφωνα με την οποία ο λιθάνθρακας μπορεί να γίνει αβλαβής, οι οικολόγοι όμως δεν θέλουν κάτι τέτοιο. Δεν θέλουν αξιοποίηση των καταλοίπων κι όλων των παραπροϊόντων παραγωγής και κατανάλωσης, δεν θέλουν θερμική επεξεργασία αστικών απορριμμάτων, δεν θέλουν πλήρες δίκτυο βιολογικών καθαρισμών υγρών αποβλήτων, δεν επιθυμούν ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτινων αποθεμάτων. 

Ετσι, η ίδια η οικολογία μετατρέπεται σε εμπόδιο στην ανάπτυξη. Απλώς διότι δεν επιθυμεί να αλλάξει μοντέλο, αλλά αρνείται τα πάντα. Για να αλλάξει το μοντέλο, πρέπει να υπάρξει ξανά πρωτογενής παραγωγή, γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, εξορυκτική βιομηχανία, αλλά και μεταποίηση. Διαφορετικά, η ύπαιθρος θα ερημωθεί κι άλλο, και το περιβάλλον με τη σειρά του θα απαξιωθεί πλήρως.

Το ενεργειακό κόστος δεν μπορεί να μειωθεί, αν δεν υπάρξει φθηνή ενέργεια. Αυτό αποτελεί νομοτέλεια. Και για να έχει νόημα η «πράσινη ανάπτυξη», θα πρέπει να είναι και «πράσινη» (δηλαδή να προάγει τη γεωργία), αλλά και «ανάπτυξη» (προάγοντας την ανταγωνιστικότητα).

Ποιος όμως έχει όλα αυτά τα εχέγγυα; Η Νέα Δημοκρατία; Δεν το συζητάμε καν. Μήπως οι όψιμοι «οικολόγοι» του ΠΑΣΟΚ; Πολύ αμφιβάλλω με το παρελθόν που κουβαλάνε, της αποβιομηχάνισης μιας ολόκληρης χώρας, την μετατροπή μιας πλειάδας επιχειρήσεων σε «προβληματικές», με την ερήμωση της περιφέρειας και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος που αυτή συνεπάγεται. Επί Σημίτη, διαλύθηκε η γεωργία εις τα εξ ων συνετέθη…  

Και οι οικολόγοι φυτεύουν δεντράκια (σε πολλές περιπτώσεις με λάθος επιλογές δέντρων σε λάθος τοποθεσίες), κάνουν «χάπενινγκς» που είναι πολύ ωραία να τα βλέπεις, αλλά επί της ουσίας… Επί της ουσίας πολεμούν (γενικώς και αορίστως) τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αντιτίθενται στα αιολικά πάρκα «για λόγους αισθητικής»  (περίπτωση Μαραθώνα, Νέας Μάκρης), πολεμούν λυσσαλέα την εκμετάλλευση του φθηνού λιθάνθρακα (αντί να ζητήσουν εφαρμογή τεχνολογίας για την παγίδευση του διοξειδίου του άνθρακα), και παλαιότερα υποστήριξαν τις «χωματερές πολυτελείας» (τους ΧΥΤΑ) που η Ευρώπη σήμερα απαγορεύει. Ηταν ακόμα αντίθετοι με τις μονάδες θερμικής επεξεργασίας απορριμμάτων την ίδια ώρα που στην Ευρώπη πολλαπλασιάζονται!

 

ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΟ «ΓΙΑΤΙ»

Δυστυχώς, οι Ελληνες οικολόγοι είναι πραγματικοί εχθροί του περιβάλλοντος και οι καλύτεροι… πελάτες των πετρελαιάδων και των εργολάβων που κατασκευάζουν ΧΥΤΑ…

Τρείς είναι οι λόγοι που μπορεί να υπάρχουν για τα συμβαίνοντα. Ο  πρώτος είναι η βλακεία. Ο δεύτερος είναι η «πονηριά» της αρπαχτής σε «πράσινες μπίζνες» και «πράσινα συμβόλαια». Και ο τρίτος είναι ο φανατισμός των οπαδών, που πάντοτε έβλαψαν τις μεγάλες ιδεολογίες. Όπως ακριβώς συνέβη με το στήσιμο της γκιλοτίνας που άρχισε να δουλεύει υπερωρίες από τους φανατικούς Ιακωβίνους, στέλνοντας στο πυρ το εξώτερο τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης. Όπως οι Σταλινικοί πρόδωσαν την εργατική τάξη δημιουργώντας ένα σύστημα απόλυτης εργατικής καταπίεσης και έσχατης εργατικής αλλοτρίωσης. Όπως οι νεοφιλελεύθεροι που μετέτρεψαν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα σε μανιακή κερδοσκοπία χωρίς όρια, διαλύοντας την οικονομία. Όπως οι ναζί και οι φασίστες που μέσα από έναν αλλόφρονα «πατριωτισμό», οδήγησαν τα έθνη τους στην ήττα και την υποταγή.

 

Οποιος αγαπά τον τόπο και την γη όπου ζει, πρέπει να θέλει να παραδώσει κάτι καλύτερο στα παιδιά του. Πρέπει να συνταχθούμε με όποιον έχει αυτά τα εχέγγυα. Αν κανείς δεν τα έχει, αν θεωρεί ότι ο τόπος όπου ζει είναι ο αθλιότερος που υπάρχει στον κόσμο, εκτός του ότι μπορεί κάλλιστα να αλλάξει τόπο, το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμε να του εμπιστευθούμε τη ζωή και το μέλλον μας. Αν οι οικολόγοι (και όχι μόνο) το μόνο που κάνουν είναι να έχουν βάλει στο μάτι τις «δουλειές» και τα συμβόλαια που υποκρύπτονται από την οικολογική ανάπτυξη (όπως το «Πράσινο New Deal» με επενδύσεις 500 δις ευρώ μέχρι το 2014, που υποτίθεται ότι θα δώσουν δουλειά σε 5 εκατομμύρια ευρωπαίους), τότε είναι άξιοι «μαυρίσματος».

ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ... ΑΛΛΗΛΟΣΥΛΛΗΦΘΕΙ!

 

 

 

Όταν και ο δεύτερος βασικός ύποπτος της υπόθεσης Siemens αφήνεται να την κοπανήσει στο εξωτερικό, και συλλαμβάνονται τρία από τα μέλη της οικογένειάς του για «συνέργεια σε ξέπλυμα βρώμικου χρήματος», κι ακόμα όταν οι υπουργοί Ντόρα Μπακογιάννη και Ν. Δένδιας παραμένουν ακόμα στις θέσεις τους, την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας,  δηλώνει στο τηλεοπτικό κανάλι ALTER «μη ενημερωμένος» για ενέργειες που έγιναν στην Ουρουγουάη με δέσμευση των λογαριασμών του Χρ. Καραβέλα, την ώρα που η ελληνική πρεσβεία της Ουρουγουάης έχει στείλει επίσημο έγγραφο για το θέμα, τότε αυτή η κυβέρνηση είναι τσίρκο… 

Και βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να προσάψει δόλο ή εμπάθεια στους πολίτες, που θα σκεφτούν ότι μια τέτοια «αμέλεια» από κυβερνητικής πλευράς για τη σύλληψη των δραστών που αφορά σε ένα χοντρό σκάνδαλο, δεν είναι άλλο από την συνέργεια της ίδιας της κυβέρνησης στο όλο θέμα.   

Η κυβέρνηση θα έπρεπε, αντί να συλλάβει τα μέλη της οικογενείας Καραβέλα, να… αλληλοσυλληφθεί. Γιατί αυτό που συμβαίνει είναι ντροπή.

Από τις 23 Μαϊου η ελληνική πρεσβεία της Ουρουγουάης ενημέρωσε για τις κινήσεις Καραβέλα, αλλά παρά την ένδειξη «επείγον» που είχε επάνω, το υπουργείο Εξωτερικών παρέλαβε το έγγραφο στις 25 Μαϊου και η υπουργός Εξωτερικών ενημερώθηκε στις 26 Μαϊου, έδωσε εντολή να διαβιβαστεί το έγγραφο, το οποίο παρελήφθη στις 27 Μαϊου από το υπουργείο Δικαιοσύνης και στις 28 ενημερώθηκε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς. Και μόνο τότε εκδόθηκε η διάταξη απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, του κατηγορούμενου πρώην οικονομικού διευθυντή της Siemens Ελλάς Χρήστου Καραβέλα (ο οποίος, βεβαίως, την είχε… κοπανήσει). Τώρα η κ. Μπακογιάννη διενεργεί… ΕΔΕ για την καθυστέρηση ενημέρωσης των αρχών!..

Ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής της Ουρουγουάης κατά του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, Ρικάρντο Χιλ Ιριμπάρνεο, δηλώνει ότι ο Καραβέλας προετοίμαζε από καιρό την φυγή του στην Ουρουγουάη. Ηδη από τα τέλη του 2008 είχε μεταφέρει σε τράπεζα της χώρας 2,5 εκατ. ευρώ και 3 εκατ. δολάρια μέσω δύο λογαριασμών που διατηρούσε στη Μ. Βρετανία και σε παράκτια εταιρεία με έδρα την Κύπρο. Οι καταθέσεις έγιναν σε τράπεζα του Μοντεβιδέο και ως δικαιούχος εμφανιζόταν παράκτια εταιρεία. Ο κ. Ιριμπάρνεο είπε ακόμα ότι στο όνομα Καραβέλας έφτασε μέσω του διαδικτύου, εξηγώντας ότι σήμανε συναγερμός στις υπηρεσίες όταν άρχισε η ξαφνική εισροή τόσο μεγάλων κεφαλαίων στη χώρα του. Ηρθε σε επαφή με την εταιρεία που έκανε την εισροή κεφαλαίων, η οποία είπε ότι τα χρειαζόταν για να αγοράσει έκταση στην πιο τουριστική παραθαλάσσια περιοχή της χώρας, στο ακριβότερο προάστιο Μαλδονάδο της Πούντα ντελ Εστ. Η αγορά αυτή ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2009 και ο Χρ. Καραβέλας βρέθηκε στην Ουρουγουάη για μεγάλο χρονικό διάστημα στην διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 2009.

Όλα αυτά, λοιπόν, δεν τα γνώριζε η υπουργός Εξωτερικών, αλλά ούτε και ο πρωθυπουργός! Τι να πούμε… Μόνο ντροπή μπορούμε να αισθανόμαστε από όλη αυτή την ιστορία. Κι έπειτα έχουν το θράσος να ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού.